Ελλάδα δεν είναι μόνον η Αθήνα και η πλατεία Συντάγματος.
Η οικονομική κρίση, στην οποία εισήλθαμε αθόρυβα, ανύποπτοι, εκουσίως και καθοριστικά, μας έχει κάνει να νομίζουμε ότι η Ελλάδα είναι ένας άθλιος τόπος, που μόνο ηλίθιοι, ανεπρόκοποι και αδρανείς διαβιούν.
Είναι γεγονός ότι σε τούτο ακριβώς μας οδήγησε η όλη παιδεία μας, στα τελευταία τριάντα χρόνια. Αφού στα σχολειά μας δεν μάθαμε να μελετάμε τη Γραμματεία και την Ιστορία των προγόνων μας, είναι φυσικό να μη γνωρίζουμε τις κορυφαίες αξίες και τα ιδανικά τους για τα οποία γράφτηκαν από αυτούς χιλιάδες σελίδες ποίησης, σοφίας και πολεμικής αρετής.
Αν το πνεύμα τούτο ήταν σπουδαίο, ήταν αξιοζήλευτο, ήταν πρότυπο για την ανθρωπότητα, ήταν σχολειό στο οποίο μαθήτευσε ολόκληρη η οικουμένη, αυτό οι ηγέτες μας δεν το θεώρησαν σπουδαίο να το διδάξουν.
Μας είπανε μάλιστα να απλοποιήσουμε τη γλώσσα, και να βάλουμε την αγγλική ως κύρια γλώσσα στα σχολειά μας.
Κι έτσι, αφού τα σχολειά μας δεν μας διδάξανε το ωραίο, και το όριο ανάμεσα στην ύβρη και το μέτρο, αλλά γίνανε λίκνο κομματισμού και παραγωγής μικροπωλητών της πολιτικής, είναι φυσικό, ουσία της αγωγής του πολίτη να αποτελεί η συνδικαλιστοποίηση των μαθητών. Αυτό είχε ένα σημαντικό όφελος για τους πολιτικούς φορείς: την κομματικοποίηση των πολιτών -από τα σπάργανα ακόμη- ! Το επόμενο πολιτικό όφελος, ήταν, να διεξάγεται αγώνας των κομμάτων από δυναμικά στοιχεία (η νεότητα, βλέπετε, δεν κρατιέται, φανατίζεται, αφοσιώνεται, συνεγείρεται, επαναστατεί, μάχεται για τα "πιστεύω" -που κάποιος της φόρτωσε για δικά -της!).Και μάλιστα χωρίς κανένα κόστος για το (κάθε) κόμμα, αφού.....η κοινωνία επαναστατούσε!
Κανείς όμως, δεν φανέρωσε στους στρατούς των κομματι(α)ζόμενων νέων των σχολείων μας, ότι με τούτα και με 'κείνα (κάλεσμα σε ανυπακοή, σε ανατροπή), έμεναν πίσω στη μόρφωση και στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων τους. Αργότερα, οι πολιτικοί φωστήρες, δημιούργησαν τις δεξιότητες, και για να είναι πολιτικά ορθοί τις αναπηρίες τις είπανε ειδικές ικανότητες. Είπανε στους νέους ότι είναι ελεύθεροι να επαναστατούν, ότι είναι δικαίωμα του λαού, να μη μορφώνεται, να μη μαθαίνει πού βρίσκεται (καταργήθηκε η γεωγραφία της Ελλάδας), ούτε από πού έρχεται (παραποιήθηκε η Ιστορία) και προς τα πού τραβούσε το πνεύμα των προγόνων του (διαστρεβλώθηκε και η Ιστορία της Φιλοσοφίας, κι έγινε όχημα χειραγώγησης).
Κανείς, από την πολιτική εξουσία και την πνευματική ηγεσία, όλα αυτά τα χρόνια, δεν φρόντισε να σηκώσει το καπάκι της καφρίλας, της μαυρίλας, της άγνοιας και του σκοταδισμού, μπας και δούμε κανένα μέτρο παραπέρα, κι αναθαρρήσουμε. Κι ανασκουμπωθούμε για να ξαναζυμωθούμε με τη ζωή και να μη μας αλέθει ο τέλειος γερμανικός μύλος της υποταγής και της εξάρτησης.
Ο Γιώργος Λεκάκης, με το Γρηγόρη Κοσσυβάκη, προσπαθούνε να σώσουν, ό,τι κι όση ιστορία και πληροφορία για τον Ελληνισμό μπορούν. Δείτε τους εδώ: syn-athina.gr/index. πώς παλεύουν γι' αυτό, και τί ακριβώς κάνουνε.
Καλή δύναμη φίλοι μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου