Αναδρομικά. Πολιτικά και απολίτιστα που συνεχίζονται αδιαλείπτως....

Διαβάζω εδώ ένα εξόχως ενδιαφέρον άρθρο, για την συνθηκολόγηση της Γερμανίας και για το γεγονός ότι  το τέλος του του μεγάλου πολέμου  γιορτάζεται  στην Ευρώπη στις 8 Μαΐου.

Δηλαδή γιορτάζουμε μια μέρα πρίν από την νίκη που πραγματοποιήθηκε με την οδυνηρή, ακάματη και σωτήρια αγωνιστικότητα, πρωτίστως της σοβιετίας, της Ελλάδας, και εν συνεχεία όλων των συμμάχων. Και τί ακριβώς γιορτάζουμε; Ισχυρίζονται (οι πολιτικώς ορθώς φερόμενοι, και κρατούντες ίσες αποστάσεις, από το θύμα και από τον εγκληματία) πως γιορτάζουμε την συμφιλίωση των λαών! Αυτήν την συμφιλίωση, που επιτρέπει στην Γερμανία να σύρει σε εξανδραποδισμό τις ασθενείς,  και σε δορυφοροποίηση, τις μικρές χώρες!

Στο άρθρο αυτό, αναλυτικότερα αναφέρεται: 

• Ότι για τις συμμαχικές δυνάμεις η 8η Μαΐου είναι η μέρα της άνευ όρων συνθηκολόγησης της Γερμανίας, η μέρα της νίκης.
• Ενώ για τα θύματα του Τρίτου Ράιχ, η 8η Μαΐου ήταν η μέρα της απελευθέρωσης -από στρατόπεδα συγκέντρωσης, φυλακές και από μια ζωή στην παρανομία.
• Επίσης, ότι στο Βερολίνο-Καρλσχόρστ, 8 Μαΐου του 1945, 11 μμ., ο ανώτατος διοικητής των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων Βίλχελμ Κάιτελ υπογράφει την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Βέρμαχτ. Αυτό αναφέρουν τουλάχιστον τα επίσημα έγγραφα. Η συνθηκολόγηση προέβλεπε τον άμεσο τερματισμό των εχθροπραξιών στις 8 Μαΐου, από τις 11.01 μμ.
• Όμως, όπως αναφέρεται στο εν λόγω άρθρο, στην πραγματικότητα, ο Κάιτελ έβαλε την υπογραφή του στο έγγραφο μια μέρα αργότερα, στις 9 Μαΐου, συνυπογράφοντας ουσιαστικά ό,τι είχε υπογράψει μια μέρα νωρίτερα, στις 7 Μαΐου, στη γαλλική Ρενς ο αρχηγός του Επιτελείου Επιχειρήσεων της Ανώτατης Διοίκησης της Βέρμαχτ Άλφρεντ Γιοντλ. 
• Κι επίσης, αναφέρεται, ότι έπειτα από τις πιέσεις του Στάλιν, εκδοχή που τελικώς επικράτησε, η όλη διαδικασία έπρεπε να επαναληφθεί στο Βερολίνο καθώς στη Ρενς δεν υπήρχε εκπρόσωπος του σοβιετικού στρατού.
• Συνεπώς, η νέα συνθηκολόγηση των Γερμανών, όπως και έπρεπε, υπεγράφη από όλους τους επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων: ο Κάιτελ υπέγραψε για το σύνολο της Βέρμαχτ, ο Στούμπφ για την πολεμική αεροπορία και ο φον Φρίντεμπουργκ για το πολεμικό ναυτικό.
• Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, οι υπογραφές σε Ρενς και Καρλσχόρστ «έπεσαν» σε συνεννόηση με τον Καρλ Ντένιτς, ο οποίος διαδέχθηκε τον Χίτλερ μετά την αυτοκτονία του Ναζί ηγέτη στις 30 Απριλίου. Επισήμως η κυβέρνηση του Ντένιτς συνέχισε να υφίσταται. «Δεν είχε συνθηκολογήσει το γερμανικό Ράιχ, αλλά η Βέρμαχτ». Μόλις στις 23 Μαΐου ο Ντένιτς και μέλη της κυβέρνησής του συλλαμβάνονται από τους Βρετανούς.

Κι αν η 8η Μαΐου είναι η μέρα που συμφωνήθηκε η κατάπαυση των εχθροπραξιών, και γι' αυτό την είπανε ημέρα συμφιλίωσης των λαών(!), η 9η Μαΐου, τελικά, είναι η μέρα που η ναζιστική Γερμανία παραδόθηκε στην κρίση του κόσμου που της αντιστάθηκε και την πολέμησε.Του κόσμου που υπέστη φοβερά και δεινά, και τεράστιες απώλειες σε ψυχές, σε υποδομές και σε πόρους, για να υπερασπιστεί την ελευθερία των λαών από εκείνους που θεώρησαν τους εαυτούς τους "θεούς επί γής". Και μάλιστα, θεούς, με την εξουσία να υποτάσσουν και να εξολοθρεύουν όποιον διαφωνεί ή αντιστέκεται. Όποιον είναι διαφορετικός ή αταίριαστος με τις ρατσιστικές προδιαγραφές που εκείνοι, ως θεοί, όρισαν. Ακόμη και όποιον έχει βιός ή ιστορία, για του τα πάρουν κι αυτά!

Εικάζω, πως η μέρα της νίκης κατά του ναζισμού, δεν έχει έρθει ακόμη στα μυαλά μας.

Και τούτο, γιατί ομοθυμαδόν, σύμπας ο πολιτικός κόσμος, και μάλιστα τόσο στην Ευρώπη όσο και στην χώρα μας, θαρρεί πως κάποιοι που δεν συντάσσονται με τον πολιτικό συρμό και το τρέχον συνενοχικό ρεύμα πολτοποίησης της πολιτικής [λόγω της αρχομανίας και των προσωπικών φιλοδοξιών του εγχώριου και του διεθνούς πολιτικού προσωπικού και των εκπροσωπούμενων ιδιοτελών συμφερόντων], πρέπει να απομονωθούν και να απορριφθούν ως βδελύγματα, και μάλιστα, άσχετα, από το αν αυτά που λένε είναι σωστά.

Παράλληλα,  ειδικά στη χώρα μας, επικρατεί μια άνετη και χαλαρή στάση [αφού "ξεκατινιάζονται" κοινοβουλευτικά, και είναι ανύπαρκτη η οποιαδήποτε ουσιαστική αντίδραση ενάντια]  σε  πολιτικές και κοινωνικές ομάδες και πρακτικές που βιάζουν, πολιορκούν, εκβιάζουν και πυρπολούν την κοινωνία και τα αγαθά της, μόνο και μόνο για να γίνει το δικό τους, κόντρα στον νόμο, κόντρα στην λογική, κόντρα στην δεοντολογία, κόντρα, ακόμη και στο Σύνταγμα.

Φαίνεται πως ο ναζισμός δεν έχει μία και δεδομένη πολιτική προέλευση. Ο ναζισμός, τελικά, είναι τρόπος συμπεριφοράς και πολιτική πρακτική, δεν είναι ιδεολογία. 

Συνεπώς, ας προσέχουν οι νουνεχείς, γιατί...ναζιστικά, μπορεί να φέρεται ο οποιοσδήποτε, άσχετα από την ιδεολογική του ταμπέλα, και μάλιστα  όταν αυτή -συχνά συμβαίνει- να είναι εντελώς περιστασιακή!

Το χειρότερο, αφού πολεμήσαμε τον ναζισμό, είναι, που μετά από αυτό, φορέσαμε την λεοντή του, και τον εγκολπωνόμαστε οι ίδιοι, κάθε μέρα και με μεγαλύτερη οικείωση κι επιτηδειότητα, για να επιτύχουμε τους ενδόμυχους κάθε μορφής πόθους μας, ενάντια -αδιακρίτως- σε όποιον μας αντιστέκεται!

Δεν υπάρχει (ούτε πολιτική) σωτηρία, αν δεν υπάρξει μεταστροφή από του πνεύματος της απωλείας...

9η του Μάη 1945: Η μέρα της νίκης κατά του ναζισμού

Θα έλεγε κανείς, πως η 9η Μαίου είναι -για ολόκληρη την ανθρωπότητα- μια μεγάλη μέρα, γιατί το 1945, αυτήν την μέρα, σηματοδοτήθηκε η ήττα του ναζισμού, αφού  9 Μαΐου του 1945 ήταν, όταν υπογράφηκε η Πράξη παράδοσης της Γερμανίας και έτσι σηματοδοτήθηκε το τέλος του Μεγάλου Πολέμου (Β’ Παγκοσμίου Πολέμου).


« Η 9η Μαΐου ενώνει όλες τις γενιές με μια ιστορία ανδρείας» είπε ο Ρώσος πρόεδρος Β. Πούτιν, υπογραμμίζοντας ότι «η κάθε οικογένεια έχει τους δικούς της ήρωες, που τους έχουμε στην καρδιά μας και οι οποίοι είναι μαζί μας μέσα από τις γραμμές της «Αθάνατης Στρατιάς».

Η δράση – πορεία «Αθάνατη Στρατιά» που πραγματοποιείται για έβδομη συνεχή χρονιά εφέτος είναι μια συμβολική πορεία, στην οποία όσοι συμμετέχουν κρατούν τις φωτογραφίες των συγγενών τους που βρέθηκαν στα πολεμικά μέτωπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Εφέτος στην εκδήλωση – πορεία της «Αθάνατης Στρατιάς» στην Μόσχα συμμετείχαν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Ωστόσο η δράση της «Αθάνατης Στρατιάς» δεν περιορίζεται μόνο στην πορεία που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις 9 Μαΐου.

Στην Ελλάδα, την εκδήλωση αυτή επεσκίασε η παρουσία του Πρίγκηπα Καρόλου και της συζύγου του, για τους οποίους μάθαμε τόσα πολλά (ολοσχερώς άχρηστα για την ζωή μας), χωρίς να ακούσουμε το παραμικρό για την εν λόγω εκδήλωση.

Παράλληλα, την εκδήλωση μνήμης του αγώνα ενάντια στον ναζισμό και στον φασισμό, που οργάνωσε το Ρωσικό Πολιτιστικό Κέντρο, πλαισίωσε πολύς κόσμος κρατώντας -κατά τα ειωθότα-φωτογραφίες των πεσόντων στον πόλεμο αυτόν.  Καθένας από τους παρισταμένους στην τελετή μνήμης, είχε και κάποιον αγαπημένο που θυσιάστηκε σε αυτόν τον πόλεμο για την ελευθερία. 

Στην πρόσκληση διαβάζω:

"Μετά την πορεία του Αθάνατου τάγματος, το οποίο καταλήγει στην πλατεία μπροστά από το Ζάππειο Μέγαρο, σας προσκαλούμε όλους σε μια μεγάλη εορταστική συναυλία, αφιερωμένη στη Μεγάλη Νίκη κατά των φασιστών. Η συναυλία θα ξεκινήσει στις 20:30 μπροστά από το Ζάππειο Μέγαρο.

Το πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει αγαπημένα Σοβιετικά πολεμικά τραγούδια και γνωστές συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη – αφιερωμένες στο Aντιστασιακό Kίνημα της Ελλάδας και στην απελευθέρωση από την κατοχή κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σε εκτέλεση της καταπληκτικής Μπάντας της Πολεμικής Αεροπορίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας Ελλάδας υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Αλέξανδρου Λιτσαρδόπουλου και Χορωδίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Μιχάλη Οικονόμου και της Αθανασίας Κυριακίδου. Σολίστ: Ευδοκία Μωϋσίδου (σοπράνο), Ελένα Ουσμάνοβα (σοπράνο), Χρήστος Δεληζώνας (τενόρος). Παρουσιαστές: Αλέξης Κωστάλας και Ταμίλα Κουλίεβα.

Μετά τη συναυλία ο ουρανός θα φωτιστεί με πυροτεχνήματα.
Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη".

Για την παρέλαση, στην Αθήνα, στη μνήμη της Αθάνατης Στρατιάς, δείτε εδώ.

Εκείνο το βράδυ, τραγουδήθηκε και το πολύ παραστατικό  τραγούδι "Οι γερανοί", ένα Ρώσικο δημοτικό τραγούδι . Στους στίχους του (απόδοση στην Ελληνική από τον Γιάννη Ρίτσο) φαίνεται, σαν να προσμένουμε κι εμείς, μια πανηγυρική -τελικά-  αντάμωση με τις ψυχές των μαχητών που τότε πέσανε, υπερασπιζόμενοι την ζωή και την ελευθερία όλων μας. Εδώ, οι στίχοι του τραγουδιού:

"Στιγμές στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες

που πέσανε στη ματωμένη γη
δεν κείτονται, θαρρώ, κάτω απ’ το χώμα
αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί.

Πετούν και μας καλούν
με τις κραυγές τους
απ’ τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς
κι ίσως γι’ αυτό πολλές φορές σιωπώντας
κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς.

Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι
στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή
και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του
και είναι ίσως η δική μου η θέση αυτή.

Θα ’ρθεί μια μέρα που μ’ αυτό το σμάρι

στο μέγα θάμπος θα πετώ κι εγώ
σαν γερανός καλώντας απ’ τα ουράνια
όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ".

Ετούτο το τραγούδι, μοιάζει με προσκλητήριο επαγρύπνησης ενάντια σε κάθε αυθαίρετη και αλαζονική απειλή κατά της ζωής και της ελευθερίας όλων μας. Ενάντια σε κάθε απειλή των ισχυρών του κόσμου που ενοχλούνται από την ουσία και τον τρόπο της ύπαρξής μας.

Η μνήμη αυτής της νίκης, πρέπει να μείνει άσβεστη στην ψυχή όλων των ανθρώπων των σύγχρονων κοινωνιών. Είναι θέμα παιδείας των λαών και καλλιέργειας κάθε ψυχής, ασχέτως εθνικότητας, θρησκείας, καταγωγής ή ιδεολογίας. Γιατί; Μα, για να μην επιτρέψουμε, ποτέ, σε κανέναν, ξανά, να διανοηθεί πως θα μπορούσε να κατατάξει τους ανθρώπους σε διάφορες κατηγορίες και να εξαφανίσει, με οποιοδήποτε τρόπο, όποιους δεν τους βρίσκει του γούστου του.

Καταλαβαίνω, λοιπόν, την ρωσίδα την Σβέτα, που είναι θυμωμένη με την (ελληνική) δημόσια και ιδιωτική τηλεόραση [επειδή (ασχολήθηκε με τον πρίγκηπα και) διέγραψε από το πρόγραμμά της, την μνήμη της νίκης κατά του ναζισμού]. Ισχυρίζεται, μάλιστα, πως αν οι δυτικές κοινωνίες δεν θέλουν να θυμούνται τα εγκλήματα που έκαναν οι κομμουνιστές -για την πέραση της πολιτικής τους-, έχουνε δίκιο. Αλλά, αυτό (η μνήμη της ημέρας της νίκης) είναι άλλο πράγμα. Πάντα, οι πολιτικοί -και όχι μόνο οι κομμουνιστές-, κάνουνε εγκλήματα για τις πολιτικές τους, και μέσα και έξω από την ΄χωρα τους. Όλοι οι πολιτικοί, σε όλον τον κόσμο. Όμως, μόνο η Σοβιετική Ένωση  (των 300 εκατομμυρίων) έδωσε 27 εκατομμύρια από τον πληθυσμό της, στον πόλεμο κατά του ναζισμού και του φασισμού. [Ποσοστό περίπου 10% του πληθυσμού της. Όσο και η Ελλάδα!] 

Και γι' αυτό η Ρωσία, σήμερα, δεν θέλει να ξεχάσει πόσο ακριβά -σε ανθρώπινες ζωές- πλήρωσε την αντιμετώπιση του ναζισμού. Γιατί όποιος ξεχνάει τους εχθρούς του, δεν θα τους αναγνωρίσει σαν παρουσιαστούν με την προβιά του αμνού.

Στο θυμό της η Σβέτα, εξεγείρεται: "Οι πολιτικές διαφορές μπορεί να οδηγούν σε αγεφύρωτες διαφωνίες και μπορεί να μην μιλάμε ποτέ μεταξύ μας, από έχθρα. Αλλά, η διαφωνία που είχε ο ναζισμός με τον κόσμο, δεν ήτανε πολιτική, δεν ήτανε διαφορά χαρακτήρων και αξιών. Ήτανε κατακόρυφη υπαρξιακή-οντολογική διαφορά. Οι επίδοξοι κοσμοκράτορες θεωρούσαν πως κάποιες φυλές, είναι κατώτερες και δεν ανταποκρίνονταν στις προδιαγραφές που αυτοί όριζαν για τον ανθρώπινο τύπο. Και βάλθηκαν να κάνουν γενική εκκαθάριση! Όσους δεν ανταποκρίνονταν στις προδιαγραφές αυτές, τους πήγαν για ... ανακύκλωση"!

Εσείς, τί λέτε;

Δείτε ρεπορτάζ -για τον εορτασμό- εδώ:
1. http://www.amna.gr/macedonia/article/255634/Poreia-tou-Athanatou-Tagmatos-gia-tin-epeteio-tis-nikis-sto-nazismo

2. http://veteranos.gr/athanati-stratia-stin-kokkini-platia-epidixi-oplikon-systimaton-apo-ton-poutin-foto-video/

3. http://www.tovima.gr/world/article/?aid=975780

κλπ.