Η Ευρώπη με τις ευαίσθητες πτυχές της ιδιωτικής ζωής ...

 

Και η Ελλάδα με τις αναίσθητες πτυχές της δημόσιας ζωής!

Αυτό που γίνεται σήμερα στον ελλαδικό και τον ευρωπαϊκό μας χώρο είναι ένα ατελείωτο  καρναβάλι

• αυθαιρεσίας, 
• ανομίας, 
• εξωθεσμικής και προσχηματικής παρέμβασης σε interna corporis, 
• έλλειψης λογικής, 
• κι ένας ατέρμων παραλογισμός 
• νομικής αυθαιρεσίας και 
• κοινοβουλευτικού καννιβαλισμού.

Αρχίζω  από τα εν τη ημεδαπή τεκταινόμενα: 

Ο κ. Πολλάκης και ο κ. Τζαννακόπουλος, εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του Ελληνικού λαού στην Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων,αμφότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, διακηρύσσουν πως δεν πρόκειται να δεχθούν να διέπονται από την θεμελιώδη γενική αρχή το δικαίου, η οποία, θεσπίζοντας  λόγους εξαίρεσης και κωλύμματα για την συμμετοχή σε συλλογικό όργανο,  αποσκοπεί στην εξασφάλιση των εχεγγύων που απαιτούνται ώστε να είναι αμερόληπτη η κρίση που θα εξαχθεί από το συλλογικό αυτό όργανο.

Σύμφωνα με την αρχή αυτή, δεν μπορεί να συμμετέχει κάποιος ως μέλος εάν έχει οποιαδήποτε σχέση με την εξεταζόμενη υπόθεση,  εάν αντλεί οιοδήποτε συμφέρον από την έκβαση της υπόθεσης, εάν έχει προσωπική σχέση με τους κρινομένους, κλπ. συναφή.

Όχι, οι αντιδρώντες βουλευτές, δεν θα υποχωρήσουν! Θα μείνουν και θα συμμετέχουν, και ίσως η κυβέρνηση αναγκαστεί κάτι να κάνει...(πρόκειται για εξώθηση της κυβέρνησης σε νομικό ατόπημα ώστε ενδεχομένως να... ξεπεραστεί με μια ...κοινοβουλευτική συναλλαγή, για τα λιγότερα...)

Εάν η αντιπολίτευση έχει χάσει την αίσθηση του μέτρου, της λογικής και της νομιμότητας, δεν πειράζει και τόσο. Πειράζει όμως, όταν εξωθεί σε τούτον τον δρόμο και όλους τους άλλους, και ιδιαίτερα εκείνους που έχουν την ευθύνη!

Ας μην παραλείψουμε, και την επιτρεπόμενη ελευθεριότητα να γελοιοπούνται το πιο σοβαρά και σεβαστά από πολλούς πράγματα (παραπέμπω παρέλαση "καλλιτεχνών" που ευτελίζουν ό,τι πολλοί άλλοι σέβονται), με επιχείρημα το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση!. Αλήθεια, αυτή η έκφραση, μπορεί να φτάνει μέχρι την εξύβριση και την ασέβεια, ή την προσβολή νεκρών; την προσβολή συμβόλων ή την αθρόα προσβολή προσωπικοτήτων κλπ. κλπ.;

Συνεχίζω με τα ευρωπαϊκά κατορθώματα:

Διαβάζω στο protothema.gr/ :«Χαστούκι» δέχθηκε η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που θεωρεί ότι το σύστημα για την εξαίρεση μαθητών από το υποχρεωτικό μάθημα των θρησκευτικών παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση..."

Ειδικότερα, αναφέρεται στο δημοσίευμα:

"Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ομόφωνα ότι υπάρχει παραβίαση του Άρθρου 2 του Πρωτοκόλλου 1 (δικαίωμα στην εκπαίδευση) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ερμηνευόμενη υπό το πρίσμα του άρθρου 9 (ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας).

Το Δικαστήριο έκρινε ότι με βάση την Ευρωπαϊκή Σύμβαση, οι γονείς έχουν δικαίωμα να απαιτήσουν από το κράτος σεβασμό για τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές τους πεποιθήσεις για τη διδασκαλία των θρησκευτικών. Επίσης, το κράτος εγγυάται στους μαθητές το δικαίωμα πρόσβασης στην εκπαίδευση, με μορφή που να σέβεται το δικαίωμα να πιστεύουν ή όχι. 

Οι δικαστές έκριναν ότι το σημερινό σύστημα απαλλαγής παιδιών στην Ελλάδα από τα θρησκευτικά κινδυνεύει να εκθέσει ευαίσθητες πτυχές της ιδιωτικής ζωής των αιτούντων. Επιπλέον, το σύστημα θα μπορούσε να τους αποτρέψει από την υποβολή του αιτήματος, δεδομένου του ότι ο διευθυντής του σχολείου καλείται να επαληθεύσει τις πληροφορίες σχετικά με τη δήλωση και να ειδοποιήσει τον εισαγγελέα σε περίπτωση ασυμφωνίας. Η κατάσταση είναι πιο δύσκολη για τους αιτούντες, που ζουν σε μικρά νησιά και ο κίνδυνος στιγματισμού είναι πολύ υψηλότερος."

Όλα τούτα που διαβάζω δεν με εκπλήσσουν. Ήταν αναμενόμενα.

Προβάλλεται ότι με βάση την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων "το κράτος εγγυάται στους μαθητές πρόσβαση στην εκπαίδευση, με μορφή που να σέβεται το δικαίωμα να πιστεύουν ή όχι".

Η κρίση αυτή, υποδηλώνει, ότι, σύμφωνα με τους δικαστές:

• το κράτος θεωρεί ότι οι μαθητές έχουν προ-σχηματισμένη και ολοκληρωμένη αντίληψη για την θρησκευτική τους πίστη ή απιστία, η οποία πρέπει να μείνει ενεπηρέαστη από το σχολείο, δηλαδή να μην παρέχεται καμμία εκπαίδευση για την διασάφησή της, την κατανόησή της  σε βάθος, ή ενδεχομένως την εγκυκλοπαιδική τους ενημέρωση, κι ότι συνεπώς, δεν χρειάζεται η εκπαίδευσή τους στο αντικείμενο των θρησκευτικών.
• η πρόσβαση των μαθητών στην εκπαίδευση πρέπει να γίνεται σε μια βολική μορφή ως προς την πίστη τους.
• η διαδικασία συμμετοχής ή απαλλαγής των μαθητών από κάποια μαθήματα δεν πρέπει να εκθέτει ευαίσθητες πτυχές της ιδιωτικής ζωής τους 
• υπάρχει κίνδυνος στιγματισμού των μαθητών και των οικείων τους, εξαιτίας της δήλωσής τους περί απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών

 Όλα τούτα, μοιάζουν με φτιασιδώματα ενός αλλότριου στόχου, καλά κρυμμένου όμως, μέσα στην προστασία τάχα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και νά γιατί:

• Είναι παράξενο που οι ευρωπαίοι δικαστές θεωρούν πως οι μικροί μαθητές είναι ήδη κατασταλαγμένοι φιλόσοφοι, που δεν χρειάζονται περαιτέρω ενημέρωση/εκπαίδευση στα δέκα-δώδεκα χρόνια τους, σε ένα τόσο σοβαρό θέμα. Απορώ, που οι δικαστές δεν σκέφτηκαν, πως έτσι, ευνοούν όχι μόνο την αποχριστιανοποίηση της Ευρώπης, αλλά -κυρίως- την αποηθικοποίηση της νεολαίας. Κυρίως όμως, βολεύουν έτσι τους εισερχόμενους στην Ευρώπη (ως μετανάστες-πρόσφυγες) τζιχαντιστές, και τους παρόμοιους φίλους τους, που είναι πολύ-πολύ χρήσιμο γι' αυτούς να κρύβονται. Ή μήπως θέλουνε να ασπαστούμε κι εμείς τις δικές τους δοξασίες και στόχους και να στρατολογηθούμε για τον δίκαιο αγώνα τους;
• Κι αν εμείς, ζητήσουμε, στην συνέχεια, μια εκπαίδευση σε μια βολική μορφή για τις πολιτικές μας ιδέες, για την στάση μας προς τις χειρωνακτικές ή τις διανοητικές εργασίες μας,  για τα βαλάντια των γονέων, το βάρος, το ύψος , κλπ, θα μας αντιμετωπίσει το δικαστήριο με την "ευαισθησία για την νομιμότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματά μας και για την προσωπικότητά μας"; Μήπως καροϊδευόμαστε;
• Ως προς τις ευαίσθητες πτυχές της ιδιωτικής ζωής,  θαρρώ, πως δεν υπάρχει πιο ευαίσθητη πτυχή από το να είσαι την μια μέρα κάτι και την άλλη να γίνεσαι κάτι άλλο, κι αυτό να θεωρείται πρόοδος και δικαίωμα, για το οποίο μάλιστα οργανώνονται εκπαιδευτικές εβδομάδες "αποδόμησης της έμφυλης ταυτότητας"! Ας μην ντρέπονται οι άνθρωποι να λένε πως είναι αυτό που είναι. Το ερμηνευτικό σχόλιο στο "Πάτερ ημών" θα τους εμποδίσει να είναι αυτό που πράγματι είναι; Θαρρώ πως ευαίσθητη πτυχή δεν είναι η θρησκευτική πίστη ή η απιστία κάποιου, αλλά η υποκρισία του. Δηλαδή  διχασμός της βουλήσεώς του, 
• σε μια εξωτερικής χρήσεως ηθική/ελεύθερη/δημοκρατική/νόμιμη, ίσα-ίσα για να φαίνεται και να φέρεται ανάμεσά μας 
• και στο αντίθετό της (παραβατική και ιδιοτελής/εμπαθής/εγωπαθής και αυταρχική/περιγραφική της νομιμότητας) για να ζεί με αυτό και να εισχωρεί ανάμεσά μας .
• Αν κάποιοι επιθυμούν, να θεωρούνται το ίδιο με τους άλλους, αυτό θα πρέπει και να συμβαίνει, δηλαδή θα πρέπει και να είναι. Αν όμως,  πιστεύουν κάτι διαφορετικό από τους άλλους, είναι άτοπο και ανειλικρινές να επιθυμούν να είναι μαζί με όλους τους άλλους, να παρεισφρύουν στις συντροφιές τους, και να παριστάνουν τους ομοίους τους, καταδολιεύοντες τους "συντρόφους τους" στο σχολείο. Μάλλον, άλλος κινδυνεύει από αυτούς! Και κάτι πολύ περισσότερο συμβαίνει αν επιδιώκουν την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών για να μην ξεχωρίζουν (μέσα στην ίδια κοινότητα) αυτοί που δεν το θέλουν, από εκείνους που το αποζητούν! Κι αυτό είναι ένα άκρως εγωϊστικό ενδεχόμενο! Συνοπτικά: Αν υποθέσουμε πως η μη παρακολούθηση των θρησκευτικών αφορά τους μη θρησκευομένους νέους, λόγω της ανατροφής και της οικογενειακής τους διαπαιδαγώγησης, δεν είναι αντιληπτό γιατί θα κινδυνεύσουν αυτοί (που σκέφτονται και διάγουν διαφορετικά) 
• από τους πολλούς, που διάγουν άλλως, πράγμα που είναι δικαίωμά τους
• από το πρόγραμμα του υπουργείου για την εκπαίδευση στο συγκεκριμένο αντικείμενο. 

Χρειαζόμαστε επειγόντως μαχητές της Κοινοβουλευτικής ηθικής, της δικαστικής ορθοκρισίας, της λογικής και της πολιτικής εντιμότητος !!!

Η ταξική συνείδηση των δεκάχρονων

 

Το Υπουργείο Παιδείας κατηγορήθηκε τελευταίως, πως ενδιαφέρεται για την "ΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ταξικής συνείδησης στα παιδιά των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων".

Το θέμα, νομίζω πως χρήζει λογικής ανάλυσης. Κι ας αρχίσουμε από το βασικότερο, που θεωρεί αναγκαία την ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης.

Ας μην γελιόμαστε. Η ταξική συνείδηση είναι ιδεολογικό και πολιτικό εργαλείο που χρησιμοποιείται εκεί όπου τα πολιτικά προτάγματα το προτάσσουν ως προϋπόθεση για την συσπείρωση όσων συντάσσονται με τα προτάγματα αυτά, προκειμένου να δρούν από κοινού, ως "τζιχαντιστές της ταξικής συνείδησης" για την υλοποίηση και την πραγμάτωσή τους.

Δεν είναι προφανές πως ένα παιδί χρειάζεται την ταξική συνείδηση για να μάθει γράμματα, για να μάθει να αγαπάει την μόρφωση, για να μάθει να αντιλαμβάνεται την φύση, τον εαυτό του και τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους. Το αντίθετο μάλιστα: είναι προφανές πως δεν του χρειάζεται καθόλου η ταξική συνείδηση και η διαδικασία "εκπαίδευσης" για την απόκτησή της.

Ένα παιδί, πρωτίστως, χρειάζεται να μεγαλώνει με αγάπη και αφοσίωση στο πρόσωπό του. Κι αυτό, γιατί η ανατροφή και η αγωγή του παιδιού αφορά την ζωή του ολόκληρη, την ικάνωση και την υπευθυνότητά του, τις δυνάμεις και τις δυνατότητές του. Από τα ερεθίσματα που θα λάβει στην διάρκεια της ανατροφής του εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, ο τρόπος που θα εργάζεται, θα συμπεριφέρεται, θα προσφέρει, θα ζητάει και θα διεκδικεί.

Το παιδί δεν είναι εργαλείο για να προωθήσουμε τις προσωπικές, πολιτικές, επαγγελματικές και ιδεολογικές μας επιδιώξεις. Το παιδί μας είναι ένας άνθρωπος, που θα έπρεπε να θέλουμε να τον βοηθήσουμε να αποκτήσει την δυνατότητα να επιλέξει τις επιδιώξεις για την ζωή του, κι όχι να υπηρετήσει αλλότριες.

Η ανάπτυξη ταξικής συνείδησης απαιτεί να ενσταλλαχθεί στην παιδική ψυχή η απέχθεια και το μίσος για τους ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερη από αυτό ευχέρεια (οποιασδήποτε φύσης, οικονομική, πνευματική, και μάλιστα άσχετα από τον τρόπο που την απόκτησαν), και να θέσει σκοπό της ζωής του την εξαφάνιση αυτών, σαν νά 'ναι τα εμπόδια για την ισότητα (στην αθλιότητα).

Τώρα πια, μπορούμε να γνωρίζουμε καλώς, πως ακόμη κι αυτοί που έχουν ταξική συνείδηση και επαγγέλλονται πολιτικά την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, προβάλλουν ανενδοίαστα πως εφ' όσον δεν έχουν την εξουσία οι ίδιοι, ως οι ... οραματιστές της ισότητας (του ακροατηρίου τους), μπορούν κι αυτοί -για τις δικές τους ιδέες και επιδιώξεις- να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους (ακόμη και το ίδιο το ακροατήριό τους), ίδια κι απαράλλαχτα όπως και οι άλλοι εκμεταλλευτές!!

Και για νά 'χουμε [σε τούτη την περιπλάνηση στην λογική και την συνέπεια λόγων και έργων] καλό ρώτημα:

• Αν είναι καλό πράγμα, η ταξική συνείδηση, η οποία μας χωρίζει από τους πλούσιους (και τους ωραίους και τους άνετους), μας αντιπαραθέτει διαρκώς μ' αυτούς και μας βάζει στο κάτω μέρος της ζυγαριάς, εκεί δηλαδή που θα αισθανόμαστε υστερούντες και κατώτεροι (προκειμένου να διατηρείται άσβεστο το μίσος και η αντιπαράθεσή μας προς αυτούς), γιατί είναι κακό πράγμα η εθνική συνείδηση που μας βάζει όλους μαζί;
• Και γιατί είναι καλό πράγμα ο "αγώνας" που γι' αυτόν καίμε ή σκοτώνουμε αθώους ανθρώπους προκειμένου να αναδείξουμε την ταξική μας συνείδηση, κι είναι κακό πράγμα η ηθική συνείδηση, που βάζει φραγμούς στην εγκληματικότητα και την αυθαιρεσία, χάριν όλων των ανθρώπων;
• Μήπως, φίλοι μου, γι' άνθρωπο λογαριάζετε μόνο εκείνον που έχει την ίδια μ' εσάς ταξική συνείδηση, κι όλοι οι άλλοι πρέπει -από την πλευρά σας- να εξαφανιστούν; να καούν; να χαθούν; 

Αγαπητοί μου φίλοι-αγωνιστές με ταξική συνείδηση,

• όσο κι αν, σύμφωνα με τα θεωρητικά θέσφατα, "η μεγαλύτερη εξαθλίωση της κοινωνίας, φέρνει πιο κοντά την επανάσταση για την πραγμάτωση της αταξικής κοινωνίας", δεν πρέπει να ξεχνάμε πως κάθε δεκάχρονος χρειάζεται πρώτα από όλα, να ζήσει και να δημιουργήσει. Νά μάθει, και να ανοίξει τα δικά του τα φτερά, στη δική του την ζωή.
• Μην προωθείτε λοιπόν, την εξαθλίωση της κοινωνίας, κόβοντας τα φτερά της σκέψης και της φαντασίας των παιδιών, στρατολογώντας τα στα δικά σας ιδανικά, και
• μην τα ακρωτηριάζετε πνευματικά, προκειμένου να αυξήσετε τον αριθμό των αναξιοπαθούντων που σας ζητωκραυγάζουν, καθώς κηρύσσετε πως θα εξαφανίσετε όσους υπερέχουν από αυτά. 
• Δεν αρκούν τα "επιδόματα στράτευσης αναξιοπαθούντων" για να πραγματώσει κάποιος τα όνειρά του, όταν κείτεται ψυχικά δηλητηριασμένος από το μίσος και την πολεμική μανία εξαφάνισης εκείνων που έχουν περισσότερα.

Η πολιτική ιστορία και η ιστορία της πολιτικής, αποδεικνύουν πως η απόλυτη επικράτηση τέτοιων ενδεχόμενων είναι απλώς μια πολιτική φαντασίωση, όπως όλες οι άλλες. Η ζωή και η κοινωνία δεν προσδιορίζονται από κομματικά ιδεολογήματα και κομματικούς στόχους. Ακόμη και όταν αυτά επιβάλλονται με φυλακίσεις και θάνατο. Αυτά είναι πάντα πρόσκαιρα, όσο και αν διαρκέσουν.

Έσβησαν φεουδαρχίες, αυτοκρατορίες, κοσμοκρατορίες και σοβιετοκρατίες, κι είμαστε ακόμη στην αρχή του βηματισμού των ανθρώπινων κοινωνιών, που διαρκώς αλλάζουν, πάσχουν, ακροβατούν, πέφτουν, χτυπιώνται για να μην ανασηκωθούν, διώκονται, αλλά και ακατάπαυστα διώκουν και ιδιοτελώς στοχεύουν.

Δεν θα εγκαθιδρυθούν παντού και για πάντα τα όνειρα, μερικών ανθρώπων. Η ζωή είναι απείρως πολυπλοκώτερη από τέτοια όνειρα, που χτίζονται σε κάποιες συνεδριάσεις, κάπου, ερήμην του συνόλου των ανθρώπων.


Σημείωση: Το άρθρο αποσκοπεί στην ανάδειξη του έωλου χαρακτήρα ορισμένων πολιτικών και ιδεολογικών προταγμάτων, ως ένας αντίλογος εχέφρονος και δημοκρατικού πολίτη.

Ανοίγουν πάλι τα σχολεία!

 

Το καλοκαίρι τελειώνει και σιγά-σιγά αρχίζουμε να σκεφτόμαστε το πρόγραμμά μας ο καθένας. Μακρά συνήθεια η ετοιμασία των παιδιών στον προσανατολισμό του σχολείου, και παλιά η αγάπη μου γι' αυτό.

Είπα λοιπόν, να ιδώ, τί κάνει η πολιτεία μας για τον σκοπόν ετούτον.

Κατάπληκτη διαβάζω εδώ μια ανακοίνωση (21-6-2018) του υπουργείου πως "Κατά τη διάρκεια των εισαγωγικών εξετάσεων στα Πρότυπα Γυμνάσια, στο Πρότυπο Γυμνάσιο της Ιωνιδείου Σχολής, εκ παραδρομής και λόγω τεχνικού προβλήματος του φωτοτυπικού μηχανήματος, παραδόθηκαν στους υποψηφίους και τις υποψήφιες ενός τμήματος φωτοτυπίες των θεμάτων κατά μία σελίδα λιγότερες. Η Διοικούσα Επιτροπή των Πρότυπων και των Πειραματικών Σχολείων (ΔΕΠΠΣ) θα μεριμνήσει ώστε οι εν λόγω μαθητές και μαθήτριες να αξιολογηθούν με τον πιο δίκαιο, παιδαγωγικά σωστό και αντικειμενικό τρόπο".

Με την πρώτη παράγραφο ανησύχησα πως τα παιδιά θα χάνανε την ευκαιρία να είναι μαθητές προτύπου σχολείου, αλλά με την δεύτερη ανακουφίστηκα. Γιατί η πολιτεία μας δεν αδικεί κανέναν!

Συγχωρώντας στον εαυτό της κάθε αβελτηρία [ακόμη και να μας αφήσει να καούμε ζωνταανοί, ή να πνιγούμε στο ρέμα], ανταμείβει τους υπηκόους της με καθρεφτάκια και χάντρες, για να παίζουν και να γυαλίζονται, ώστε να μην σκέφτονται.

Έτσι, εφέτος τα παιδάκια μας, μάλλον, θα γίνουνε όλα δεκτά στα πρότυπα σχολεία, για να μην έχει κανένας παράπονο. Χωρίς να εξαγγελθεί καμμιά έρευνα και απόδοση ευθυνών. Εξ άλλου, φταίει το φωτοτυπικό μηχάνημα, πώς να αποδώσεις ευθύνες σε ένα φωτοτυπικό μηχάνημα!

Όπως είναι ήδη γνωστό (νομοθετημένο γαρ), η διαφορετικότητα είναι θέμα δικαιωματικό και κεκτημένο, και η αντίρρηση επ' αυτού σκοντάφτει στην αξιόποινη ρητορική μίσους..

Οι ατομικές ικανότητες, είθισται -στην αριστερή μας Πολιτεία- να μην κρίνονται,  για να αποφεύγονται οι τραυματικές συγκρίσεις. Κι γι' αυτό αρχίζουμε από τα πολιτειακά όργανα, ώστε να εξακολουθούν αυτά, ανενόχλητα, την ασυδοσία στα πολιτικά τους έργα, ανεξέλεγκτα και χωρίς καμμιά σύγκριση στην μεθόδευση των πολιτικών τους στόχων, ερήμην του λαού και του έθνους. Γιατί, είπαμε πρόκειται για κυβέρνηση της αριστεράς και όχι για κυβέρνηση των Ελλήνων, Άσχετο που μας είπανε, εμείς θα λύσουμε τα προβλήματα του λαού και της χώρας ...).

Είπαμε λοιπόν, αξιολογήσεις και λοιποί έλεγχοι

• των μικρών μαθητών απαγορεύονται, για είναι αυτοί επιδεκτικώτεροι σε πολιτικό εκμαυλισμό (από μικρός φτιάχνεται ο οπαδός!)
• και των πολιτικών υποστηρικτών, λόγω φρονήματος και σύμπλευσης (είναι οι δικοί μας). 
• Οι ενήλικες μετά ψήφου που είναι και αντιφρονούντες, είναι όλοι -ως μη παντάπασιν κρινόμενοι- απορριπτέοι,  γιατί είναι "οι άλλοι" κι όχι οι δικοί μας.

Αχ! Αρχίζουνε τα βάσανα! Άντε να περάσει ένας ακόμη χρόνος κενός, αδρανής, χαριστικός!

Ποιός ξέρει πότε θα ερθει η ώρα του λογαριασμού!