Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εκλογές. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εκλογές. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 22 Ιουνίου 2019

Εκλογές: Μια προσπάθεια για να ξέρουμε τί λέμε, με τα παιδιά των 17 ετών


Image result for εικόνες εκλογές 

Φτάσανε πια οι πολυπόθητες εκλογές και όλοι οι πολίτες θα τρέξουμε να ψηφίσουμε τους αντιπροσώπους μας. Θα τρέξουμε, όμως; ή θα αδρανήσουμε και πάλι, παραβιάζοντας έτσι μια καθολική υποχρέωση, που είναι ταυτόχρονα και ευθύνη μας;


Ως πολίτες, θα πρέπει να γνωρίζουμε ή να μπορούμε να απαντήσουμε σε μερικά πολύ απλά ερωτήματα, που προϋποθέτουν την γνώση της σχετικής ορολογίας και πως αντιλαμβανόμαστε το περιεχόμενό της:

  • Ποιός ψηφίζει, ποιός είναι ο φορέας του δικαιώματος του εκλέγειν;   Ψηφίζει το Εκλογικό Σώμα.  Δηλαδή οι πολίτες, το σύνολο των ενεργών πολιτών.
  •  Η φράση "Εκλογικό Σώμα" αποτελεί σχήμα λόγου (κατά το νοούμενον). Και σημαίνει, οι πολίτες (όπως λέμε "ο κόσμος", κι εννοούμε όλοι οι άνθρωποι, ή όπως λέμε "ο άνθρωπος", κι εννοούμε και τους άνδρες και τις γυναίκες).
  •  Ενεργοί πολίτες είναι όσοι έχουν συμπληρώσει ορισμένη ηλικία, ώστε οι πράξεις τους να παράγουν έννομες συνέπειες. (Σήμερα ως ηλικία για την άσκηση του δικαιώματος του εκλέγειν, έχει θεσπιστεί με νόμο το 17ο έτος της ηλικίας*).
  • Τί συνιστά η παροχή ψήφου: Η παροχή της ψήφου των ενεργών πολιτών, συνιστά άσκηση του πολιτικού τους δικαιώματος "του εκλέγειν". Εκφράζει δηλαδή την πρόθεση του πολίτη να συμμετέχει στα κοινά και να συναποφασίζει για τον τρόπο της διακυβέρνησης της χώρας.
  •  Έννομες συνέπειες, είναι τα αποτελέσματα που περιγράφονται από τον νόμο, ως  απόρροια ενεργειών που προηγήθηκαν. Θετικές και αρνητικές. Και μάλιστα ενεργειών που προβλέπονται από τον νόμο, ως επιτρεπτές (όπως η συμμετοχή στην ψηφοφορία) ή ως απαγορευμένες (όπως η παράβαση του ερυθρού σηματοδότη, η κλοπή, η ανθρωποκτονία, κλπ).
  •  Κάποιοι πολίτες κωλύονται να ασκήσουν τα πολιτικά τους δικαιώματα, επειδή τα έχουν στερηθεί με δικαστική απόφαση, [με την οποία καταδικάστηκαν για ποινικό αδίκημα που έχουν διαπράξει, και για το οποίο η προβλεπόμενη και επιβληθείσα ποινή προβλέπει την στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων, για ορισμένο χρονκό διάστημα. Αν στο διάστημα αυτό πρόκειται να διεξαχθούν εκλογές, αυτοί δεν θα ασκήσουν το δικαίωμά τους αυτό. Στην πράξη, το δικαίωμά τους τελεί σε αναστολή].
  •  Οι πολίτες που ζούν στο εξωτερικό, είναι ενεργοί πολίτες, αλλά, στην πράξη, στην χώρα μας, δεν ασκούν το δικαίωμά τους, λόγω αποστάσεως  αφ' ενός, και, αφ' ετέρου, λόγω της παραλείψεως της Πολιτείας να θεσπίσει την σχετική διαδικασία (δηλ. να εκδώσει τον σχετικό νόμο) για την άσκηση του δικαιώματος αυτού του τμήματος του Λαού. Οι λόγοι είναι πολιτικοί και η ανάλυσή τους, εκφεύγει του παρόντος σημειώματος.
  • Οι πολίτες με προβλήματα πνευματικής και σωματικής υγείας είναι ενεργοί πολίτες, με πολιτικά δικαιώματα, παρ' όλο που εγείρονται ενστάσεις για την πολιτική κρίση των πνευματικώς υστερούντων.
  •  Η ψήφος μας είναι προσωπική, και πρέπει να είναι ελεύθερη και ανόθευτη ως εκδήλωση και έκφραση της θέλησης για λαϊκή κυριαρχία, και τελεί υπό την εγγύηση και την προστασία όλων των λειτουργών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να την διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση. 
  • Η άσκηση του δικαιώματος του εκλέγειν είναι καθολική και αφορά όλους τους ενεργούς πολίτες, αδιακρίτως, υπό τους όρους του νόμου (ηλικία, μη καταδίκη κλπ). 
  •  Η ψήφος μας είναι μυστική και πρέπει να είναι ανεπηρέαστη, από τρίτους, που ενδεχομένως θα θελήσουν να μας υπαγορεύσουν ή να μας πιέσουν για να τοποθετηθούμε σε συγκεκριμένη επιλογή. [Αυτό σημαίνει και το παραβάν, μέσα στο οποίο αποσυρόμαστε για να επιλέξουμε και η -εν συνεχεία- σφράγιση του φακέλου, μέσα στον οποίο τοποθετούμε το ψηφοδέλτιο με την σημείωση της επιλογής μας.]
  •  Η ψήφος των πολιτών διέπεται από την αρχή της ισότητας και δεν είναι σπουδαιότερη η ψήφος κάποιας κατηγορίας πολιτών έναντι της ψήφου οιασδήποτε άλλης κατηγορίας.
  •  Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος, δεν είναι ατομικό δικαίωμα, αλλά υποχρέωση του πολίτη, γι' αυτό ο Καταστατικός Χάρτης της Χώρας (το Σύνταγμα)  ορίζει (στο άρθρο 51 παρ. 5) πως είναι υποχρεωτική. Είναι δηλαδή κοινωνικό λειτούργημα, γιατί η δημοκρατικότητα της κοινωνίας στηρίζεται στην συμμετοχή όλων. 
  •   Όμως, η υποχρεωτικότητα της άσκησης του εκλογικού μας δικαιώματος, δεν εξικνείται μέχρι του σημείου να δώσουμε συγκεκριμένο περιεχόμενο στην επιλογή δια της ψήφου μας. Αρκεί η έκφραση της πολιτικής μας θελήσεως. 
  • Σήμερα, που είναι ο καιρός της (κακώς εννοουμένης) απόλυτης ελευθερίας στην έκφραση, είναι ανάγκη να τεθεί το ερώτημα: Συνιστά πραγματικά, άσκηση του εκλογικού μας δικαιώματος η -εν γνώσει μας- παροχή άκυρης ψήφου, ή η αποχή από την άσκηση του εκλογικού μας δικαιώματος; Μια αναιτιολόγητη απάντηση -θετική ή αρνητική- ενέχει τον κίνδυνο της παραπλάνησης. 
  • Εξηγούμαι: α) Κατ' αρχήν, η εκδοχή ότι  η άκυρη ψήφος και η αποχή αποτελούν γνήσια έκφραση της πολιτικής βουλήσεως (του κόσμου που είναι αηδιασμένος από την πολιτική), στηρίζεται, μάλλον, στην μοιρολατρική (ή την ιδιοτελή) άποψη πως ο κάθε πολίτης δεν έχει την δύναμη να προσφέρει στην Δημοκρατία της κοινωνίας και της πολιτείας μας, ή πως, ενδεχομένως, αρκεί για την Δημοκρατία η πολιτική βούληση ορισμένων που έχουν την δύναμη ή την φιλοδοξία. Ο υποστηρικτής της άποψης αυτής, θα μπορούσε, είτε να εποφθαλμιά την άνοδο του πολιτικού του αντιπάλου στην εκτίμηση των πολιτών, και να επιθυμεί την πολιτική του βλάβη, είτε να είναι απελπισμένος για την δική του πολιτική τύχη, και να αδιαφορεί για όλα τα υπόλοιπα. β) Η εκδοχή ότι η άκυρη ψήφος και η αποχή δεν αποτελούν γνήσια έκφραση της εκλογικού δικαιώματος, φαίνεται να υπερτερεί, κατά το ότι σε καμμία άλλη στιγμή της ζωής μας (ασθένεια, κίνδυνος, αποτυχία, απώλεια, φωτιά, πνιγμός) δεν θα επιλέγαμε την αδιαφορία ή την αποχή, ούτε θα επιλέγαμε  να προσπαθήσουμε χλιαρά, δηλ. χωρίς πίστη για την επίτευξη ενός θετικού αποτελέσματος. Ο υποστηρικτής της άποψης αυτής, έχει υπέρ αυτού το επιχείρημα της δράσης και της συμμετοχής του κοινωνικού συνόλου σε μια υπόθεση που αφορά όλη την κοινωνία και την δημοκρατικότητα της Πολιτείας μας.
  •  Τίθεται θέμα αν το λευκό ψηφοδέλτιο αποτελεί πράξη πολιτικής επιλογής και παροχής ψήφου. Η εκδοχή του λευκού ψηφοδελτίου,  στηρίζεται στην άποψη ότι η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία και η παροχή ψήφου είναι ένα ατομικό δικαίωμα και όχι λειτούργημα του πολίτη (σύμφωνα με την διάταξη 51 παρ. 5 του Συντάγματος). Η άποψη αυτή έρχεται σε ευθεία αντίθεση προς την ρητή διάταξη του Καταστατικού Χάρτη της Χώρας. Συνεπώς, δεν αποτελεί παροχή ψήφου. 
  •  Η επιλογή της μη επιλογής,  είναι μια ψευδεπίγραφη ελευθερία, αφού (η μη επιλογή μας) δεν θα μας απαλλάξει από κάποιους, αλλά θα μας υποχρεώσει να δεχθούμε την επιλογή των άλλων! Εξάλλου, δεν εκλέγονται ως αντιπρόσωποί μας οι ανύπαρκτοι, αλλά οι συγκεκριμένοι, που επελέγησαν. Και σε τούτο, δεν έχουν καμμιά συμβολή όσοι δηλώνουν πως δεν θέλουν κανέναν. Όσο κι εκείνοι που δηλώνουν πως τα θέλουν όλα, ή πως θέλουν σήμερα αυτό, κι αύριο εκείνο.
  •  Το λευκό ψηφοδέλτιο, είναι μια λευκή επιταγή, χωρίς εκδότη και χωρίς αποδέκτη. Δεν είναι καν έγγραφο(*). Για "αξιόγραφο", ούτε λόγος!  Είναι απλώς, το "αναξιόγραφο της ελευθερίας μας" να αδιαφορούμε!.



Εδώ παρατίθενται οι οικείες διατάξεις του Συντάγματός μας:

TMHMA Γ΄
Βουλή
ΚΕΦΑΛAIO ΠΡΩTO
Ανάδειξη και συγκρότηση της Βουλής
1. Ο αριθμός των βουλευτών ορίζεται με νόμο, δεν μπορεί όμως να είναι μικρότερος από διακόσιους ούτε μεγαλύτερος από τριακόσιους.
2. Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος.
3. Οι βουλευτές εκλέγονται με άμεση, καθολική και μυστική ψηφοφορία από τους πολίτες που έχουν εκλογικό δικαίωμα, όπως νόμος ορίζει. Ο νόμος δεν μπορεί να περιορίσει το εκλογικό δικαίωμα παρά μόνο αν δεν έχει συμπληρωθεί κατώτατο όριο ηλικίας ή για ανικανότητα δικαιοπραξίας ή ως συνέπεια αμετάκλητης ποινικής καταδίκης για ορισμένα εγκλήματα.
**4. Οι βουλευτικές εκλογές διενεργούνται ταυτόχρονα σε ολόκληρη την Επικράτεια. Νόμος που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών μπορεί να ορίζει τα σχετικά με την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τους εκλογείς που βρίσκονται έξω από την Επικράτεια. Ως προς τους εκλογείς αυτούς η αρχή της ταυτόχρονης διενέργειας των εκλογών δεν κωλύει την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος με επιστολική ψήφο ή άλλο πρόσφορο μέσο, εφόσον η καταμέτρηση και η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων διενεργείται όποτε αυτό γίνεται και σε ολόκληρη την Επικράτεια.
**5. Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική.
H ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να τη διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση. Νόμος ορίζει τις ποινικές κυρώσεις κατά των παραβατών της διάταξης αυτής.
1. Οι βουλευτές εκλέγονται για τέσσερα συνεχή έτη που αρχίζουν από την ημέρα των γενικών εκλογών. Μόλις λήξει η βουλευτική περίοδος, με προεδρικό διάταγμα, που προσυπογράφεται από το Υπουργικό Συμβούλιο, διατάσσεται η διενέργεια γενικών βουλευτικών εκλογών μέσα σε τριάντα ημέρες και η σύγκληση της νέας Βουλής σε τακτική σύνοδο μέσα σε άλλες τριάντα ημέρες από αυτές.
2. Βουλευτική έδρα που κενώθηκε μέσα στο τελευταίο έτος της περιόδου δεν συμπληρώνεται με αναπληρωματική εκλογή, όταν απαιτείται κατά το νόμο, εφόσον οι κενές έδρες δεν είναι περισσότερες από το ένα πέμπτο του όλου αριθμού των βουλευτών.
3. Σε περίπτωση πολέμου η βουλευτική περίοδος παρατείνεται σε όλη τη διάρκειά του. Αν η Βουλή έχει διαλυθεί, η διενέργεια των εκλογών αναστέλλεται εωσότου τελειώσει ο πόλεμος, ανακαλείται δε αυτοδικαίως η Βουλή που έχει διαλυθεί έως το τέλος του.
**1. Το εκλογικό σύστημα και οι εκλογικές περιφέρειες ορίζονται με νόμο που ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός και αν προβλέπεται η ισχύς του άμεσα από τις επόμενες εκλογές με ρητή διάταξη που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
**2. Ο αριθμός των βουλευτών κάθε εκλογικής περιφέρειας ορίζεται με προεδρικό διάταγμα, με βάση το νόμιμο πληθυσμό της περιφέρειας που προκύπτει, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, από τους εγγεγραμμένους στα οικεία δημοτολόγια, όπως νόμος ορίζει. Τα αποτελέσματα της απογραφής θεωρείται ότι έχουν δημοσιευθεί με βάση τα στοιχεία της αρμόδιας υπηρεσίας μετά την πάροδο ενός έτους από την τελευταία ημέρα διεξαγωγής της.
3. Μέρος της Βουλής, όχι μεγαλύτερο από το ένα εικοστό του όλου αριθμού των βουλευτών, μπορεί να εκλέγεται ενιαίως σε ολόκληρη την Επικράτεια, σε συνάρτηση με τη συνολική εκλογική δύναμη του κάθε κόμματος στην Επικράτεια, όπως νόμος ορίζει.
(....)

[ * Με έναν αστερίσκο δηλώνονται τα σημεία της Αναθεώρησης που αναγράφονται στο Α΄ Ψήφισμα της 6ης Μαρτίου 1986 της ΣΤ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων.
** Με δύο αστερίσκους δηλώνονται τα σημεία της Αναθεώρησης που αναγράφονται στο Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων.] [πηγή για το κείμενο του Συντάγματος και την σημείωση για τους αστερίσκους]


(*): Το έγγραφο δεν είναι ένα λευκό χαρτί. Το έγγραφο φέρει ορισμένα στοιχεία: ημερο/χρονολογία, θέμα, υπογραφή του εκδότη του κλπ.. Το προσωπικό σημείωμα δεν είναι έγγραφο, είναι "γραπτό". Το αξιόγραφο (επιταγή, συναλλαγματική, γραμμάτιο, μετοχή, χρηματόγραφο=χαρτονόμισμα) είναι ένα έγγραφο που ενσωματώνει μια κατονομαζόμενη οικονομική αξία.

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

Ψήφος στα 17! Μια ανεγκέφαλη ιδέα





Στα 17 τους οι έλληνες εκλογείς θα αναδεικνύουν κάτι σαν «μαθητικά συμβούλια» για την διακυβέρνηση της χώρας!

Αυτό θα πεί (αριστερή) φαντασία στην εξουσία!

Αυτό θα πεί πρωτοπορεία στις μεταρρυθμίσεις και οπισθοπορεία στη λογική και στον ρεαλισμό!

Ψήφο στα 17! Κι όσο πιο άπειρος κι ανώριμος ο πολίτης, τόσο πιο ευμετάβολος, τόσο πιο χειραγωγήσιμος, τόσο πιο ευάλωτος στον εκμαυλισμό.

Προφανώς και αυτονοήτως, στα 17 θα κατέβει και η δικαιοπρακτική ικανότητα των Ελλήνων πολιτών, γιατί αλλιώς η ψήφος των 17άρηδων θα είναι άκυρη!

Για να είμαστε μέσα στο κλίμα της φαντασίας και της πρωτοπορειακής μεταρρύθμισης, η αδικοπρακτική ικανότητα των ελλήνων, ο καταλογισμός ευθύνης και η απόδοση κάθε ευθύνης τους, ματαιώνεται οριστικά. Πού να τα βάζεις με τον κόσμο, και να εχεις πολιτικό κόστος... Δεν γίνεται να τους καταστήσεις υπεύθυνους για εγκλήματα... Η τιμωρία είναι μια αστική εξουσία που βλάπτει την επαναστατικότητα των νέων...

Κάτω οι ευθύνες, πάνω οι ελευθερίες και οι εξουσίες!

Μπράβο, πρωθυπουργέ μου, έτσι σε θέλουμε όλοι!

Η επόμενη μεταρρύθμιση, ας είναι η πτώση του ορίου ηλικίας για την εκλογιμότητα των πολιτών. Ας μην περιμένουνε τα παιδιά μέχρι τα 25, ας εκλέγονται από τα 17 τους και για βουλευτές.Θα έχετε αθρόα προσέλευση... επίδοξων βουλευτών, κι άμα προκόψουμε ποτέ, με τα παιδάρια στην εξουσία, βλέπουμε!

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Λαϊκισμός: Με αφορμή αντιπολιτευτικές αντιδράσεις στα μέτρα της νέας κυβέρνησης


 

Στους καιρούς που ζούμε, όπου πολλά πράγματα (σκοποί, εξαγγελίες, δράσεις, μέτρα, μέθοδοι, διαδικασίες) έχουν χάσει το νόημά τους, ας γνωρίζουμε τουλάχιστον το περιεχόμενο που έχουν κάποιες στοιχειώδεις λέξεις, άσχετα από αυτούς που τις εκστομίζουν και τις χρησιμοποιούν.  (Για την εξυπηρέτηση ή για την παραπλάνησή μας)

Γιατί το περιεχόμενό τους νοηματοδοτεί τη ζωή μας και τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Ίσως και τον τρόπο, που θα μπορούσαμε αν όχι να αλλάξουμε τον κόσμο, τουλάχιστον να τον καταλάβουμε και να βελτιωθούμε, ώστε, να βελτιωθεί κι ο κόσμος μας.

Ας ξεκινήσουμε από τη βασική λέξη – τη λέξη Λαός- για να ανιχνεύσουμε τις έννοιες των παραγώγων από αυτήν.

Λαός: Με τη λέξη αυτή, που είναι θεμελιώδης στο Συνταγματικό Δίκαιο (γιατί είναι συστατικό στοιχείο του ορισμού του Κράτους), νοούμε το σύνολο των πολιτών ενός Κράτους, ανεξαρτήτως της εθνικής αυτών προελεύσεως. Με άλλα λόγια, ως λαό, εννοούμε το έμψυχο στοιχείο ενός Κράτους.

Στα χρόνια των σπουδών μου, μαθαίναμε -στο Συνταγματικό Δίκαιο- ότι λαός, δεν είναι μονάχα όσοι ζουν στα εδαφικά όρια του Κράτους σε δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά κι οι γενιές που ζήσανε παλιά, κι όσες ακόμα μέλλει νά 'ρθούνε μετά από εμάς.

Τό 'λεγε και ο Αριστοτέλης (στα Πολιτικά, βιβλ. Γ', κεφ. 1): “Την αυτήν είναι φατέον πόλιν, καίπερ αεί των μεν φθειρομένων των δε γινομένων, ώσπερ και ποταμούς ειώθαμεν λέγειν τους αυτούς, και κρήνας τας αυτάς, καίπερ αεί του μεν επιγιγνομένου νάματος του δ' υπεξιόντος”.  Όλο τούτο θα ειπεί πως "μιλάμε για την ίδια πόλη (=πόλη-κράτος), παρόλο που πάντοτε άλλοι πεθαίνουν κι άλλοι γεννιώνται, όπως ακριβώς συνηθίζουμε να μιλάμε για τα ίδια ποτάμια και τις ίδιες κρήνες (βρύσες), παρόλο που διαρκώς άλλο νερό έρχεται κι άλλο φεύγει από αυτά".

Έτσι λοιπόν, ο λαός αποτελεί την ιστορική ενότητα ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και στο μέλλον, η οποία (ενότητα) σε δεδομένο χρονικό σημείο εμφανίζεται μ'όσους ζούνε στο συγκεκριμένο αυτό χρόνο.

Λαϊκός: Το επίθετο αυτό, έχει την έννοια πως το προσδιοριζόμενο (ουσιαστικό) όνομα ανάγεται, ανήκει, αναφέρεται ή αφορά τον λαό.

Λαϊκισμός: Η λέξη αυτή (από τον τρόπο παραγωγής της, δηλ. ουσιαστικό με κατάληξη -σμος,) έχει την έννοια μιας ενέργειας, ή πράξης  που προέρχεται ή κατευθύνεται προς τον λαό.

Λαϊκίζω: Θα ειπεί πως ενεργώ, ή δρώ προς χάριν, εξυπηρέτηση, ή υπεράσπιση των στόχων, των αναγκών, των οραμάτων, των θελημάτων κλπ. του λαού.

Ασφαλώς, η προσχηματική και αναποτελεσματική εξαγγελία και μάλιστα χωρίς καμμιά υπέρ του λαού δράση, οδηγεί  στην αναίρεση της ουσίας -του αληθούς σκοπού- του λαϊκίζειν, δηλ. της εξυπηρέτησης του λαού.

Το κακό είναι, πως η μακρά πολιτική πρακτική, με τις ψεύτικες υποσχέσεις και τις προσχηματικές εξαγγελίες, είχε σαν αποτέλεσμα ο όρος λαϊκίζω, να είναι αρνητικά φορτισμένος και να μη σημαίνει: πρόσκειμαι, υπηρετώ  κλπ. τον λαό, αλλά ακριβώς το αντίθετο: Προσποιούμαι, υποκρίνομαι κλπ ότι υπηρετώ το λαό! Η επανειλημμένη αυτή πολιτική συμπεριφορά και πρακτική, κατέφθειρε τους όρους Λαϊκός-λαϊκισμός και λαϊκίζω, σε σημείο που  η ακριβής έννοια αυτών, είναι ανάγκη να δηλώνεται σαφώς κάθε φορά.

Όλα αυτά τα γράφω σήμερα πάλι, γιατί έχουμε στον τόπο μας μια νέα κυβέρνηση, που εκλέχτηκε μ' ένα πρόγραμμα ανακούφισης του λαού και δικαιοσύνης. Τα γράφω γιατί οι αντίπαλοί της είδαν με κακό μάτι τις πρώτες δράσεις της που ήταν σύμφωνες με τις προεκλογικές της εξαγγελίες, κι έσπευσαν σε αρνητικούς σχολιασμούς, μήπως και χαλάσει η μακρά ακολουθία των πολιτικών αθετήσεων!


Γιατί, είπαμε, μέχρι σήμερα Λαϊκισμός, είχε καταντήσει να σημαίνει ότι υποκρίνεσαι πως θα υπηρετήσεις τον λαό, μέχρι που να υφαρπάξεις την εντολή του για εξουσία. Το επόμενο  είναι -στην καλύτερη περίπτωση- ενδοτισμός στους επικυρίαρχους (πράγμα που ακολούθησε τις προηγούμενες εκλογές, κι όλοι το νιώσαμε  καλά στο πετσί μας).

Λαϊκισμός είναι και η δήθεν στοργική προειδοποίηση ότι θα πάμε χαμένοι, με τις πολιτικές, τις ενέργειες και τα μέτρα της νέας κυβέρνησης, που προτίθεται να τηρήσει τις προεκλογικές της εξαγγελίες. Κι αυτό το λένε πριν καν αυτή ορκιστεί!

Ας ξαναποκτήσουν οι όροι της γλώσσας την παλιά τους σημασία: Όταν, χάριν του λαού,  η νέα κυβέρνηση τηρεί τις δεσμεύσεις της, αυτό θα είναι συνέπεια και αξιοπιστία. Και δεν είναι λαϊκισμός.

Θα ήταν μεγαλοθυμία των πολιτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης η συστράτευση στο όραμα αποτίναξης της ελεγκτικής τυραννίας των ξένων και της φτωχοποίησης του λαού, ώστε να αναστήσουμε όλοι μαζί την ελπίδα για το αύριο. Και αυτό θα ήταν ουσιαστικός και αληθής Λαϊκισμός, κι όχι φθαρμένος.


Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

Προεκλογικά αδιέξοδα. Πολιτικά σταυροδρόμια

 

Η πολιτική δύναμη που είναι πιο κοντά στην εξουσία, έχει μακρά ιστορία στον θόρυβο, στην αναταραχή, στο «όχι» σε κάθε πρόταση. Στο ενεργητικό της εγγράφεται η υποστήριξη φυγόκεντρων δυνάμεων και αντιφατικών μέτρων και μεθόδων. Πρόβλημα υπάρχει  και στο θέμα της «επιδίωξης εθνικών στόχων». Και άλλο, που αφορά τη διαφάνεια επιδιώξεων, αλλά και ρεαλισμό. Στο ενεργητικό της εγγράφεται επίσης, και η διεκδίκηση της ατιμωρησίας για τον κόσμο που την υποστηρίζει (σε πολλές περιπτώσεις που έχει βρεθεί να εγκληματεί. Όχι πως τα ζητήματα αυτά δεν αφορούν τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, αλλά αυτές έχουν ήδη αποτύχει, κι ο κόσμος δεν τις εμπιστεύεται πια).

Σήμερα πια, είναι επιτακτική ανάγκη,  να δοθούν απερίφραστες απαντήσεις σε ερωτήματα του τύπου:
  • Το Αιγαίο θα εξακολουθήσει να ανήκει στα ψάρια του; (δηλαδή έχει η επίδοξη ηγέτις πολιτική δύναμη  ενδιαφέρον για τα εθνικά μας θέματα, ώστε να θεωρεί σημαντικό ζήτημα την προστασία της Ελληνικής Επικράτειας και των θαλασσών της, της Εθνικής προοπτικής της Χώρας, και των ελληνικών πάσης φύσεως συμφερόντων, ή θα τα αφήσει σε άλλους -γείτονες ή ξένους- που έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και επιζητούν να καρπωθούν τη γεωστρατηγική θέση της Χώρας, και τα όποια εξ αυτής οφέλη;).
  • Θα αξιοποιήσει την Ελληνική ΑΟΖ;
  • Θα φροντίσει να μαθαίνουνε τα παιδιά στο σχολείο την Ελληνική γλώσσα και την ιστορία μας ή θα τους ξαναδώσει κείμενα «για στριμωξίδια στην Σμύρνη το 1922, και για ψεύτικους μύθους σχετικά με την πατριωτική αυτοθυσία»;
  • Τί θα κάνει με την απονομή της Δικαιοσύνης για όλους τους Έλληνες; Θα υπαγορεύει στη Δικαιοσύνη ποιόν να δικάσει και ποιόν να απαλλάξει; Και τί θα κάνει με τον κάθε πολιτικό του αντίπαλο; Θα τον στέλνει στη φυλακή, θα τον καταράται, θα τον αποφεύγει, θα το γελοιοποιεί ή θα τον αντιμετωπίζει πολιτικά;
  • Τί θα κάνει με τη συμπεριφορά ατόμων και οργάνων, ημεδαπών ή αλλοδαπών, πληθυσμών και προσώπων (τόσο στο εσωτερικό της Χώρας, όσο και στην αλλοδαπή) που θίγουν τους Έλληνες και την Ελληνική παράδοση και ιδιοπροσωπία;
  • Τί θα κάνει με τη λειτουργία των Αρχαιολογικών χώρων, τις ανασκαφές, τα κλεμμένα αρχαιολογικά ευρήματα και κλεμμένα εκθέματα που βρίσκονται στις διάφορες χώρες, οι οποίες θησαυρίζουν από τις εκθέσεις αυτών των αρχαιολογικών αντικειμένων;
  • Τί θα κάνει για να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του Πολίτη προς το Κράτος, ως προς την ασφάλεια, την φορολογία, την υγεία, την παιδεία και την συμμετοχή στις δημόσιες υπηρεσίες, την δημόσια διοίκηση, την πολιτική ζωή του τόπου;
  • Τί θα κάνει με τον εσμό οικείων και συμπέθερων ημέτερων, που στελεχώνουν τις υπηρεσίες της Βουλής, τα βουλευτικά γραφεία και τα γραφεία των άλλων πολιτικών προσώπων και οργανισμών, νυν και πρώην, και για πόσα χρόνια θα εξακολουθεί η πρόσδεση στο δημόσιο χρηματοδοτικό άρμα όλων αυτών;
  • Τί θα κάνει για την παροχή πραγματικών υπηρεσιών υγείας στους Έλληνες Πολίτες;
  • Τί θα κάνει για την αναπλήρωση του κόστους που υφίσταται η Ελληνική κοινωνία από την παροχή υπηρεσιών υγείας σε ξένους πληθυσμούς που καταφεύγουν στη Χώρα μας για ένα καλύτερο μέλλον; Θα ζητήσει ένα αντίστοιχης αξίας, σημασίας ή κόστους αντάλλαγμα από τη χώρα προέλευσής τους;
  • Τί θα κάνει για την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας των Ελλήνων έναντι των χωρών της Ευρώπης, οι οποίες αφού μας εξανδραπόδισαν με αθέμιτο τρόπο προς όφελος των κοινωνιών τους, στη συνέχεια μας φέρονται -όπως κάποτε οι Ρωμαίοι κατακτητές- σαν να είμαστε ευτελείς ζητιάνοι, ανόητοι, λωποδύτες και ψεύτες;
  • Θα κάνει έσωτερική και ευρωπαϊκή πολιτική, και διαπραγμάτευση με ευθύνη έναντι του λαού και του έθνους, ή μόνο έναντι των ψηφοφόρων του, που θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε πελάτες του;
  • Θα κάνει μια Κυβέρνηση που να είναι για όλους τους Έλληνες;
  • Θα λειτουργούν oι Θεσμοί και oι κρατικές Δομές με άξιο και ικανό προσωπικό, ή θα κατακυριεύσει και πάλι τις Δομές του Δημοσίου Οργανισμού ένας καινούργιος στρατός, ο δικός της, αυτή τη φορά...;
Γιατί η κρίση που μας μαστίζει, δεν είναι πρωτίστως οικονομική. Είναι Ηθική, είναι Γνωστική, είναι θέμα Ικανοτήτων, στόχων και «ατομικής ατζέντας» του πολιτικού προσωπικού. Είναι και κρίση σκοπιμοτήτων στον τρόπο στελέχωσης και Διοίκησης της Πολιτείας μας. Είναι θέμα Παιδείας των Δασκάλων και των Παιδαγωγών.

Κι όσο για τα λεφτά -το πού θα βρεθούν, και το πόσα θα είναι- θα το πούμε μετά.... Γιατί αν τα βρούμε αλλά δεν ξέρουμε τί να τα κάνουμε, ποιός ο λόγος να τα χρωστάμε κι αυτά;

Ετούτος ο τόπος πρέπει να βρεί μπούσουλα. Και πρέπει να βρεί κυβερνήτη που να τον εμπιστεύεται, να τον σέβεται και να τον πιστεύει. Για το όραμά του. Για τον βίο και την Πολιτεία του.