Η
προστασία του ανθρώπου στην Χώρα μας έχει αναχθεί σε υψίστη αξία, και για τούτο ο Καταστατικός μας Χάρτης, αναφέρει στο άρθρο 2:
1. O σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.
2.
H Eλλάδα, ακολουθώντας τους γενικά αναγνωρισμένους κανόνες του διεθνούς
δικαίου, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και
την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών.
Η Ελληνική Πολιτεία υιοθέτησε τις ανθρωπιστικές αξίες που από μακρού διέπουν την Ελληνική κοινωνία, και μάλιστα τις ανάγει σε κανόνα δικαίου, αυξημένης ισχύος (αφού
κοινός νόμος δεν μπορεί να αλλάξει την
Συνταγματική αυτή ρύθμιση).
Οι αξίες αυτές, χαρακτηρίζουν την ιστορική διαδρομή και την ιδιοπροσωπία του Ελληνικού λαού, όπως αυτή, αδιαλείπτως, αποτυπώνεται στην εν γένει επικρατούσα στην χώρα κοινωνική κατάσταση, μέχρι σήμερα.
Ναι, μέχρι σήμερα! Διότι είναι κοινώς γνωστό, ότι παρά την αλλοίωση της κοινωνίας μας από τις καινούργιες ιδέες που εμφανίστηκαν και διαδόθηκαν στον κόσμο, όπως αυτές που αναδείχθηκαν
- με τον διαφωτισμό (με τον οποίο τέθηκε στο κέντρο των αξιών "το άτομο", κι όχι το πρόσωπο), ή
- με την μαρξιστική θεωρία (που έθεσε ως βάση του κόσμου την οικονομική εκμετάλλευση του ανίσχυρου ανθρώπου από το κεφάλαιο, κι έστρεψε τους φτωχούς σε άσβεστο μίσος κατά των πλουσίων, δημιουργώντας ανεφάρμοστα κυβερμητικά μοντέλα, τις γνωστές μας σοσιαλιστικές δημοκρατίες, που έχουν ήδη προ πολλού καταρρεύσει), ή
- με τον φασισμό και τον ναζισμό (όπου η πολιτική/στρατιωτική ισχύς επιβάλλει τον αφανισμό των αντιπάλων και όλων των αντιθέτων, με τις -καλώς γνωστές μας- θηριωδίες του μεγάλου πολέμου), αλλά και
- με την νεωτερικότητα στην πολιτική και στην ιστορία (όπου, αρκεί να σκεφθείς τί θέλεις, και στην συνέχεια θα εφεύρεις την αιτιολογία που θα στηρίξεις την επιδίωξή σου αυτή. Έτσι μας προέκυψε
- η άποψη πως το Ελληνικό Έθνος δημιουργήθηκε το 1821(!), [με την Επανάσταση της παλιγγενεσίας],
- η δημιουργία της τουρκικής δημοκρατίας της βόρειας Κύπρου, [κατά πώς λέει η Τουρκία στα δημόσια και διεθνή ακροατήρια, τα οποία αδυνατούν (μάλλον δεν θέλουν) να επιβάλουν στην Τουρκία να σταματήσει αυτή την εκβιαστική τακτική, γιατί την ίδια τακτική (πιο κομψά) την χρησιμοποιούν κι άλλες χώρες για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα]
- η Μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα των Σλάβων [που παραχωρήσαμε με την συμφωνία των Πρεσπών]
- η άρνηση της Γερμανίας να μας πληρώσει το κατοχικό δάνειο που πήρε ο Χίτλερ [πως τάχα πρόκειται για ηθικό ζήτημα, και ως τέτοιο δεν αντιστοιχεί σε πληρωτέα οικονομικά μεγέθη!]
- η κατά δήλωσιν νομική ταυτότητα φύλου κλπ.
οι Έλληνες, μπορεί να στράφηκαν πολιτικά, επιστημονικά και ιδεολογικά προς τις νέες αυτές ιδέες, δεν απώλεσαν όμως -στην πλειοψηφία τους- τις αρχές και τις αξίες που εμφορούμενο το έθνος μας έφτασε μέχρι τις μέρες μας.
Και μπορεί να φαίνεται ανεξήγητο που ακόμη και πολλοί από τους πολιτικούς μας παρίστανται ως αρωγοί στις αλλοπρόσαλλες αυτές επιδιώξεις, αλλά εμείς, οι πολίτες αυτής της χώρας και της ιστορίας της, όλα αυτά τα αντιμετωπίζουμε με
κριτική διάθεση και χωρίς καμμιά βιασύνη να υιοθετήσουμε μόδες που αναιρούν την ιστορία, και την παράδοσή μας.
Οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες, μαζί με την δική μας συναποτελούν την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν έχουν την ίδια, ή αντίστοιχη
ιστορική πολιτισμική πορεία και τις συναφείς παραδόσεις. Κι ως ύστεροι ιστορικοί σχηματισμοί, ήρθαν σε πολιτισμική σύγκρουση με ότι ανεπτυγμένο και επιφανές υπήρχε την "στιγμή" της εμφάνισής τους.
Με την ορμή, του πολιτισμικά νεοφώτιστου που -χωρίς κουλτούρα, χωρίς γραμματεία, χωρίς φιλοσοφία- αναδύεται στο πολιτικό προσκήνιο, και καθώς βρέθηκαν μπροστά σ' ένα κόσμο με πλουτοπαραγωγικές πηγές και εδάφη, ξεχύθηκαν στον κόσμο για να τον κουρσέψουν, για να τον εξουσιάσουν, για να τον υποτάξουν. Έτσι
- ξεκίνησαν τις γνωστές μας σταυροφορίες, τάχα για την απελευθέρωση των Αγίων τόπων, με αποκορύφωμα εκείνη του 1204 κατά της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης, που την κούρσεψαν κυριολεκτικά
- δημιούργησαν τις αποικίες τους, (χώρες της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής κλπ), που απομύζησαν τους πόρους των περιοχών αυτών, πλουτίζοντας οι ίδιοι,
- δημιούργησαν στον τόπο τους τα φέουδά τους, όπου άλλοι εργάζονταν γι' αυτούς, που επί πλέον -αυτοί οι τελευταίοι- ζούσαν πάντα χρεωμένοι και στα όρια της λιμοκτονίας, (η γνωστή μας εποχή της φεουδαρχίας, που ξεσήκωσε τους δουλοπάροικους σε επανάσταση και είχε ως αποτέλεσμα τον διαφωτισμό των μαζών κλπ)
- δημιούργησαν εξουσιαστικούς θεσμούς (Εκκλησία-Ιερά Εξέταση) για τον πνευματικό έλεγχο και την περιουσιακή αφαίμαξη των αντιρρησιών, κλπ.
Ύστερα από όλα αυτά, είναι προφανές ότι δεν ομιλούμε την ίδια "πνευματική γλώσσα", και δεν νοηματοδοτούμε την ζωή με τον ίδιο τρόπο, όλοι οι ευρωπαίοι. Συνεπώς, δεν είναι εύκολη η συνεννόηση μεταξύ μας.
Αρα,
αυτό που σήμερα λέμε "ευρωπαϊκός τρόπος ζωής", πρέπει να προσδιοριστεί, εξ αρχής και σαφώς, για το μέλλον: όλοι εμείς οι σημερινοί ευρωπαίοι,πρέπει σήμερα να αποφασίσουμε αν
- Ομιλούμε και αποδεχόμαστε τις διδαχές και τις αξίες που απορρέουν από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία (που όλοι μας την μελετήσαμε)
- και από την Χριστιανική διδασκαλία που όλοι στην Ευρώπη ακούσαμε, ή
- κρατάμε εντελώς προσχηματικά τα χριστιανικά προτάγματα -απλώς, για να υποχρεώνουμε σε συμμόρφωση τους άλλους- οσάκις αυτό μας ωφελεί, και
- χρησιμοποιούμε την εξόχως σημαντική φιλοσοφικο-λογική επιχειρηματολογία της αρχαίας ελληνικής γραμματείας κυρίως για την υποστήριξη των ιδιοτελών πολιτικο-οικονομικών επιδιώξεων και απαιτήσεών μας,
- την οποία -σημαντική φιλοσοφικο-λογική επιχειρηματολογία- ασφαλώς δεν αποδεχόμαστε οσάκις χρησιμοποιείται σε βάρος μας;
- Ή μήπως όχι;
Ας ξεκαθαρίσουμε,
"Ποιός λοιπόν είναι Ευρωπαίος"(*), τί σόι ευρωπαίοι είμαστε, ή θέλουμε να είμαστε, ή σε τί είδους ευρωπαίους προτείνει και διδάσκει η ΕΕ να εξελιχθούμε!
* βλ. το ενδιαφέρον άρθρο του Αθ. Παπανδρόπουλου εδώ.
