Ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής. Δεν τον προσδιορίζουμε καλύτερα;

Η προστασία του ανθρώπου στην Χώρα μας έχει αναχθεί σε υψίστη αξία, και για τούτο ο Καταστατικός μας Χάρτης, αναφέρει στο άρθρο 2:
1. O σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.
2. H Eλλάδα, ακολουθώντας τους γενικά αναγνωρισμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών.

Η Ελληνική Πολιτεία υιοθέτησε τις ανθρωπιστικές αξίες που από μακρού διέπουν την Ελληνική κοινωνία, και μάλιστα  τις ανάγει σε κανόνα δικαίου, αυξημένης ισχύος (αφού κοινός νόμος δεν μπορεί να  αλλάξει την Συνταγματική αυτή ρύθμιση).

Οι αξίες αυτές, χαρακτηρίζουν την  ιστορική διαδρομή και την ιδιοπροσωπία του Ελληνικού λαού, όπως αυτή, αδιαλείπτως, αποτυπώνεται στην εν γένει επικρατούσα στην χώρα κοινωνική κατάσταση, μέχρι σήμερα.

Ναι, μέχρι σήμερα! Διότι είναι κοινώς γνωστό, ότι παρά την αλλοίωση της κοινωνίας μας από τις καινούργιες ιδέες που εμφανίστηκαν και διαδόθηκαν στον κόσμο, όπως αυτές που αναδείχθηκαν

• με τον διαφωτισμό (με τον οποίο τέθηκε στο κέντρο των αξιών "το άτομο", κι όχι το πρόσωπο), ή
• με την μαρξιστική θεωρία (που έθεσε ως βάση του κόσμου την οικονομική εκμετάλλευση του ανίσχυρου ανθρώπου από το κεφάλαιο, κι έστρεψε τους φτωχούς σε άσβεστο μίσος κατά των πλουσίων, δημιουργώντας ανεφάρμοστα κυβερμητικά μοντέλα, τις γνωστές μας σοσιαλιστικές δημοκρατίες, που έχουν ήδη προ πολλού καταρρεύσει), ή 
• με τον φασισμό και τον ναζισμό (όπου η πολιτική/στρατιωτική ισχύς επιβάλλει τον αφανισμό των αντιπάλων και όλων των αντιθέτων, με τις -καλώς γνωστές μας- θηριωδίες του μεγάλου πολέμου), αλλά και
• με την νεωτερικότητα στην πολιτική και στην ιστορία (όπου, αρκεί να σκεφθείς τί θέλεις, και στην συνέχεια θα εφεύρεις την αιτιολογία που θα στηρίξεις την επιδίωξή σου αυτή. Έτσι μας προέκυψε 
• η άποψη πως το Ελληνικό Έθνος δημιουργήθηκε το 1821(!), [με την Επανάσταση της παλιγγενεσίας],
• η δημιουργία της τουρκικής δημοκρατίας της βόρειας Κύπρου, [κατά πώς λέει η Τουρκία στα δημόσια και διεθνή ακροατήρια, τα οποία αδυνατούν (μάλλον δεν θέλουν) να επιβάλουν στην Τουρκία να σταματήσει αυτή την εκβιαστική τακτική, γιατί την ίδια τακτική (πιο κομψά) την χρησιμοποιούν κι άλλες χώρες για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα]
• η Μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα των Σλάβων [που παραχωρήσαμε με την συμφωνία των Πρεσπών]
• η άρνηση της Γερμανίας να μας πληρώσει το κατοχικό δάνειο που πήρε ο Χίτλερ [πως τάχα πρόκειται για ηθικό ζήτημα, και ως τέτοιο δεν αντιστοιχεί σε πληρωτέα οικονομικά μεγέθη!]
•  η κατά δήλωσιν  νομική ταυτότητα φύλου κλπ. 

οι Έλληνες, μπορεί να στράφηκαν πολιτικά, επιστημονικά και ιδεολογικά προς τις νέες αυτές ιδέες,  δεν απώλεσαν όμως -στην πλειοψηφία τους- τις αρχές και τις αξίες που εμφορούμενο το έθνος μας έφτασε μέχρι τις μέρες μας.

Και μπορεί να φαίνεται ανεξήγητο που ακόμη και πολλοί από τους  πολιτικούς μας παρίστανται ως αρωγοί στις αλλοπρόσαλλες αυτές επιδιώξεις, αλλά εμείς, οι πολίτες αυτής της χώρας και της ιστορίας της,  όλα αυτά  τα αντιμετωπίζουμε με κριτική διάθεση και χωρίς καμμιά βιασύνη να υιοθετήσουμε μόδες που αναιρούν την ιστορία, και την παράδοσή μας.

Οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες, μαζί με την δική μας συναποτελούν την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν έχουν την ίδια, ή αντίστοιχη  ιστορική πολιτισμική πορεία και τις συναφείς παραδόσεις. Κι  ως ύστεροι ιστορικοί  σχηματισμοί, ήρθαν σε πολιτισμική σύγκρουση με ότι ανεπτυγμένο και επιφανές υπήρχε την "στιγμή" της εμφάνισής τους.

Με την ορμή, του πολιτισμικά νεοφώτιστου που -χωρίς κουλτούρα, χωρίς γραμματεία, χωρίς φιλοσοφία- αναδύεται στο πολιτικό προσκήνιο, και καθώς βρέθηκαν μπροστά σ' ένα κόσμο με πλουτοπαραγωγικές πηγές και εδάφη, ξεχύθηκαν στον κόσμο για να τον κουρσέψουν, για να τον εξουσιάσουν, για να τον υποτάξουν. Έτσι

• ξεκίνησαν τις γνωστές μας σταυροφορίες, τάχα για την απελευθέρωση των Αγίων τόπων, με αποκορύφωμα εκείνη του 1204 κατά της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης, που την κούρσεψαν κυριολεκτικά
• δημιούργησαν τις αποικίες τους, (χώρες της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής κλπ), που απομύζησαν τους πόρους των περιοχών αυτών, πλουτίζοντας οι ίδιοι,
• δημιούργησαν στον τόπο τους τα φέουδά τους, όπου άλλοι εργάζονταν γι' αυτούς, που επί πλέον -αυτοί οι τελευταίοι- ζούσαν πάντα χρεωμένοι και στα όρια της λιμοκτονίας, (η γνωστή μας εποχή της φεουδαρχίας, που ξεσήκωσε τους δουλοπάροικους σε επανάσταση και είχε ως αποτέλεσμα τον διαφωτισμό των μαζών κλπ)
• δημιούργησαν εξουσιαστικούς θεσμούς (Εκκλησία-Ιερά Εξέταση)  για τον πνευματικό έλεγχο και την περιουσιακή αφαίμαξη των αντιρρησιών, κλπ.

Ύστερα από όλα αυτά, είναι προφανές ότι δεν ομιλούμε την ίδια "πνευματική γλώσσα", και δεν νοηματοδοτούμε την ζωή με τον ίδιο τρόπο, όλοι οι ευρωπαίοι. Συνεπώς, δεν είναι εύκολη η συνεννόηση μεταξύ μας.

Αρα, αυτό που σήμερα λέμε "ευρωπαϊκός τρόπος ζωής", πρέπει  να προσδιοριστεί,  εξ αρχής και σαφώς, για το μέλλον: όλοι εμείς οι σημερινοί ευρωπαίοι,πρέπει σήμερα να αποφασίσουμε αν

• Ομιλούμε και αποδεχόμαστε τις διδαχές και τις αξίες που απορρέουν από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία (που όλοι μας την μελετήσαμε) 
• και από την Χριστιανική διδασκαλία που όλοι στην Ευρώπη ακούσαμε, ή 
• κρατάμε εντελώς προσχηματικά τα χριστιανικά προτάγματα -απλώς, για να υποχρεώνουμε σε συμμόρφωση τους άλλους- οσάκις αυτό μας ωφελεί,  και 
• χρησιμοποιούμε την εξόχως σημαντική φιλοσοφικο-λογική επιχειρηματολογία της αρχαίας ελληνικής γραμματείας κυρίως για την υποστήριξη των ιδιοτελών πολιτικο-οικονομικών επιδιώξεων και απαιτήσεών μας, 
• την οποία -σημαντική φιλοσοφικο-λογική επιχειρηματολογία- ασφαλώς δεν αποδεχόμαστε οσάκις χρησιμοποιείται σε βάρος μας;
• Ή μήπως όχι;

Ας ξεκαθαρίσουμε,  "Ποιός λοιπόν είναι Ευρωπαίος"(*), τί σόι ευρωπαίοι είμαστε, ή θέλουμε να είμαστε, ή σε τί είδους ευρωπαίους προτείνει και διδάσκει η ΕΕ να εξελιχθούμε!



 * βλ. το ενδιαφέρον άρθρο του Αθ. Παπανδρόπουλου εδώ.

Η Επίγνωση της ουσίας της Δύσης, είναι η οδός για την συνειδητή γνώση της διαφοράς μας από αυτήν

 

Προβληματιζόμενη για την αιτία των δεινών μας, συνάντησα τούτη την συνέντευξη (huffingtonpost.gr). Κι η καίρια τοποθέτηση του Χ. Γιανναρά, νομίζω πως μου δίνει μια πολύ σημαντική απάντηση.  Και τούτο, γιατί βάζει τα πράγματα στη θέση τους: Όλα αρχίζουν από την γνώση, από την συνειδητή φροντίδα, από την ωρίμαση. Κι όχι μόνο των καρπών, αλλά κυρίως από την ωρίμαση των ανθρώπων. Γιατί δεν ωριμάζει μια προσωπικότητα, αλλά -και συνεκδοχικά- ούτε η κοινωνία, χωρίς να καταβάλλει τον απαιτούμενο μόχθο, την επιμέλεια και την υπομονή που απαιτεί η επίτευξη του αποτελέσματος. Δεν υπάρχουν, πουθενά στη φύση και στη ζωή, έτοιμα αποτελέσματα. Όλα θέλουν την κατάλληλη παιδεία μας,  τον χρόνο τους  και την κατάλληλη συμμετοχή μας.

Αντιγράφω για τις ανάγκες της «Φιλαρέτης» ένα απόσπασμα από την συνέντευξη, που έδωσε ο κ.  Χρήστος Γιανναράς   (huffingtonpost.gr) για την ελληνική ταυτότητα, την σχέση του Έλληνα με το παρελθόν και τον τόπο, αλλά και τις παθογένειες που εξακολουθούν να τον κρατούν καθηλωμένο:


Δημοσιογράφος: Μου λέτε αυτά τα πράγματα για τη Δύση ενώ έχετε σπουδάσει, όπως και άλλοι Έλληνες διανοούμενοι και εργαστεί εκεί…

Ο Χ. Γιανναράς απαντά: 

Αυτό ακριβώς είναι το δυναμικότερο στοιχείο αυτής της στάσης. Πριν από εμάς, όλοι οι λεγόμενοι ελληνοκεντρικοί διανοούμενοι, ο Κόντογλου, ο Πικιώνης, ο Θεοτοκάς, ο Λορεντζάτος, ο Σαραντάρης, ο Ελύτης, όλοι τους φάγανε τη Δύση με το κουτάλι. Διότι μόνο εάν ζήσεις στη Δύση και τα αδιέξοδα της Δύσης, ξυπνάει μέσα σου το ενδιαφέρον να δεις εάν υπάρχει κάτι διαφορετικό στη δική σου παράδοση.

Ένας άνθρωπος που αγνοεί την Δύση, δεν μπορεί να είναι Έλληνας. Γι’ αυτό και όλοι μας επιμένουμε, εννοώ όσοι έχουμε αυτή την οπτική, ότι η μετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι απαραίτητη.

Εάν πάψει να μετέχει στην ΕΕ η Ελλάδα, τότε βγαίνει από το ιστορικό γίγνεσθαι. Έχεις ταυτότητα όταν έχεις ετερότητα. Όλοι μου οι δάσκαλοι ήταν ο Χάιντεγκερ, ο Βιτγκεστάιν, ο Νίτσε, ο Λακάν. Και αυτό διότι γεννήθηκα και μεγάλωσα ως δυτικός, με δυτική εκπαίδευση, με δυτική θρησκευτικότητα, με θαυμασμό προς τη Δύση. Οπότε, κάποια στιγμή, όταν γεννήθηκε μέσα μου το ερώτημα, ευτυχώς εγκαίρως, τί έχει οδηγήσει σήμερα τη ζωή μας σε αδιέξοδα, ακολούθησα αυτούς τους μεγάλους που μου έδειξαν με την κριτική τους ποιο ήταν το λάθος στη δυτική ιστορική εξέλιξη. Η κριτική του Χάιντεγκερ σπάζει κόκαλα. Εάν δεν περάσεις από αυτή τη θητεία και μαθητεία, δεν μπορείς να ανακαλύψεις τη διαφορά.

Δημοσιογράφος: Ίσως να ήταν χρήσιμο να μας βοηθήσετε να καταλάβουμε λίγο την ιστορική πορεία της Δύσης, όπως την αντιλαμβάνεστε. Από τα γραπτά σας βλέπω ότι δίνετε έμφαση στον Αυγουστίνο, καθώς λέτε ότι αυτός διαμόρφωσε τη δυτική σκέψη.

Ο Χ. Γιανναράς απαντά: 

Ναι και στις συγκυρίες που ανέδειξαν τον Αυγουστίνο ως κεφαλάρι, τον μεγάλο πατέρα του δυτικού πολιτισμού. Όλοι οι ιστορικοί, και τα έχουν μελετήσει οι δυτικοί ιστορικοί αυτά και, ξέρετε, είναι πολύ τίμιοι, συμπίπτουν σε αυτή τη διαπίστωση: Αυτά τα στίφη τα βαρβαρικά που έφτασαν στη Δύση από τον 4ο έως τον 6ο αιώνα, ξεκινούσαν από τα οροπέδια της Ασίας, πέρα από τα Ουράλια. Ζητώντας βοσκοτόπια, η μια φυλή πίεζε την άλλη και την εκτόπιζε. Κάποια στιγμή πέρασαν και τον Ρήνο και μπήκανε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τότε, ήταν κάτι αντίστοιχο όπως η Ευρώπη, ήταν, δηλαδή, κάτι ζηλευτό. Όμως αυτοί οι λαοί ήταν πολεμικά φύλα. Ήξεραν μόνο τον πόλεμο και το κυνήγι, δεν ήξεραν καν τι σημαίνει αγροτική καλλιέργεια. Μιλάμε για πολύ χαμηλό επίπεδο.

"Δεν ήξεραν καν τι σημαίνει αγροτική καλλιέργεια", λέει ο Γιανναράς. Ετούτη η φράση του,  είναι, νομίζω, το κλειδί! Για φανταστείτε πόσο χρόνο θέλει ένας σπόρος για να γίνει φυτό και για να καρπίσει! Και πόσο χρόνο θέλει για να "καρπίσει" ο άνθρωπος! Κι εμείς (όλος ο κόσμος σήμερα) αποζητάμε να πιάσουμε άμεσα το θήραμα, για να το γευτούμε και να μας χορτάσει, και το κατάφορτο περιβόλι. για να το καρπωθούμε άμεσα, κι ύστερα, ερημωμένο, να το εγκαταλείψουμε και να πάμε σε άλλο! Και τούτο το κάνουμε, προσποιούμενοι, ψευδώς και ανεντίμως,  άγνοια, όσον αφορά τα στάδια της εκτροφής και της καλλιέργειας. Ενώ, πρόκειται απλώς για ασκεψία ή ασυνειδησία! Γιατί εμείς, γνωρίζουμε τον χρόνο μέχρι την σοδειά, τις απειλές και τους κινδύνους από τους άρπαγες!

Σήμερα, εμείς, μιμούμενοι τον νέο κόσμο, που σήμερα ζούμε στα σπλάγχνα του, μάθαμε από αυτόν, να τα θέλουμε όλα, εδώ και τώρα, χωρίς κόπο, χωρίς κόστος. Αρπάζουμε ή αγοράζουμε. Ονειρευόμαστε πως τά' χουμε κιόλας! Ή εξαγοράζουμε την άρνηση κι απεμπολούμε τα "τίμια", για να αποκτήσουμε  το αντικείμενο του πόθου μας. Πάθος, που θα μας οδηγήσει σε μια στιγμιαία απόλαυση της εξουσίας και της πλησμονής. [Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που πήρε την πολιτική εξουσία, κι άκαρπη, την έχει και την κρατάει, απλώς προς εξουσιαστική του τέρψη. Μα το κακό μ' αυτόν, είναι η ψυχραιμία του, καθώς μας εξηγεί  τα ανεξήγητα, έχοντας (ή προσποιούμενος ότι έχει) ολοσχερώς λησμονήσει τα υπεσχημένα, ή όντας ανίκανος να κατανοήσει τις περιστάσεις].

Η πραγματικότητα που βιώνουμε είναι το αντιφέγγισμα της πνευματικής μας αταξίας, γιατί χωρίς να προσαρμόσουμε τις επιταγές του καιρού στην ιδιοπροσωπία μας, προσαρμοστήκαμε μηχανιστικά, εξωτερικά, κι εμείς σ' αυτές, όντας διαφορετικοί  από τους φορείς τους, και σταθήκαμε πιθηκίζοντας  "δυτικά", μπροστά στον καθρέφτη της δύσης.

Έτσι συμβαίνει κάθε φορά, που θέλουμε την ικανοποίηση των επιθυμιών μας χωρίς να καταβάλλουμε το αντίστοιχο κόστος, ή το τίμημα που αναλογεί. Κάθε φορά που θέλουμε τους καρπούς χωρίς την καλιέργεια. Το αποτέλεσμα χωρίς την διαδικασία και τους (φυσικούς ή ηθικούς) κανόνες παραγωγής του.

Ευρωπαϊκός πολιτισμός: Πραγματικότητα, φρεναπάτη ή παρεξήγηση;

 

Μας είναι καλά γνωστές οι ιστορικές διαφορές των επί μέρους ευρωπαϊκών λαών, ως προς την πολιτική ζωή και την νοηματοδότηση της ζωής του ανθρώπου.
 
Γι αυτό ακριβώς, δεν μπορούμε, όντας γνώστες της ιστορίας και διατηρώντας την λογική μας, να ισχυριζόμαστε πως "ο ευρωπαϊκός πολιτισμός έχει τις ίδιες αναφορές". Και μάλιστα για τους παρακάτω ειδικότερους λόγους:

• Επειδή ο πολιτισμός των ευρωπαϊκών χωρών δεν είναι ενιαίος, ως προς τα προτάγματα που τον δημιούργησαν και εκείνα που τον διατηρούν! Αφού οι απαρχές του ελληνικού πολιτισμού χάνονται στα βάθη της ιστορίας, και οι υψηλότερες κορυφές του πολιτικές, ανθρώπινες και θεολογικές αξίες και έννοιες  έχουνε την πιο αξιόμαχη ικανότητα, αντέχοντας κι αντιμετωπίζοντας τα μεγαλύτερα πνευματικά και πολιτικά αδιέξοδα, προσδίδοντας πρόταση και νόημα ζωής.. 
• Επειδή τα σύγχρονα οράματα των λαών διαφέρουν, κι αυτό είναι προφανές! άλλο θέλει ο Σόϊμπλε της Γερμανίας, κι άλλο ο Έλληνας.
• Επειδή οι κοινές επιδιώξεις είναι κατακερματισμένες και δεν είναι απολύτως κοινές, για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς. Εμείς νομίζουμε την Ευρώπη μία, και ενιαία, κι εκεί συνεννώνονται οι βόρειοι εναντίον των νοτίων της Ευρώπης! Κι αυτοί, ως οι ισχυροί, χρησιμοποιούν τους ανίσχυρους προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
• Επειδή η νοηματοδότηση της ζωής διαφέρει από λαό σε λαό. Ιδανικά, θρσκευτικότητα, εθνική συνείδηση
• Επειδή τα κοινωνικά προτάγματα διαφέρουν από λαό σε λαό. Εδώ ο ανθρωπος, αλλού τα έσοδα και οι επιχειρήσεις.
• Επειδή τα εθνικά προτάγματα διαφέρουν, από λαό σε λαό. Εδώ η ελευθερία, αλλού η οικονομία.
• Επειδή τα ηθικά προτάγματα διαφέρουν από λαό σε λαό. Εδώ το φιλότιμο, αλλού η ευκαιρία.
• Επειδή η παιδεία  αποσκοπεί σε διαφορετικούς στόχους, από λαό σε λαό. Εδώ η "μόρφωση  χρηστού ανθρώπου", αλλού η απόκτηση προσόντων εργασίας, ή το δίπλωμα ως κοινωνικό προσόν.
• Επειδή τα επιχειρηματικά πλάνα διαφέρουν από λαό σε λαό. Εδώ αρκούνται στην ικανοποίηση της προσωπικής τάσης και κλίσης, αλλού επιδιώκεται η κυριαρχία στην αγορά.
• Επειδή  η θρησκευτότητα διαφέρει από λαό σε λαό -για να μην πούμε, από άνθρωπο σε άνθρωπο- ως προς τους λόγους που την γεννάνε και την κρατάνε. Εδώ είναι από  "φόβο Θεού", που δεν τον καταλαβαίνει ο δυτικός άνθρωπος, αλλού επειδή ο Θεός είναι αυτός που "φοβάται τον άνθρωπο" και προσαρμόζεται σε ένα μοντέλο που να εξυπηρετεί την συγκεκριμένη χρήση του...
• Επειδή, τέλος,  δεν μας αφορά ως λαό, η αποικιοκρατία, ο επεκτατισμός, η πειρατεία, οι σφαγές λαών προς οικειοποίηση των εδαφών τους, καθώς και η εκτεταμένη κλοπή πολιτιστικών έργων που εκτίθενται στα μουσεία χωρών που δεν είχαν καμμιά ανάμιξη στην δημιουργία τους, παρά μόνο στην λαθραία ή απροκάλυπτη αρπαγή τους! Όλα αυτά είναι ξένα προς την ελληνική πνευματικότητα και τον πολιτισμό, όπως αυτός προκύπτει από τις πηγές.

Μας είναι, επίσης,  καλά γνωστό, από τις ιστορικές πηγές,  πως έθνος και λαός βυζαντινός, κράτος βυζαντινό, δεν ιστορήθηκαν ποτέ ως πραγματικότητα.

Κι είναι ακόμη γνωστό από τις ιστορημένες πολιτικές εξελίξεις, πως εκ των υστέρων ( το 1562!) "βαφτίστηκε" σαν βυζαντινή, η ρωμαϊκή πολιτεία.  Δηλ.  μετά την εκπνοή της ισχύος της και μετά την πλήρη κατάρρευσή της.

Το πιο σημαντικό είναι πως στα θεμέλα αυτής της πολιτείας  συγκαταριθμούμε, σύμφωνα με τις πηγές,  την ελληνική γλώσσα, την χριστιανικότητα της πνευματικότητας και του ήθους και την ρωμαϊκή διοίκηση.

Όλα αυτά τα στοιχεία αποδείχτηκαν ότι είναι οι ισχυρότεροι και ανθεκτικώτεροι πολιτικοί και πνευματικοί παράγοντες για  την κοινωνική συνύπαρξη και την επιβίωση.

Όλοι οι λαοί-πειρατές που εξώθησαν την πολιτεία αυτή σε κατάρρευση, εξόρμησαν για να κουρσέψουνε τα κλέη της και να στολίσουνε μ' αυτά τα δικά τους παλάτια. Τάχα πως είναι πια δικά τους. Τάχα πως γίνανε δικά τους δικαιωματικά. Γιατί βλέπετε, ο κατακτητής, είναι σαν τον κλέφτη. Παίρνει χωρίς να ρωτάει! Λαφυραγωγεί, κι όλα τα παίρνει. Στα χέρια του εξανδραποδίζονται  οι άνθρωποι, ευτελίζεται η ζωή τους, διαγράφεται το μέλλον τους και "βιάζεται" η κρατική τους αρχή προκειμένου να υποταχθεί, να συνεργασθεί, να παραδοθεί. Και τα πλούτη, και τα στολίδια της καταπεσούσης  πολιτείας, αλλάζουνε χέρια.

Σιγά-σιγά, οι συλαγωγοί δεν άργησαν να οικειοποιηθούν και την δόξα της αυτοκρατορίας που κατέρρευσε, τα κατορθώματα και τις προοπτικές που, πια, τις έχασε όλες. Κι εκείνο που μόνο απομένει, είναι να της αφαιρέσουν και το όνομα, για να της το κλέψουν αργότερα. Αφού εξευτελίσουν, απογυμνώσουν και συκοφαντήσουν τον κόσμο και το πνεύμα που γέννησε μια τέτοια αξιοθαύμαστη πολιτεία, θέλουνε να ζούνε με το όνομά της, για δικό τους! Έτσι μιλάνε όλοι σήμερα για τον "δυτικό πολιτισμό"! Σαν να είναι ο "δικός τους" πολιτισμός! Έναν πολιτισμό του οποίου οικειοποιήθηκαν την δόξα και την διάρκεια, χρησιμοποιώντας την θεωρία και τα -πνευματικά και υλικά- επιτεύγματά του, χωρίς όμως να αντιλαμβάνονται την ουσία και τον προορισμό τους!

Το πιο θλιβερό απ' όλα είναι ο σημερινός "Έλληνας δυτικού τύπου", όπως ο Βέλγος και ο Φινλανδός!  Ο "Έλληνας" που είναι χαμένος κι απορροφημένος από το δυτικό μόρφωμα.

Oποιοσδήποτε είναι έστω και λίγο Έλληνας, διαισθάνεται ότι η δύση είναι κάτι άλλο. Κι ότι ο μόνος τρόπος για να παριστάνει τον δυτικό,  "είναι με ένα κόμπλεξ κατωτερότητας". Βαθύτατης μάλιστα,  που λέει κι ο αείμνηστος Ιω. Ρωμανίδης . 

Καλό θα ήτανε, λοιπόν, με κάποιο τρόπο, κάποτε, "να έχει αυτός ο άνθρωπος την ευκαιρία να νοιώσει και να είναι ο εαυτός του, εν επιγνώσει και ακομπλεξάριστα", που λέει κι ένας αγαπημένος

σύγχρονος Έλληνας.

Αυτά είναι ζητήματα προς συζήτηση, μελέτη και σκέψη, καθώς βλέπουμε τα αδιέξοδα και την κατάντια της χώρας μας σήμερα, και καθώς οφείλουμε να διαγνώσουμε το λάθος, την αιτία, και την διόρθωση των πρακτικών και πνευματικών "ημαρτημένων".

Ας μην φοβόμαστε να σκεφτούμε την ιστορική μας διαδρομή, προκειμένου να πετύχουμε την ιστορική μας  αυτογνωσία.

Μπορεί να επιλέξουμε τελούντες εν γνώσει, αντί να ακολουθούμε σε συμμόρφωση!



Σημείωση: Πέρα από τις κλοπές αγαλμάτων και άλλων γλυπτών, δεν είναι αμελητέο να εκτεθούν κάποιες (Αββάς Φουρμόν). από τις άοκνες προσπάθειες καταστροφής της ιστορίας, προκειμένου -όπως ρητά ομολογείται από τον καταστροφέα- να εξαφανιστούν τα τεκμήρια και οι πηγές! Αυτό συνέβη με τις αρχαιότητες στην Σπάρτη, τον 17ο αιώνα.