Όλοι οι Κεφαλλονίτες έχουνε μέσα τους έναν Οδυσσέα. Βασιλιάδες, πολεμιστές, χαμένοι ή αδικημένοι, κουρσάροι ή κουρσευόμενοι, θα βρούνε τον τρόπο.
Ένας μη Κεφαλλονίτης φίλος, είπε πως άλλαξε ο τρόπος της σκέψης του από τότε που εγκαταστάθηκε στην Κεφαλλονιά. Ένας άλλος που μίσεψε στην Κεφαλλονιά για τον έρωτά του, δηλώνει πως δεν αλλάζει την Κεφαλλονιά μ' άλλον τόπο.
Ένας άλλος, προσευχήθηκε να κάμει σεισμό για να τρομάξουν οι άσχετοι και να φύγουν από την Κεφαλλονιά, για να μείνουμε μόνοι μας, όσοι την αγαπάμε αληθινά.
Κι εγώ που -Σπαρτιάτισσα- ήρθα, είμαι πιο πολύ εδώ από ότι στην πατρίδα μου. Όχι πως τα χώματά μου δεν συγκλονίζουν τα σωθικά μου, αλλά εδώ έκαμα ρίζες και κλαδιά!
Εδώ συνάντησα κι έναν Κρούσο! Όχι ναυαγό, που αγωνίζεται για την επιβίωση, αλλά έναν καθημερινό άνθρωπο, διανοητή της ζωής και της πολιτικής αναζήτησης. Έναν άνθρωπο, που τον προβλημάτισε βαθιά η σύγχρονη πολιτική ζωή στον τόπο μας, η αποτυχία των κυβερνήσεων να δημιουργήσουν ευμάρεια και ευνομία για τους πολίτες και απέτυχαν να καταστήσουν αξιοσέβαστη την Χώρα μας στο διεθνές στερέωμα. Δεν κατάφεραν να την αφήσουν ούτε άξια κληρονόμο των προγόνων μας!
Μια ιστορία που μας άφησε κληρονομία την αγάπη για την τιμή (φιλότιμο), το καλό, την σοφία και την τέχνη, την ξεχάσαμε και διαλέγουμε συστηματικά να μας κυβερνούν ανιστόρητοι πλεονέκτες οφιτσίων, δεσποτικοί προς τον πολίτη. Αυτοί, είναι συχνά πρόθυμοι στην υποχώρηση, αρκεί να λάβουν την θωπεία του ισχυρού άρχοντα του κόσμου τούτου, που τους αναθέτει την ευθύνη για την διεκπεραίωση αξιολύπητου αντεθνικού καθήκοντος. Το τελευταίο, κανένας Έλληνας με ψυχή δεν θα συναινούσε να το εκτελέσει.
Ο Γιάννης Κρούσος, λοιπόν, που έζησε όλη την πολιτική ζύμωση της μεταπολίτευσης και είδε τα κατά καιρούς κομματικά προτάγματα και την παρόλα αυτά στείρα πορεία της κοινωνίας, σταμάτησε αναγκαστικά να πιστεύει όλο αυτό το πολιτικό αλισβερίσι. Αναγκαστικά, γιατί χτυπήθηκε από την οικονομική κρίση και η ανεργία (όπως ο ίδιος λέει) του επέτρεψε να βρεί τον μπούσουλα της εποχής. να βρεί προς τα πού παμε και γιατί! Κι άρχισε να σκέφτεται το τί και το γιατί, και πώς θα φύγουμε από αυτά τα αδιεξοδα προτάγματα, την πολιτική του χρήματος και το χρήμα της πολιτικής! Πώς θα βγούμε από το τέλμα της νεκρικής αναποτελεσματικότητας, της κομματοκρατίας, της πολιτικής θεσιθηρίας, της φοροκαταιγίδας, της πολιτικής αυθαιρεσίας και της δικαστικής αναποτελεσματικότητας.
Ο δρόμος του είναι μακρύς. Η αναζήτηση επίμονη. Ο στόχος του είναι ένας: κοινωνική δικαιοσύνη, ειρήνη, ευνομία και ομονοούσα κοινωνία. Ανθρωπιά, ήθος, κοινωνική ηθική, Κοινότητες των πολιτών, Εκκλησία του Δήμου, Εκκλησία του Χριστού, ο Χριστός στη ζωή μας και μια Εκκλησία μητέρα της Δημοκρατίας.
Βέβαια, την ευκαιρία για όλη αυτή την έρευνα και την αναζήτηση, είπαμε, του την έδωσε το προσωπικό του αδιέξοδο μετά την ολοκληρωτική επαγγελματική του κατάρρευση, όπως ο ίδιος δηλώνει στην αρχή (σελ. 21) του βιβλίου, και στη συνέχεια, έντιμα και νουνεχώς, μας συστήνεται (σελ. 27).
Διαβασμένος σχετικά, τεκμηριωμένα καταμαρτυρεί και αποστρέφεται, πρακτικές και πολιτικές και με τεκμηρίωση υποστηρίζει τις προτάσεις του. Για όλα αυτά, μας παραθέτει επεξηγήσεις αλλά και βιβλιογραφία, κλασική και διαδικτυακή.
Δεν ευαγγελίζεται πως ανακάλυψε την αλήθεια και την λύση στα προβλήματα της εποχής, όπως κάνει ο Homo Deus. [Ο τελευταίος, αποφασίζει να αλλάξει κατά πώς θέλει τη ζωή όλων των ανθρώπων του πλανήτη, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, και βρίσκει τον τρόπο για να το πραγματοποιήσει. Χρησιμοποιεί μάλιστα την τεχνολογία και την επιστήμη, τον Τύπο και την πολιτική, συνασπίζοντας το στρατευμένο αυτό προσωπικό μέ αδρές αμοιβές τέτοιες που οι κοινοί αστράτευτοι θνητοί δεν μπορούν ούτε στον ύπνο τους να δούν!]
Ο κ. Κρούσος, στην αναζήτησή του, ακουμπά στην πίστη, στην γλώσσα, στην ιστορία, στην Αποκάλυψη και τα Ευαγγέλια, σε όλη την Αγία Γραφή, στην πολιτική, στους πολιτικούς, στους οικονομολόγους, στους άρχοντες του κόσμου που φιλοδοξούν να εξουσιάζουν και να ορίζουν τον κόσμο, στους Τραπεζίτες, αλλά και στην Εκκλησία, ως διοικητική οργάνωση αφ' ενός, και ως καθίδρυμα του Χριστού αφ' ετέρου.
Επισημαίνει, πως η εξουσία, για τους σκοπούς της, υιοθέτησε τον Χριστιανισμό, αλλά ο Χριστός δεν υιοθέτησε καμμιά εξουσία.
Ο κ. Κρούσος, στην αναζήτησή του, ευαγγελίζεται πως αν η πολιτική δεν γίνεται με αφοσίωση κι από αγάπη για τον άνθρωπο, για τον πλησίον, αν δεν αποσκοπεί στην ωφέλεια της κοινωνίας, δεν είναι πολιτική. Είναι κι αυτή μια επαγγελματική σταδιοδρομία, ατομικώς προσοδοφόρα! Αλλά μια τέτοια δράση δεν αποφέρει κοινωνική ωφέλεια, αντιθέτως, απομυζά την κοινωνία προς ίδιον του δράστη όφελος.
Ο κ. Κρούσος, ισχυρίζεται πως δεν έγραψε ένα βιβλίο με λύσεις, αντίθετα λέει πως έγραψε μια σκέψη και πως θα μπορούσαν οι αναγνώστες να συνεχίσουν κι αυτοί να γράφουν και να σκέφτονται, όσο να βρεθεί μια πρόταση στην οποία να συμφωνήσουμε πολλοί, για το καλό όλων μας!
Δείτε το! Θα ενθουσιατείτε από την ευρηματικότητα του συγγραφέα, από τη ρεαλιστικότητα της κριτικής του, από την εφαρμοσιμότητα των προτάσεών του, από την απροκάλυπτη ωμότητα της εξουσίας και των ισχυρών και από την συνέπεια των επιχειρημάτων και των προτάσεων του Γιάννη Κρούσου.
Σας ευχαριστούμε κ. Κρούσο για τις ιδέες και τις προτάσεις σας, που είναι συνεπείς με την ιστορία μας και το ελληνικό έθος και το ήθος.
Εκδόσεις Οσελότος, Βατάτζη 55, 11473, Αθήνα, τηλ. 2106431108, πρώτη έκδοση Ιούλιος 2023
