Πώς περάσανε οι μέρες τούτης της σαρακοστής, ούτε που το κατάλαβα!
Από τη μια ήταν οι μεγάλες γιορτές: του Αγίου Φιλίππου, που γιόρτασα σιωπηρά κι αδιέξοδα τον -μοναχικό πια- μπαμπά της φίλης μου, της Παναγίας τα Εισόδια -τούτη τη γιορτή τη λένε και της πολυσπορίτισσας, γιατί σε τούτη την περίοδο ετοιμάζονται να σπαρθούν ή/και να φυτευτούν διάφοροι σπόροι κι η παράδοση θέλει τη συνδρομή της Παναγίας για να "κυοφορηθεί και να γεννηθεί" το καινούργιο φυτό. Είναι κι η μέρα που γιορτάζουν όλες οι Κατερίνες, στη γιορτή της Αγίας Αικατερίνης, της νύμφης του Χριστού, αυτής που ο Χριστός τη διάλεξε για να κοσμεί τη διδασκαλία του με τη σοφία και την ευφράδειά της, και που κι εκείνη τον διάλεξε για μοναδικό και παντοτινό νυμφίο της, είναι και του Αγίου Στυλιανού του προστάτη των παιδιών, και του Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου, του μεγάλου μαθητή του Χριστού και Αποστόλου, που έφυγε από μαρτυρικό -σαν του Χριστού- θάνατο. Τούτη τη μέρα, φίλες γιορτάζουν τους γιούς τους, άλλες τους κρατούν στην αγκαλιά τους, κι άλλες παρηγορούνται που τους αναπαύει ο Κύριος, κι ελπίζουν στη μεγαλωσύνη Του πως θα τους συναντήσουν μια μέρα μέσα σε φώς και γαλήνη. Είναι κι οι γιορτές του Δεκέμβρη, η μία πίσω από την άλλη, της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Σάββα του ηγιασμένου, του Αγίου Νικολάου Επισκόπου Μύρων, της Αγίας Άννας της μητέρας της Παναγίας μας, του Αγίου Σπυρίδωνος Επισκόπου Τριμυθούντος, του Αγίου Ευστρατίου και του Αγίου Ελευθερίου. Τη μέρα τούτη, την τελευταία, μεγάλη γιορτή έχω στην καρδιά μου, για τη θεία Λούλα. Ελευθερία είναι τ' όνομά της, αλλά αγγελική είναι η χάρη της ψυχής της. Κανένας λόγος δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο κάλλος και τη σημασία, τις συνέπειες και τον ψυχικό αντίκτυπο της προσφοράς της. Πηγαία, ανανταπόδοτη, ανυπόκριτη. Από επιλογή ανθρωπιάς και καλωσύνης, όχι από υποχρέωση "έξωθεν επιβεβλημένη". Αξέχαστη και γι' αυτό ανεξόφλητη. Από τις λίγες που θα μπορούσε να συντύχει στη ζωή του ο άνθρωπος. Κι οι γιορτές του Δεκέμβρη προχωρούν, προς τη μεγάλη γιορτή, τα Χριστούγεννα.
Από την άλλη οι μεγάλες φροντίδες κι οι φόροι, οι ασφάλειες και τα τέλη κυκλοφορίας, που τελειώσανε κάθε δυνατή ή ενδεχόμενη κυκλοφορία μας, και φτάσαμε στο κατώφλι των Χριστουγέννων!
Όλες ετούτες τις μέρες, οι μνήμες ξυπνήσανε τις κρύες χειμωνιάτικες παιδικές βραδιές στο παραγώνι. Τότε που η μαμά, με κάτι ταπεινές μικρολιχουδιές, μας ξεγελούσε, πότε ψήνοντας κάστανα στα κάρβουνα, πότε με πιτούλες, πότε με τηγανίτες, πότε με φρούτα. Αλλά πάντα με όμορφες γλυκειές, διδακτικές και παιδαγωγικές, διηγήσεις του μπαμπά. Από ελληνική λογοτεχνία, έπη και Ιστορία μέχρι ξένη λογοτεχνία (Άθλιοι του Ουγκώ, Ντρέϋφους του Ζολά, Κόμη Μοντεχρήστο του Δουμά κ.ά..)
Τα βράδια των Χριστουγεννιάτικων διακοπών, που δεν είχαμε μαθήματα, ζούσαμε όμορφες οικογενειακές μυσταγωγικές βραδιές, με ανταλλαγές συγγενικών επισκέψεων και την καθιερωμένη ονομαστική γιορτή του μπαμπά, ανήμερα τη μέρα των Χριστουγέννων. Σωστό πανηγύρι αγάπης.
Μετά τα Χριστούγεννα, τις μέρες της νηστείας πριν το μεγάλο Αγιασμό, η μαμά έφτιαχνε το βράδυ στη φωτιά του τζακιού τις καλλιχέρες! Ζυμωμένα και πλασμένα από ζύμη ψωμιού μπαστουνάκια, τηγανισμένα σε λάδι, διπλωμένα ή σε κλειστό κύκλο και σε πολλά άλλα σχέδια. Σκοτωμός για το πρώτο! περνούσε και τούτη η βραδιά, και μετά το Μεγάλο Αγιασμό τη μέρα των Φώτων, αρχίζαν τα μαθήματα κι ανοίγαν ξανά τα σχολεία.
Η καθημερινότητά μας, παιχνίδι και δημιουργία, παρέες και φιλίες, μαζί με τα μαθήματα και το διάβασμα ξανάρχιζε, κι η ζωή επέστρεφε στην κανονικότητά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου