Οὐ χαλεπόν τό πεσεῖν, ἀλλά το μή ἀνίστασθαι...

Οι πτώσεις
είναι απαραίτητες για την επίγνωση.

Γιατί, το ανίστασθαι νοηματοδοτεί 

την επίγνωση εξαιτίας της πτώσης.

Κατ’ αρχήν ονοματίζουμε τα πράγματα
Κι αφού αναζητήσουμε τις γενικές αιτίες
την προέλευση και τις ιδιότητές τους
αποδίδομε εκάστη τα ίδια.
Αιτιώμεθα αντικειμενικά
κι επικαλούμεθα κατ’ ανάγκην
τα δίκαια, τα όσια, τα αληθή.

Για τα ψεύδη δεν γεννάται λόγος.
Οι πτώσεις δεν ωφελούν.
Ονοματοδοσία, ιδιότητες,
απόδοση, αιτίαση ή επίκληση,
όλα, οδηγούν σε μια νέα πτώση.
Σ’ ένα φαύλο κύκλο.

Ο φαύλος κύκλος 

της πτώσης και του ψεύδους
κοχλιωδώς φρέαρ διανοίγει
που ως μαύρη τρύπα
θα καταπιεί τον πεσόντα,
και διαρκώς και καθ`έξιν πίπτοντα
και μη ανιστάμενο...