Το κλειδί στη φιλία είναι η αλήθεια.
Όπως εξ άλλου και σε όλες τις σχέσεις.
Η διαρκής παρουσία ίσως είναι δύσκολη, καμμιά φορά ανέφικτη, λόγω και των προσωπικών συνθηκών του καθενός.
Αναγκαίως, προϋποτίθεται ο σεβασμός της αυτοτέλειας της προσωπικότητας και των προσωπικών επιλογών, άλλως δεν νοείται η φιλία.
Αν και όλα αυτά είναι ήσσονες εκδηλώσεις της αγάπης.
Στις δυσκολίες σου θα συμπαρασταθεί ο φίλος, όχι για να τις φορτωθεί αυτός,
αλλά γιατί σε καταλαβαίνει.Και θα σε παρηγορήσει ή τουλάχιστον θα σου πεί μια κουβέντα για να νιώσεις καλύτερα και όχι μόνος. Αλλά ο καλός φίλος, είναι υποχρεωμένος -από τη σχέση που νιώθει πως έχει μαζί σου- ακόμη και να σου υπομνήσει τα λάθη σου.
Φίλος που δε σου λέει τα λάθη (που σου βρίσκει) είναι κόλακας. Φίλος που δεν σου βρίσκει λάθη (πράγμα απίθανο, γιατί τότε) είναι ένας επιπόλαιος, που θέλει να προσκολληθεί σε κάποιον.
Ο αλληλοθαυμασμός είναι άλλο λάθος/παγίδα .
Το κουτσομπολιό πάλι (να λέει σε άλλους τα λάθη σου) σημαίνει ανειλικρίνεια.
Η σχέση αυτή θέλει φροντίδα, θέλει να συμμετέχεις αληθινά και όπως είσαι.
Αν έτσι είσαι αποδεκτός, είσαι φίλος. Γιατί το φίλο μας δεν θέλουμε να τον βγάλουμε από τη ζωή και τις φροντίδες που έχει και προς την οικογένειά του.
Ο φίλος δεν είναι γκουβερνάντα.
Από την άλλη πλευρά είναι και η παρέα: Εδώ που θέλουμε χαβαλέ, (αντίστοιχο «βάθος συνδέσεων»), καφέ, παρεούλα και χάσιμο της ώρας, (περιστασιακό με τους φίλους. Παντοτινό με τους άσχετους).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου