Η Ελένη η Δασκάλα, πρωί-πρωί με ευχήθηκε για τη γιορτή της Μητέρας. Αυτή, που εδώ και πολύ καιρό έχασε τη μαμά της. Με την ευχή της έδωσε μια άλλη διάσταση σε τούτη την γιορτή! Ότι δηλαδή, δεν γιορτάζουμε μόνο εμείς που κρατάμε στην αγκαλιά μας τα παιδιά μας, αλλά κι οι μανούλες που φύγαν!
Ελένη μου πόσο δίκιο έχεις! Δεν μπορούμε τέτοιες ώρες να ξεχνάμε τις μανούλες μας (η δικιά μου σαν σήμερα, Κυριακή του Θωμά, έφυγε), που υπηρέτησαν τόσο συνειδητά και με τόση αγάπη το διακόνημα της μητέρας! Μανούλες, που μας άφησαν αθάνατο, κι αλησμόνητο το χαμόγελο και την αγκαλιά τους, ώστε οφείλουμε να τα διαιωνίζουμε, ακολουθώντας το παράδειγμά τους, και παραδίδοντάς το στις νεώτερες μανούλες.
Kι εγώ συμπληρώνω, να τιμήσουμε και τις μανούλες που περιμένουνε την ώρα για να κρατήσουνε στην αγκαλιά τους το μωρό που έχουνε στα σπλάγχνα τους. Και σε τούτες να ευχηθούμε: Μ' έναν πόνο, να ρθεί το μωρό σας και καλή στράτα στα πρώτα σας κοινά βήματα.
Μανούλες όλου του κόσμου, τα παιδιά σας, σας ευχαριστούν για τους κόπους σας, για τις πίκρες που λάβατε, για την αξιωσύνη που μας χαρίσατε, και υποσχόμαστε να αυξήσουμε τα "τάλαντα" και να πολυστέψουμε την αξιωσύνη στην οποία η αγάπη σας μας οδήγησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου