Ετούτη τη φορά δεν ειπώθηκε τίποτε νέο! Είδαμε έναν καθεστωτικό αέρα και μια καθεστωτική νοοτροπία. Αλλά αυτό δεν μαρτυράει ρήξη με το παλιό. Γιατί αυτό ακριβώς είναι το παλιό: Ο κομματισμός του κράτους και η κυβέρνηση που ανήκει στο κόμμα. Η ανάληψη της διακυβέρνησης -παρ' οιουδήποτε ελληνικού πολιτικού κόμματος μέχρι σήμερα- ακολουθείται από την δημιουργία καθεστωτικής νοοτροπίας. Αυτή αποκτιέται με την άμεση ή βαθμιαία στελέχωση του κρατικού μηχανισμού από κυβερνητικούς και κομματικούς φίλους. Πράγματα γνωστά και τετριμμένα.
Ο Πρωθυπουργός, μας είπε ότι η κυβέρνησή του θα είναι η κυβέρνηση των πολλών και ότι θα προστατέψει τα συμφέροντα των πολλών που τον έστειλαν στην εξουσία.
Μα, είναι απίστευτο! Μάλλον υπάρχει σύγχυση ή άγνοια. Το 36% των ψηφισάντων, δεν είναι οι πολλοί. Είναι οι ελάχιστοι. Είναι κυρίως οι κομματικοί (κυρίως νέοι) φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ και οι της τελευταίας στιγμής. Δεν είναι ούτε καν οι απ' αρχής συνοδοιπόροι του!
Αλλά το Σύνταγμα ορίζει ότι η Κυβέρνηση είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων και της Ελλάδας. Και το Σύνταγμα είναι Νόμος, είναι Δίκαιο, ειναι μάλιστα ο Θεμελιώδης Νόμος, ο Καταστατικός Χάρτης κάθε Εξουσίας, Λειτουργίας και Θεσμού της Χώρας. [Και είναι θεμελιώδης η γνώση του Συνταγματικού Δίκαίου, ιδιαίτερα σε πολιτικό επίπεδο. Δεν είναι Μηχανική, ούτε Ανατομία. Είναι η πυξίδα της πολιτικής, ο Κανών των πράξεων των πολιτικών, και ιδίως των κυβερνώντων].
Ας μην αναφερθούμε σε τούτο το σημείωμα σε όλα τα λογής-λογής παράξενα και πρωτάκουστα για προγραμματικές δηλώσεις που είπε ο Πρωθυπουργός μας (όπως τα παραπάνω ότι θα είναι κυβέρνηση αυτών που τον έστειλαν στην εξουσία, δηλ. του 36/%, ότι θα είναι κυβέρνηση που θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα των πολλών δηλ. του 36/% των ψηφισάντων, ή το ότι θα εφαρμόσει ψηφιακή πολιτική, κι άλλα για τις ατομικές συλλογικότητες κλπ. Το κάναμε ήδη σε ένα άλλο, παρεμφερές σημείωμά μας εδώ).
Η νέα Κυβέρνηση εξήγγειλε ότι θέλει να εξασφαλίσει ικανοποίηση του αισθήματος του Δικαίου που διατρέχει την κοινωνία. Αλλά για ποιό δίκαιο μιλάει; το δικό μου ή των μελών και οπαδών του 36/% των ψηφισάντων; το δικό μου που θέλω συνέπεια λόγων και έργων ή το δικό τους που θέλουν, ανενδοίαστα, άλλα να λένε σήμερα κι άλλα αύριο, και να ισχυρίζονται ότι εγώ δεν καταλαβαίνω;
Και πώς η κατάργηση του ΕΚΑΣ και η στυγερή φοροκαταιγίδα δεν θα αναιρέσει το αίσθημά μας περί δικαίου; Μήπως θα σταματήσουμε να καταλαβαίνουμε και να αισθανόμαστε;
Η εμμονή μιας νέας κυβέρνησης στις θέσεις απασχόλησης, είναι ακατανόητη όταν αυτή η κυβέρνηση θέλει να θεωρείται ως ρηξικέλευθη. Ως εκείνη που θα αλλάξει τα πράγματα. Εξηγούμαι: Ως γνωστόν, η απασχόληση αποβλέπει στην καθημερινότητα, στο όπως-όπως βόλεμα των πραγμάτων. Στην αντιμετώπιση προβλημάτων και αδιεξόδων που έχουν να κάνουν με τρέχουσες ελλείψεις ή ανάγκες, όπως σε περιπτώσεις όπου μας λείπει ένα εργαλείο, ή πλημμυρίσαμε, ή απαιτούνται 200 ένσημα ακόμη για να κλείσει ο ηλικιωμένος άνεργος μια ασφαλιστική περίοδο επικειμένης της συνταξιοδότησής του και λοιπά παρόμοια.
Γιατί αδυνατώ να πιστέψω ότι τα όνειρα για αλλαγή της κατάστασης πραγματοποιούνται από απασχολούμενους με πενιχρή αμοιβή, εντός λίαν περιορισμένου ωραρίου. Ή με ικανοποιητικότατη αμοιβή έξω από κάθε ωράριο. Αυτό δεν γίνεται με τέτοιους όρους όταν μιλάμε για το ξεκαθάρισμα της σαπίλας, της σήψης, της διαφθοράς και της διαπλοκής. Όταν μιλάμε για γιατρούς και υγεία για όλους. Για απρόσκοπτη πρόσβαση στη γνώση. Για ανάδειξη των αξίων και παροχή κινήτρων στους νωθρούς να σηκωθούν από το λήθαργο και να προσπαθήσουν περισσότερο, για να αποδώσουν καλύτερα και να προκόψουν οι ίδιοι ως άτομα αλλά και ο περίγυρός τους ως κοινωνία.
Όλα αυτά -πέρα από το σημαντικότατο ρόλο που έχει η πράγματι λειτουργούσα οικογένεια- απαιτούν και ακοίμητους φρουρούς τους παραδειγματικώς διάγοντες άρχοντες, την άοκνη κι άγρυπνη Δικαιοσύνη και την αφοσιωμένη συστηματική και πραγματική Εκπαίδευση.
Αλλά, η οικογένεια σήμερα λοιδορείται κι ευτελίζεται, τιμωρείται και βάλλεται, ενώ οι άρχοντες είναι συνήθως αντιπαραδείγματα, εξαιρούμενοι από την λογοδοσία και τον έλεγχο της κοινωνίας. Η δικαιοσύνη έχει τα δικά της προβλήματα, πολύ περισσότερο όταν μπλέκεται και με την Κυβέρνηση. Και, τέλος, οι άνθρωποι της εκπαίδευσης έχουν πρωτίστως δικαιώματα, και κυρίως .... αξιώσεις. Λίγοι είναι οι εκπαιδευτικοί, ασχέτως βαθμίδας- που είναι θεράποντες ανήσυχων ψυχών που αναζητούν να μαθητεύσουν δίπλα σε μια πηγή φωτός....
Άλλο μεγάλο ζήτημα η ειδική αγωγή των παιδιών με ειδικές ανάγκες. Αυτή είναι, ασφαλώς, ευθύνη της πολιτείας. Η πολιτεία μας, που μας έχει κάνει, όλους μας, πολίτες με ειδικές ανάγκες: Μας εγκατέλειψε στα χέρια απαράσκευων πολιτικών και δασκάλων, κι εμείς ανίδεοι και πλανώμενοι περί την αξία και την σημασία των τεκταινομένων, αγόμεθα και φερόμεθα, περιφρονούμενοι και λοιδορούμενοι.
Όλοι μας σήμερα, στην Ελλάδα, χρειαζόμαστε ειδική αγωγή: Οι πολιτικοί μας να μορφωθούν και να αποκτήσουν κρίση, ικανότητα διαπραγμάτευσης, συναίσθηση της κατάστασης και συναισθηματική νοημοσύνη, εντιμότητα και συνέπεια λόγων και έργων. Εργατικότητα και λογοδοσία. Κι εμείς οι πολίτες, έχουμε ανάγκη να ξαναλειτουργήσουν σχολεία, να γίνουμε μαθητές, να διαγωνισθούμε, να αποδώσουμε μαθησιακά, να περάσουμε τις τάξεις όχι χαριστικά λόγω ... της ευφυΐας ή λόγω της οικογενείας μας, αλλά λόγω απόδοσης και εργασίας με συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Μας είπε ο πρωθυπουργός ότι είναι ανάγκη να συνδεθεί η ανώτατη εκπαίδευση με την οικονομική ανάπτυξη. Μα για να γίνει αυτό, θα πρέπει να αφεθεί το πανεπιστήμιο να δρά αναπτυξιακά, χρησιμοποιώντας την επιστημονική και την ερευνητική του δραστηριότητα προς όφελος της κοινωνίας που το χρηματοδοτεί και την οποία αφορά, αφού μέσα σε αυτήν λειτουργεί και ικανο-ποιεί τα μέλη της, δηλαδή καθιστά ικανά για'ό,τι επιλέγουν να μελετήσουν και στη συνέχεια να επαγγελθούν. Και μάλιστα απομένει στην κυβέρνηση να καθορίσει με κανόνα δικαίου ότι ο κομματισμός δεν θα έχει πια καμμιά απολύτως θέση στο πανεπιστήμιο, και ότι οι κομματικές νεολαίες δεν θα έχουν κανένα ρόλο στην ανάδειξη των πανεπιστημιακών αρχών. Αυτό θα είναι καινούργιο. Το άλλο, είναι πολύ παλιό! Είναι παρακμιακό και σάπιο, είναι στοιχείο διαπλοκής.
Μας είπε ο πρωθυπουργός ότι δεν αξίζει στους Έλληνες η διαπλοκή. Διαφωνώ απολύτως! Τους αξίζει αν είναι διαπλεκόμενοι. Ας μην μας φοβίζουν τα αληθινά λόγια. Οι Έλληνες που είναι στη λίστα Λαγκάρντ αν ελεγχθούν και βρεθούν να έχουν παρανομήσει, θα έχουν παρανομήσει και πρέπει να απολογηθούν και να υποστούν τα νόμιμα. Εάν δεν έλεγχθούν, κάποιος αλλος θα έχει παρανομήσει, γιατί θα επιτρέψει την ατιμωρησία ενός εγκλήματος.
Α! και το άλλο, το ευφυές, το νεοπαγές και σπουδαίο, το μοντέρνο, αλλά και προφανώς ακατανόητο, αυτό με τις σύγχρονες κυρίαρχες αξίες; Την αλληλεγγύη, την φιλοξενία και την προστασία των ενδεών! Αυτές τις αξίες που τις κήρυξε ο Χριστός και τις αποκήρυξε η ανθρωπότητα ως ανεδαφικές και μη συμφέρουσες; Αυτές, γιατί άραγε ξανάρχονται τώρα στο προσκήνιο; Μήπως είναι χρήσιμες σε κάποιον; Ασφαλώς και είναι χρήσιμες στους ενδεείς! Σ' αυτούς πάντοτε ήσαν χρήσιμες τέτοιες αξίες, στο βαθμό που υπήρχαν στο μυαλό και στην πρακτική κάποιων. Αλλά αυτοί, οι ενδεείς, πάντα υπήρχαν. Φορείς τέτοιων αξιών δεν υπήρχαν, εκτός από κάποιες εστίες..., που τις είχαν για κιβωτό ανθρωπιάς. Όμως τώρα, οι πάλαι ποτέ πολέμιοι και είρωνες του χριστιανικού φρονήματος, είναι τώρα απόστολοι τέτοιας πρακτικής. Όχι βεβαίως και της αντίστοιχης αρετής. Γι' αυτό και το κήρυγμά τους για αλληλεγγύη, φιλοξενία και προστασία δεν είναι πειστικό. Γιατί πίσω από αυτή την πρακτική υπάρχει η περιστασιακότητα του επιχειρήματος. Γι' αυτούς δεν είναι στάση ζωής αυτή η πρακτική, αλλά περίσταση. Όταν τελειώσει η συγκεκριμένη συγκυρία, θα ξαναγίνουν τα ανάποδα. Όπως ακριβώς συμβαίνει ήδη σε άλλες περιστάσεις, όπου δεν απαιτείται σύμπραξη και πρόσκληση, και όπου επιδιώκεται μανιωδώς διείσδυση, επικράτηση και κατακυρίευση/άλωση των δομών και του χώρου.
Ο κόσμος μας πια, όταν λέει αλληλεγγύη, εννοεί δοσοληψία μεταξύ γνωστών και εκατέρωθεν διευκολύνσεις με το αζημίωτο. Δεν εννοεί δωρεά ιλαρού δότη, αρχοντιά ψυχής και απαλλαγή από την υστεροβουλία. Ανοχή και βοήθεια, ανιδιοτελώς. Εννοεί ιδιοτελέστατη διευκόλυνση. Εννοεί τοκογλυφική συμπαράσταση. Σαρκοφάγο.
Προφανώς, ο πρωθυπουργός μας μιλάει για ανιδιοτελή αλληλεγγύη προς τους ανθρώπους που κατέκλυσαν τη χώρα μας. Που ενδεχομένως θα είναι ιδιοτελέστατη για 'κείνους, που θα μας δανείσουν ή θα μας χαρίσουν κονδύλια, αρκεί να παραμείνει η πλημμυρίδα των ασιατικών κι αφρικανικών λαών μακριά από τις χώρες των χρηματοδοτών μας.
Ιδιοτελέστατη ασφαλώς θα είναι και η ανάληψη της έκφρασης της αλληλεγγύης από το κόμμα που θα στελεχώσει εκείνες τις υπηρεσίες οι οποίες είναι αναγκαίες για να καταγραφούν όλα αυτά τα πλήθη των συρρεόντων. Ακριβώς για το λόγο αυτόν μιλάει και για απορρόφηση κονδυλίων και εμβάθυνση κοινοτικής αλληλεγγύης.
Ναι. Εμείς από εδώ θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να μην πλημμυρίσει και η Ευρώπη όπως η πατρίδα μας, από τους μετακινούμενους πληθυσμούς, τους οποίους η Ευρώπη μαζί με άλλους, τους εξώθησε -με τα διάφορα οικονομικά παίγνια- να μην μπορούν να σταθούν στις χώρες τους. Παίγνια ισχύος κι επικράτησης.
Κι εμείς θα συντρέξουμε προκειμένου να σταματήσουν οι συγκρούσεις. Κι έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα! Τί παιδική αίσθηση αναδίνει τούτο το παραμύθι! Πόσο ξεκουράζει η βεβαιότητα και η τακτοποίηση! Όμως αυτό δεν είναι η ζωή, ούτε ο πόλεμος, ούτε η πολιτική! Αυτό είναι ο κομμουνισμός και η υπαλληλική μονιμότητα!
Γιατί οι συγκρούσεις δεν θα σταματήσουν ποτέ! Κι όσοι βρίσκονται στις επάλξεις, μάνες, δημιουργοί, επιχειρηματίες, δάσκαλοι, στρατιώτες κι εκπαιδευτές, στρατηγοί και κυβερνήτες, φύλακες και Δικαστές, όλοι πρέπει να αγρυπνούν, να ετοιμάζονται διαρκώς, να προβλέπουν, να προετοιμάζουν, για κάθε ενδεχόμενο.
Η πολιτική και η διακυβέρνηση δεν είναι υπαλληλική μονιμότητα, μετά από δυο σύντομα στάδια προετοιμασίας. Είναι δρόμος, είναι χρέος, είναι θεραπεία. Είναι πρόνοια και ετοιμότητα. Είναι διάκριση και διόραση. Είναι συναγερμός και άμεση δράση.
Οι πολίτες, δεν εμπιστεύονται πια τους πολιτικούς. Κι έχουνε δίκιο. Ακόμη και για το πρόσωπο του σημερινού πρωθυπουργού. Όσο και να μας αφοπλίζει το όμορφο χαμόγελό του, ο όγκος των διαψευσμένων εξαγγελιών, έχει αρχίσει να μας το δείχνει σαρδόνιο, ειρωνικό, εκδικητικό, ή απαθές. Μοιάζει πια αμήχανο, και τα μάτια του, δεν μας κοιτάζουν. Όπως και των προηγούμενων: περιφέρονται αλλού, αρκεί να μη μας κοιτάζουν!
Ο Πρωθυπουργός, μίλησε για μισαλλόδοξες αντιλήψεις. Δεν είναι μισαλλόδοξος ο διαφωνών. Μισαλλόδοξος είναι εκείνος που σε ευτελίζει, σε αλλοιώνει, σε περιφρονεί, δεν σου επιτρέπει να έχεις γνώμη. Εκείνος που είναι αλλαζών και αυταρχικός. Δεν είναι μισαλλόδοξος ο ανθιστάμενος, ο περιφρουρών την ταυτότητα και την παράδοσή του.
Δεν είναι μισαλλόδοξος εκείνος που καταγγέλει την βία που υφίσταται, ενώ είναι μισαλλόδοξος εκείνος που συνωμοτικά μεθοδεύει τον αποκλεισμό κάποιων από γενικά δικαιώματα και ελευθερίες. Είναι μισαλλόδοξος εκείνος που διαγράφει την εθνική σου ιστορία και απροκάλυπτα ψεύδεται αλλοιώνοντας τα ιστορικά δεδομένα, ποιός ξέρει, τί σκοπούς εξυπηρετώντας!
Η Δημοκρατία απαιτεί και χρειάζεται συνειδητούς πολίτες. Πολίτες που νοιάζονται για την πατρίδα τους και το λαό της. Οι πατρίδες που δεν τις αγαπάνε οι λαοί τους χάνονται. Αν εμείς δεν φροντίσουμε για το αύριο αυτού του τόπου και των παιδιών μας, ο τόπος θα ρημάξει ξανά.
Το έργο είναι δύσκολο, γιατί όσο και να υπάρχουν πολλοί κατάλληλοι, το ζιζάνιο έχει εισχωρήσει σε όλα τα χωράφια. Και τούτο το ζιζάνιο είναι ανθεκτικό, γιατί χρόνια καλλιεργήθηκε η κοπάνα από τις υποχρεώσεις, η κατάχρηση εξουσίας, η ασυδοσία, η ατιμωρησία, ο σφετερισμός του δημοσίου πλούτου, ο νεποτισμός, ο αυταρχισμός, η αμάθεια, η βία κι ο τραμπουκισμός, η προπέτεια, η ευήθεια των υπευθύνων κι η επιτηδειότητα των παρακοιμωμένων.
Το μπόλι της Δημοκρατίας μας είναι σάπιο, ή έληξε. Αν η Δημοκρατία μας δεν ξαναγεννηθεί ούτε τώρα -όχι πια από τις στάχτες της, γιατί αυτές είναι εντελώς άψυχες, αλλά- από το αίμα μας, που καθημερινά την ποτίζουμε μ' αυτό, τότε δεν έχουμε καμμιά απολύτως ελπίδα.
Σημαντικό ζήτημα η γνήσια αντιπροσώπευση! Κύριε Πρωθυπουργέ, αν θέλετε -εντίμως- γνήσια αντιπροσώπευση, μην ξεχνάτε ότι έχετε αναδειχθεί Πρωθυπουργός, από το 36% των ψηφισάντων. Μπορεί να είναι πολλοί, αλλά αυτοί δεν είναι η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Κι επί πλέον, σεις, υποχρεούσθε να είστε κυβερνήτης όλων των Ελλήνων! Μην το ξεχνάτε!
Η αριστερά, στη συνδικαλιστική της πορεία, διατείνεται ότι γνωρίζει πολύ καλά και διαφωνεί με την «τυραννία της πλειοψηφίας»! Αφού λοιπόν επιθυμείτε την γνήσια αντιπροσώπευση, μη μας εκδικηθείτε τυραννικά με πλείστες όσες (μισαλλόδοξες εξ άλλου) αριστερές αποφάνσεις, που είναι γνωστό ότι ο ελληνικός λαός αντιδρά και αντιστέκεται στην επιβολή τους.
Κι ακόμη κάτι, κ. Πρωθυπουργέ, δεν μας είπατε τίποτε για την επαίσχυντη -μη- ευθύνη Υπουργών! Θα καταργήσετε αυτόν τον άθλιο αντισυνταγματικό νόμο, ή θα βαδίσετε στ' αχνάρια του, γιατί είναι βολικά και για σας;
Αν, όπως μας είπατε, η αλλαγή του Συτνάγματος θα είναι η παρακαταθήκη μιας Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, μη λησμονήσετε να φροντίσετε δυο πράγματα, εκτός από τα Δημοψηφίσματα: την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης Υπουργών (που την αναφέραμε ήδη) και την ευχέρεια ίδρυσης ιδιωτικών Πανεπιστημίων, παράλληλα προς τα Δημόσια.
Γιατί το επιχειρείν και Ακαδημαϊκώς, είναι σημαντική οικονομική δραστηριότητα που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, και θα προσελκύσει σπουδαστές στην Ελλάδα. Συνέδρια και σπουδές και όλα τα συναφή, δημιουργούν οικονομική δραστηριότητα που άκρως ενδιαφέρει την κοινωνία σήμερα και την κυβέρνηση. Κι επί πλέον είναι στο στοιχείο μας κι έχει και προοπτικές! Έχουμε αντικείμενα επιστημονικά καλλιεργούμενα και ευδοκιμήσαντα κυρίως στον τόπο μας, που πολλοί τα αποζητούν, αλλά είναι ξένα όπου αλλού, εκτός από την Ελλάδα!
Αυτό, το τελευταίο, για να το αποφασίσεις, χρειάζεται να μην έχεις μισαλλόδοξες αντιλήψεις. Και δεν ξέρω αν η κυβέρνησή σας έχει τέτοιο βεληνεκές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου