Η πολιτεία μας και η Παιδεία μας

 

Διαβάζω εδώ πως "Είναι καμιά 15ετία τώρα που στην Ελλάδα κυριαρχούν πρόσωπα που σιχαίνονται την Ελλάδα και την Παιδεία. Το ένα, άλλωστε, είναι επακόλουθο του άλλου. Αν υπάρχει η Ελλάδα το χρωστάει στη λάμψη του αρχαίου της πολιτισμού. Αυτός όπλισε τα χέρια των ξένων δυνάμεων για να αποδεχτούν την εξέγερση των υπόδουλων, να βοηθήσουν τον αγώνα και να αναγνωρίσουν το νέο κράτος. Αυτός μιλιέται ακόμα στη γλώσσα που χρησιμοποιούν σήμερα 10 εκ. Έλληνες. Σε πείσμα των Γαβρόγλου.

Η αρχή της σφοδρής επίθεσης κατά της Ελλάδας και της ελληνικότητας ξεκίνησε επί Σημίτη, με την άλωση του Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου της Αθήνας από φανατισμένους καθηγητές σε έδρες Ιστορίας, που άκουγαν Ελλάδα και έβγαζαν φλύχταινες. Δημιούργημά τους είναι το σαράκι που τρώει την κλασική Παιδεία εδώ και κοντά 20 χρόνια σε πανεπιστήμια και σχολεία."

Ετούτες κι όλες οι άλλες σκέψεις που παρατίθεται εν συνεχεία στο εν λόγω άρθρο, δεν είναι πρωτόγνωρες για μένα. Είναι και η δική μου πεποίθηση ταυτόσημη, μ' εκείνη του αρθρογράφου. Θα διαφωνήσω μονάχα στην 15ετία. 

Και τούτο θα το στηρίξω στο "γεγονός" πως όσα συνέβησαν την τελευταία δεκαπενταετία είναι το αποτέλεσμα του ανέμελου και  "εορταστικού" βίου που περάσαμε πριν από αυτήν.

Ας μη γελιόμαστε. Η χούντα ήτανε κακή γιατί μας στέρησε ελευθερίες αντιπολιτευτικού λόγου και αντίλογου. Άκαρπο βερμπαλισμό και ματαιοδοξία. Μας στέρησε ελευθερίες ανέξοδης κι επιδεικτικής πολυπραγμοσύνης. ΄Ητανε ακόμη κακή, γιατί είχε την πολιτική "αφέλεια" να διακηρύσσει ως εθνικό μονόδρομο την παράδοσή μας, και να κατονομάζει ως ιδανικά των Ελλήνων, την πατρίδα, την οικογένεια, και την πίστη. Και τέλος, ήτανε κακή, γιατί είχε το θράσος, να χρησιμοποιεί πολλά από τα διδάγματα της ελληνικής γραμματείας. Της Γραμματείας και της γλώσσας, που όλος ο πολιτισμένος κόσμος χρησιμοποιεί για να μορφώσει τα παιδιά του, και σ' αυτά στηρίζεται για να γράψει τα λογοτεχνικά του βιβλία, για να λύσει τα ηθικά του διλήμματα και τα κοινωνικά προβλήματά του. Αυτής της Γραμματείας, που σήμερα είναι η αιτία να μας λοιδορεί όλος ο κόσμος, επειδή, -από λόγου μας- δεν είμαστε πια σε θέση να την μελετήσουμε, έτσι αφελληνισμένοι που καταντήσαμε (άγλωσσοι, αδιάβαστοι, αδιάθετοι στην μελέτη κι αρνούμενοι τις αξίες που ευαγγελίζεται αυτή η Γραμματεία). Κι όχι μόνο τούτο. Είμαστε τόσο ημιμαθείς όσο ένας αρχοντοχωριάτης. Που νομίζει πως τα λεφτά κάνουν τον άρχοντα, καθώς κι εμείς νομίζουμε πως η πνευματική δημιουργία των προγόνων μας είναι και κτήμα δικό μας, χωρίς να έχουμε κάνει τον παραμικρό κόπο να το διαφυλάξουμε και να το αναδείξουμε, ή να το γνωρίσουμε και να το χρησιμοποιήσουμε. Να δημιουργήσουμε το δικό μας έργο ως συνέχεια αυτού, και να δειχθούμε έτσι γνήσιοι απόγονοι και νέοι δημιουργοί, αξιοσέβαστοι κι αντάξιοι διάδοχοί του.

Στην εποχή μας, αντίθετα, κατά την τρέχουσα αντίληψη και πρακτική, θαρρούμε πως, μερικά αγαθά  αποκτώνται επειδή το επιθυμούμε και το ευχόμαστε, ή επειδή είμαστε απόγονοι κάποιου. 

Γι'  αυτό βλέπουμε να ευδοκιμεί (με μεγάλο τζίρο) ο νόμιμος και ο παράνομος τζόγος, που εύκολα και γρήγορα θα μας φέρει τα πολύτιμα μέσα πολυτελούς και άνετης διαβίωσης, πέρα από εκείνα που οι λιγοστές δυνάμεις μας μπορούν να μας προμηθεύσουν.  

Επίσης, για τον ίδιο λόγο, δικαιωματικά, αποκτάμε ιδιότητες ή προνόμια, λόγω ιδεολογικής εγγύτητας με την εξουσία, ή εγγύτητας συμφερόντων, ή προνομιακά, λόγω προσωπικών δεσμών  και για λόγους νεποτισμού.

Για τον ίδιο λόγο (ευκολία, αμεσότητα, γόητρο), επικαλούμεθα σαν δική μας, ακόμη και την σοφία των προγόνων μας, χωρίς να έχουμε διαβάσει ούτε μια γραμμή, και χωρίς νά 'χουμε ξενυχτίσει   ούτε μια βραδιά, για να κατανοήσουμε κάποιο βαθύτερο νόημα, από εκείνα που η ανθρωπότητα ολόκληρη βρήκε -και σαν θησαυρό ετίμησε- μέσα στα απειράριθμα γραπτά της ελληνικής γραμματείας και της μεγάλης ελληνικής πατρολογίας. 

Έτσι, λοιπόν,  το κακό το συναπάντημα, ετοιμάστηκε πολλά χρόνια πριν. Με την ηθική έκπτωση και την πνευματική αποψίλωση των πολιτών, από τους αγκιτάτορες των πολιτικών επιτηδείων.

Ας θυμηθούμε, πώς τέλειωσε ο πόλεμος, τότε που ήρθαν οι βοήθειες, με αντάλλαγμα τις παραγραφές εγκλημάτων και τις αντιπαροχές υποχωρήσεων. Όταν, αντί για την μελέτη και την επιστημονική γνώση των καιρών, των συνθηκών και των προοπτικών, εμείς καταγινόμαστε με τις πολιτικές καριέρες των επιτηδείων, που διαίρεσαν την ελληνική κοινωνία σε πληβείους και πατρικίους, σε ημέτερους και άλλους. Κι αργότερα,  όλοι εμείς μαζί, αρχίσαμε -για λογαριασμό αυτών των επιτηδείων- να λέμε με τους ομοϊδεάτες συμπολίτες μας "ή εμείς, ή αυτοί", ως εάν οι μισοί πολίτες θέλουν  να ξεκάνουν τους άλλους μισούς. 

Η ανύπαρκτη μέριμνα της πολιτείας για την παιδεία μας, σήμερα, και η εντατική της προσπάθεια για την κατοχύρωση της αιώνιας παραμονής των σπουδαζόντων στους καταλόγους των φοιτητών, και το αδίωκτο των παρανομούντων φοιτητών, θα μας εξασφαλίσει με βεβαιότητα 

• την συνέχιση της αδυναμίας μας ως λαού να καταπολεμήσουμε την πολιτική ηθική αδράνεια, 
• την οικονομική ακινησία και απάθεια της ελληνικής κοινωνίας, 
• τον πολιτισμικό αναλφαβητισμό που επικρατεί σήμερα στην κοινωνία και
• τον επαρχιωτισμό της εξουσίας.

Μιας εξουσίας που δείχνει σαν να μην έφυγε ούτε μια μέρα από το χωριό της, και να μην είδε τον κόσμο γύρω της. Της εξουσίας που μοιάζει να βλέπει τον κόσμο, σαν να φτιάχτηκε για να καταπλαγεί από την ανοησία της. Κι όχι για να δώσει στον άνθρωπο την ευκαιρία να δημιουργήσει με τις δυνάμεις και τα χαρίσματά του, να διορθώσει τα λάθη του, να ανακουφίσει από την δυστυχία και να αναπαύσει όσους πάσχουν από ατυχίες και συμφορές.

Η πολιτεία που δεν είναι καλή για κάποιους από τους πολίτες της, είναι κακή για όλους. Είναι κακή, επειδή (η εξουσία) κάνει διακρίσεις. Και κάνει διακρίσεις, επειδή είναι ανεπαρκής. Κι αφού είναι ανεπαρκής είναι και ιδιοτελής. Κι αφού  είναι ιδιοτελής είναι ανήθικη. Γιατί ασκείται -τάχα- υπέρ των πολλών, εξυπηρετεί όμως, μόνο τον εαυτό της.

Έχουμε την Πολιτεία που αντιστοιχεί στην Παιδεία μας. Γιατί η ίδια η πολιτεία όρισε να μην μπορεί να γίνει καλύτερη η παιδεία μας, αφού οι πολίτες της δεν διδάσκονται από το παράδειγμα των αρχόντων ούτε παρέχεται η θέσμιση για να εκπαιδεύονται προς το καλύτερο. Παρέχονται μόνο εκπτώσεις κι ευκολίες.

Όταν, λοιπόν, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, οι πολιτικοί άρχοντές μας, συστηματικά και για προσωπικό τους όφελος, μετέρχονται από πνευματική και ηθική τους ανεπάρκεια,  διακρίσεις μεταξύ των πολιτών, ή/και ιδιοτελή χρήση και ανοχή της κατάχρησης της εξουσίας, είναι σαφές το τί επιδιώκουν οι άρχοντες αυτοί:

• Πολίτες εξαθλιωμένους πνευματικά, λοβοτομημένους ηθικά, χωρίς φιλοδοξίες, χωρίς όνειρα, και κυρίως χωρίς αύριο. 
• Χωρίς καμμιά αναπτυξιακή δυνατότητα, και σε απόλυτο αδιέξοδο: βιοποριστικό, οικονομικό,  ψυχολογικό. 
• Υποταγμένους και χειραγωγούμενους, που πιστεύουν και αρκούνται σε μια ψεύτικη προεκλογική υπόσχεση! 
• Γι' αυτό φτάσανε να αποψιλώνουν διαρκώς την παρεχόμενη παιδεία, γι' αυτό χορηγούν διευκολύνσεις στην αμάθεια και στην απαιδευσία, γι' αυτό μας περιάγουν συστηματικά σε πνευματική και υλική ένδεια και μας εξουθενώνουν υλικά και πνευματικά. 

Γιατί, ελεύθεροι, με γνώση και δύναμη, δεν θα τους προτιμούσαμε ποτέ. Αλλά, ας έχουμε ελπίδα, αν το θελήσουμε, μπορούμε και μόνοι μας! Όπως το νερό, που μπορεί και να ανέβει ακόμη και τον ανήφορο, αν χρειαστεί.

Όλοι αυτοί, οι "αγωνιστές (της δημοκρατίας) για τον εαυτό τους", αυτοί που λένε πως διώξανε την χούντα με τους αγώνες τους,  σήμερα πανηγυρίζουν για την-τάχα- αποκατάσταση της δημοκρατίας. Δημιούργησαν, μάλιστα, τόσα πολλά προβλήματα για όλους μας, και μας αφαίρεσαν τόσα πολλά εφόδια, από εκείνα που θα μπορούσαν να μας ξαναδώσουν την ελπίδα, ώστε τώρα πια πρέπει να δουλέψουμε πάρα πολύ, αλλά και να το πιστέψουμε, πως είναι προσωπική μας υπόθεση, η ζωή και η πατρίδα μας, κι όχι υπόθεση "των αγωνιστών (της δημοκρατίας) για τον εαυτό τους".