Τις Χριστουγεννιάτικες. Πόσοι δε σκεφτήκαμε μια ευχή για τους φίλους και τους αγαπημένους μας. Πόσοι δεν προβληματιστήκαμε για το περιεχόμενο της ευχής μας, και για τα πρόσωπα που θα την παραλάβουν!
Ο καθένας χρειάζεται και μια ευχή για την περίπτωσή του. Και δεν μπορεί να είναι ίδιες όλες οι ευχές, αφού είναι διαφορετικοί οι αποδέκτες.
Οι φίλοι μας, που έχουμε μοιραστεί μαζί τους τόσα ερωτήματα, τόσα προβλήματα, τόσα όνειρα, αν και είμαστε άνθρωποι με τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες!
Οι αγαπημένοι μας συγγενείς, που μαζί τους ζήσαμε τόσα ωραία και τόσα δύσκολα, τόσα διδακτικά, τόσες περιστάσεις αλληλεγγύης, αγάπης, αρρώστειας και συμπαράστασης! Χαράς και ευτυχίας!
Οι συνάδελφοι, οι γνωστοί, οι γείτονες, οι συνεργάτες.
Ό,τι κι αν είναι οι αποδέκτες της Χριστουγεννιάτικης ευχής μας, ενδεείς, ή βολεμένοι, απλοί, ανοιχτοί κι ευχάριστοι ή εγωϊστές, αυταρχικοί, αχάριστοι και απλησίαστοι, τσιγκούνηδες ή γαλαντόμοι, πάντα μουτρωμένοι ή χαρίεντες και προσηνείς, ευγενικοί και φιλόφρονες, ή βασανισμένοι και μόνοι, όλοι την περιμένουν και την θέλουν την ευχή μας. Είναι ένα στοιχείο για το ψυχικό μας δέσιμο μαζί τους. Στοιχείο επιβεβαίωσης της προσωπικής μας σχέσης.
Ας είμαστε λοιπόν, ανοιχτοί σε μια ευχή αγάπης για τον άνθρωπο. Για τον κάθε άνθρωπο, να γίνει όπως αγαπάει, και να του ευχηθούμε ό,τι θέλει να είναι είναι για καλό του. Να του ευχηθούμε να χαρεί την ελευθερία του με ό,τι εκείνος επιθυμεί.Κι αν δεν το ξέρουμε εμείς, εκείνος το ξέρει.
Αν ό,τι ζητάμε για την ευτυχία μας, δεν έχει μέσα τους άλλους, να ξέρουμε ότι αυτό που θα μας φέρει η πλήρωση της εσωστρεφούς επιθυμίας μας, θα είναι μια ευτυχία μοναχική, λίγη, πρόσκαιρη, ατελής και φευγαλέα. Μετά κάτι άλλο θα θέλουμε για να ξανα-είμαστε ευτυχισμένοι.
Η αληθινή ευτυχία, πιστεύω ότι βρίσκεται στη χαρά και στην ευδαιμονία της αγάπης για όσα ήδη έχουμε, και της ευχαριστίας για όσα ήδη μπορούμε. Και για τούτο (για ό,τι έχουμε και για ό,τι μπορούμε) πρέπει να είμαστε ευγνώμονες.
Η συναίσθηση της ευγνωμοσύνη είναι μια βαθειά ανθρώπινη στάση, γιατί έτσι αναγνωρίζεται πως εκείνος που αισθάνεται ευγνώμων, είχε την καλή ευκαιρία να ζεί σε συνθήκες, και, κυρίως, με ανθρώπους, που τον κάνουν να αισθάνεται αγαπημένος και πλήρης. Σε αυτή την ψυχική κατάσταση ο άνθρωπος θέλει να ανταποδώσει στους δικούς του μια ευχαριστία, για τη χαρά να μοιράζεται την ανθρώπινη αγκαλιά κι αγάπη. Για την συμπόρευση.
Τούτες τις μέρες λοιπόν, θυμάμαι ξανά και ξανά, την πολύ όμορφη ευχή, προσευχή και ανταπόδοση, που ο Υμνωδός της Εκκλησίας μας έγραψε για το Χριστό, που τόσο ταπεινά ήρθε στον κόσμο, για να μας αγκαλιάσει όλους, και η οποία (προσευχή) αναμέλπεται στις προ των Χριστουγέννων ημέρες. Την θυμάμαι και την μεταφέρω για να τιμήσουμε κι εμείς την δωρεά που ελάβαμε με την ενανθρώπηση του Θεού.
Να η Προσευχή:
«Τί σοι προσενέγκωμεν, Χριστέ,
ότι ώφθης επί της γης ως άνθρωπος δι’ημάς;
Εκαστον γαρ των υπό σου γενομένων κτισμάτων,
την ευχαριστίαν σοι προσάγει:
οι Αγγελοι τον ύμνον,
οι Ουρανοί τον αστέρα,
οι Μάγοι τα δώρα,
οι Ποιμένες το θαύμα,
η γή το σπήλαιον,
η έρημος την φάτνην,
ημείς δε Μητέρα Παρθένον.
Ο προ αιώνων Θεός, ελέησον ημάς.»
Κι εγώ την ένιωσα, ελεύθερα και παιδικά, έτσι:
«Τί να προσφέρουμε, Χριστέ, σε Σένα,
Που φανερώθηκες στη γή, σαν άνθρωπος για μάς;
Καθένα από τα κτίσματά σου
Τη δική του Ευχαριστία προσκομίζει στη χάρη Σου:
οι Αγγελοι τον ύμνο,
ο Ουρανός τ’ολόλαμπρο αστέρι,
οι Μάγοι τα πολύτιμα δώρα τους,
οι Ποιμένες το θαύμα της ταπείνωσής Σου,
η γή τη φτωχική σπηλιά,
η έρημος τη φάτνη,
Κι εμείς την Πάναγνη Μητέρα
Εσύ, ο άναρχος Θεός, σπλαχνίσου μας!»
Η ευγνωμοσύνη είναι έκφραση του ενάρετου ανθρώπου για κάθε δωρεά που απολαμβάνει. Υλική ή ηθική. Λόγου ή έργου. Από τον καθένα. Αρχής γενομένης από τους δικούς του ανθρώπους. Γιατί, αν στους ξένους χρωστάμε μια ευχαριστία, έστω και τυπική, στους δικούς μας χρωστάμετην ύπαρξή μας, τη συντροφιά, την αγάπη και τη συμπαράστασή τους. Όχι γιατί οι δικοί μας άνθρωποι καταγράφουν ό,τι μας δίνουν, και περιμένουν ανταπόδοση. Αλλά γιατί η λήψη, μας καθιστά υποχρέους. Τουλάχιστον ευγνωμοσύνης.
Η ευγνωμοσύνη, είναι το κατώφλι της ανθρωπιάς. Και η ανταπόδοση είναι το πρώτο βήμα στην πνευματικότητα και τον εξανθρωπισμό μας.
Σημ. Η εικόνα της Γέννησης είναι βυζαντινή (1428) αγιογραφία από την «Παντάνασσα» του Μυστρά, στην Λακεδαίμονα, την πατρίδα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου