Στην καρδιά του καλοκαιριού, βρέθηκα στη χάρη της Παναγίας της Σάμης, κι αργοπορημένη μάλιστα, εξαιτίας της καλοκαιρινής ραστώνης. Παραξενεύτηκα, λοιπόν, σαν είδα την Εκκλησιά κατάμεστη.
Ο ιερέας, μας βοηθούσε με την λειτουργική του τέχνη, να ενταχθούμε στο μυστήριο της "Εκκλησίας" και να συμμετάσχουμε ολοψύχως στα τεκταινόμενα.
Αλλά ήτανε εντυπωσιακό τούτη τη μέρα, το μνημόσυνο, που ο παπάς μας, έκανε για τις ψυχές που χάθηκαν το 1953, τη μέρα του μεγάλου σεισμού που ξεθεμέλεψε την Κεφαλονιά (δείτε εδώ, σχετικά).
Τις ψυχές των "οικείων ημών και όλων εκείνων που τα ονόματά τους ο Κύριος γνωρίζει".
Ετούτος ο παπάς, δίνει ψυχή στην Λειτουργία που κάθε φορά κάνει, και με έχει εντυπωσιάσει, για το ακούραστο της ιερουργίας του, για την πρόσκληση που εκπέμπει η προσευχή του, αλλά και για την καθαρότητα της πίστης του, που ακοίμητη φανερώνεται σε κάθε περίσταση.
Έτσι, και χτες το πρωί. Στην Λειτουργία, στον Άγιο Σπυρίδωνα στα Βαλλιανάτα, καθώς βρίσκεται στην Ωραία Πύλη και κάνει την Απόλυση, ένας μικρούλης σκανταλιάρης, που είχε ξεφύγει από την προσοχή της μαμάς του, προσπάθησε επιτηδείως για να μπεί, μέσα από την Ωραία Πύλη, στο άδυτο του Ναού. Μα ετούτος ο παπάς, νεαρός και γέροντας μαζί, σαν που ετάχθη να υπηρετεί τον Χριστό, δεν εταράχθη στην καρδιά του, αλλά σαν να άκουγε "άφετε τα παιδία ελθείν πρός με", πήρε τον μικρό από το χέρι, και χωρίς να διακόψει την απόλυση, ο ίδιος τον οδήγησε στα άδυτα του Ναού, του έδωσε εκεί το "Αντίδωρο" για την επίσκεψή του, και βγήκανε μαζί. Εκείνος για να τελειώσει την απόλυση, κι ο μικρός για να πάει στην μαμά του.
Τί μάθημα γαλήνης και αγάπης Χριστέ μου! Πόση ειρήνη μπορείς να χαρίσεις σε μια καρδιά που σε υπηρετεί! πόση οργή, πόσο θυμό, πόση ταραχή, μπορείς να εξαλείψεις!
Κύριε, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου