Παρασκευή 22 Απριλίου 2016

Το «Χτύπα σαν άντρας» και η οικογένεια «ουράνιο τόξο»: διαφορές και ομοιότητες!


 



Ακούγοντας στις ειδήσεις την απαγόρευση -ως σεξιστικής- της φράσης «χτύπα σαν άντρας», φράση που περιέχεται σε μια διαφήμιση δώρων με την ευκαιρία του Πάσχα, διαπίστωσα γι' ακόμη μια φορά, πως οι άνθρωποι που ορίζουν πολλά από τα σημαντικά πράγματα της καθημερινής ζωής μας, δεν έχουνε καθόλου γούστο!

Να φανταστείτε ότι απαγορεύουν το «χτύπα σαν άντρας», επειδή θεωρούν ότι προσβάλλει κάποιους. Τί είναι, αλήθεια, εκείνο που προσβάλλει; το γένος του προσώπου, ή η αποδοχή της -κατά τα συνήθη- μυικής υπεροχής των ανδρών; Προφανώς, βαίνομεν προς κατάργησιν αμφοτέρων των φύλων, για να μην ενοχλείται κανένας, και φαίνεται ότι θα εγκαθιδρύσουμε το ουδέτερον γένος των ανθρώπων, ώστε να μην «προσβάλλονται» κάποιοι. Ετούτο μου ακούγεται σαν τη ζήλεια των πιτσιρικάδων, που ο καθένας θέλει το παιχνίδι του άλλου, ή θέλει να μην υπάρχει καθόλου ένα παιχνίδι, αν δεν ανήκει σ' αυτόν! Αλήθεια, πιστεύω πως δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.

Αν βαδίζουμε έτσι, το επόμενο βήμα μας θα είναι η αποδυνάμωση του συνόλου των ανθρώπων, ώστε κανείς να μην μπορεί να «χτυπήσει δυνατά». Κι έτσι πετυχαίνουμε πολλούς στόχους, που υπερβαίνουν το πρόσωπο και αφορούν μόνο την εξουσία! Την κάθε εξουσία, που θέλει να διαχειρίζεται... όλα τα πρόσωπα! Κι εκείνα που καταλαβαίνουν, κι εκείνα που δεν καταλαβαίνουν! Και δυστυχώς, χρήσιμοι -για την κάθε εξουσία- βρίσκονται πολλοί ηλίθιοι.

Η ομοιογένεια είναι ίδιον ανώμαλων μυαλών και νοοτροπιών. Αυτά, είναι αντίθετα στη φύση των πραγμάτων και στην ελευθερία του προσώπου. Ομοιογένεια προϊόντων επιδιώκουν οι βιομήχανοι για να έχουν εύκολη και φτηνή παραγωγή. Και οι εξουσίες. Για να ανταποκρίνεται ο εξουσιαζόμενος πληθυσμός -χωρίς αντιδράσεις και παρενέργειες- στο μοντέλο της εξουσίασης που εφρμόζεται.

Αλλά εμείς, που είμαστε πρόσωπα, με άποψη, με λογική, με πίστεις και οράματα, δεν είναι δυνατόν να αποδεχόμαστε πως επειδή υπάρχουν κάποιοι που για οποιοδήποτε- φυσικό ή αφύσικο- λόγο έχασαν ένα μέλος ή την λειτουργία ή την ύπαρξη κάποιου οργάνου του σώματός τους, θα πρέπει για λόγους «ψυχικής... υγείας» αυτών, να υποστούμε εμείς οι υπόλοιποι ακρωτηριασμό, λοβοτομή, ή οποιεσδήποτε άλλες κοινωνικής φύσεως «σωματικές ή διανοητικές ποινές» ισότητας»! Πολύ περισσότερο αν αυτό είναι αποτέλεσμα προσωπικής απόφασης κάποιου! Είναι προφανές, πως, χωρίς να το ξέρουν (στην καλύτερη περίπτωση), με υποχρεώνουν να πάσχω, απλά και μόνο επειδή συνέβη και πάσχει κάποιος. Αυτό όμως (το να συμπάσχει κάποιος), αν δεν είναι ζήτημα προσωπικής απόφασης και στάσης, είναι βασανιστήριο! Κι έχουμε δεχτεί, πως τα βασανιστήρια απαγορεύονται! Ή μήπως δεν απαγορεύονται, όταν τα μετέρχονται οι εξουσίες και οι ισχυροί;

Αυτά τα πράγματα τα επιδιώκουν οι φασίστες, οι ναζιστές, και όσοι άλλοι (κομμουνιστές, διεθνιστές, καπιταλιστές, κλπ. οργανωμένα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα) επιδιώκουν να επιβάλλουν την δική τους τάξη σε ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά, είπαμε: δυστυχώς, χρήσιμοι για την κάθε εξουσία βρίσκονται πολλοί ηλίθιοι.

Και δεν σταματάνε! διαβάζοντας εδώ (για τα χρηματοδοτούμενα από δημόσιους κι ευρωπαϊκούς πόρους(!) «βιβλία των οικογενειών ουράνιο τόξο») είδα πως οι κρατούντες και οι συν αυτοίς, ονοματίζοντας ως «οικογένεια ουράνιο τόξο» ομόφυλα άτομα που συμβιούν τάχα ως σύζυγοι [και τα οποία -ομόφυλα συμβιούντα άτομα- είχαν ή απέκτησαν τέκνα], θεωρούν πως η προσομοίωση αυτή δεν θίγει την πραγματικότητα, κι ότι πραγματικά το παιδί απολαμβάνει την οικογενειακή «θαλπωρή». Μα ετούτο το φρούτο ευδοκιμεί στης μάνας την αγκαλιά, αρχετυπικά, όσο το άλλο, η ασφάλεια, ευδοκιμεί στο φρόνημα και τη στάση του πατέρα. Η διάθεση για στρέβλωση των προτύπων, δεν σημαίνει πως θα το πετύχουμε κιόλας, γι' αυτό ας μην αρχίσουμε τις ποινές, με τα διάφορα «αποφασίζουμε και διατάζουμε».


[Για φανταστείτε, αν τα ουράνια αυτά οικογενειακά τόξα, φωτίσουν τις ζωές μας, και λυτρώσουνε την ψυχή μας απ' όλα της τα βάσανα, στο τέλος, έτσι φωτισμένοι και λουσμένοι στο φώς, αν δεν κάψουμε όλες μας τις ψυχικές και διανοητικές ασφάλειες, πάντως θα γλυτώσουμε από την δαπάνη του ηλεκτρικού! Κι όπως πάει, θα κλείσει, γιατί θα μείνει άχρηστη, η ΔΕΗ!]


Αφού πρέπει να ξανα-ορίσουμε τα πάντα στη ζωή μας, υπό μια αριστερά διακυβέρνηση [που κάθε μέρα ολισθαίνει προς τα δεξιά, αλλά εξακολουθεί να προσποιείται την αριστερά], θα δεχτούμε να το υποστούμε κι αυτό; Θα δεχτούμε να καταργήσουμε φράσεις και έννοιες της γλώσσας μας, με μακρά θητεία στην καθημερινή μας ζωή, εν όψει των -ερήμην μας- κυβερνητικών και πολιτικών αιτημάτων της εποχής; Και θα διασχίσουμε ανάντη τον ρού της ιστορίας, ξαναπλάθοντας την γλώσσα μας από την αρχή, απλά και μόνο επειδή η νέα τάξη πραγμάτων θέλει να αντιστρέψει τους όρους της ζωής μας, ώστε να μας έχει υποχείριους ευκολώτερα και ακίνδυνα για τις δομές και τις επιδιώξεις της;


Ορισμένοι [υποκινητές της αποδόμησης της κοινωνίας μας], βαφτίσανε την χώρα μας ελεύθερη πολιτεία, μόνο και μόνο επειδή της αφαιρέσανε τα σύνορα και αγωνίζονται να της αλλάξουνε τον εθνικό της -και όχι μόνο- προσανατολισμό. Προσκάλεσαν (αλήθεια, γιατί;) εδώ τους πάντες, και στη συνέχεια προστατεύουν από τους κινδύνους εσωτερικών αναταραχών, τις χώρες όλων των όμορων «φίλων και εταίρων» μας, πληρώνοντας για τους εισβολείς από εκείνα που ο λαός δικαιούται να απολαμβάνει και δεν δύναται πλέον διαρκώς και ατελευτήτως να καταβάλλει. Αυτοί που υποσχέθηκαν ότι θα σταθούν -κι εμείς τους εμπιστευτήκαμε, τί απρονοησία!-  φύλακες, προστάτες και διαχειριστές των εθνικών μας υποθέσεων, τώρα θέλουνε να μας κάνουνε, σαν μια οποιαδήποτε άλλη κοινωνία! Αρκεί να μην είμαστε αυτοί που υπήρξαμε στην ιστορική μας διαδρομή!


Μας λένε, ότι «η αριστερά θα αλλάξει τον κόσμο»! Ακόμη να καταλάβουν, παρά την τόση λογοτεχνία, την πολιτική και την ιστορία, πως ο κόσμος έχει ένα δρόμο, που δεν τον αλλάζουνε οι άνθρωποι και τα κόμματα! Οι ηγέτες μας δεν έχουν καταλάβει ότι αυτός που αλλάζει είναι ο άνθρωπος. Κι αυτός μετά, μπορεί, ενδέχεται, να προκαλέσει αλλαγές και σε άλλους ανθρώπους. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, γιατί ο κόσμος δεν ανήκει σε κανέναν. Ένας άνθρωπος, όμως, μπορεί να κάνει μεγάλο κακό στον κόσμο που ζούμε!


Βρισκόμαστε πια σε βαρειά αιχμαλωσία, γιατί οι άρχοντες του κόσμου, παραμένουν δέσμιοι των εμμονών τους. Κι όσο οι κυβερνήτες μας υποκύπτουν στους  άρχοντες του κακού, τόσο πιό πίσω πηγαίνει ο κόσμος, και τόσο πιο βαρειά είναι η αιχμαλωσία και η τυραννία μας, από τις αυθαιρεσίες του κακού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου