Τα "θρησκευτικά" ως γνωστικό αντικείμενο του Ελληνικού σχολείου αποσκοπούσαν στο να διδάξουν στον νέο άνθρωπο που μαθαίνει γράμματα, (i) "γιατί" και "πώς" να σαρκώνει στην ζωή του τις διδαχές που από μακρού αποτελούν κατεστημένο Ελληνικό τρόπο διαβίωσης και συμπεριφοράς, και (ii) ταυτόχρονα, πώς να διαιωνίσει την εθνική του κληρονομιά: ιστορία και πολιτισμό*.
Στα "θρησκευτικά" που διδάχθηκαν και στην ομολογία που σάρκωσαν οι πρόγονοί μας, συνέχισε, και πλέον, εδράζεται ο Ελληνικός τρόπος και ο χαρακτήρας του λαού, καθώς και όλες οι εκδηλώσεις που τον προσδιορίζουν και τον χαρακτηρίζουν, όπως
- η ελευθερία του προσώπου
- η φιλοξενία,
- το ήθος,
- η εμπιστοσύνη,
- η επιείκεια,
- η συγγνώμη,
- η μετάνοια,
- η αλληλεγγύη,
- η τιμιότης,
- ο σεβασμός,
- η ευχαριστία,
- η φιλία,
- η αναζήτηση της γνώσης,
- η προστασία του αδυνάμου, όπως και
- τα όρια στην εξουσία του ισχυρού κλπ.
και μάλστα, χωρίς ο μιμητικός εκμοντερνισμός των περιφερόμενων νεοελλήνων να καταστεί ικανός ώστε να αλλάξει την ουσία του λαού. Γι' αυτό και οι Έλληνες κοσμοπολίτες, οι Έλληνες με παιδεία, αξίες, αρχές, ταυτότητα και γνώση, αποζητούν να επιστρέφουν στην πατρίδα, κι αγωνίζονται γι' αυτόν τον τόπο, από όπου κι αν βρίσκονται. Αυτός ο τρόπος είναι που τους ξεχωρίζει από τον κάθε ταξιδεμένο, ειδικευμένο κι ανειδίκευτο, αλλά τον ταυτίζει με τον κάθε πεπαιδευμένο, καλλιεργημένο και πνευματικό άνθρωπο, που σέβεται τις ρίζες του κι αγαπά την πατρίδα του.
Οι παραπάνω αξίες και οι αρχές, που ενυπήρχαν στον προχριστιανικό Ελληνικό τρόπο, ταίριαξαν αρμονικώτατα με τις χριστιανικές διδαχές, που ανακήρυτταν πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, αφού όλοι έχουν ανάγκη για τα ίδια πράγματα στην ζωή τους κι αφού το πλαίσιο της ζωής είναι το ίδιο για όλους: έλευση στην ζωή και θάνατος. Ταίριαξαν κι ενσωματώθηκαν τόσο ισχυρά, που είναι πια αξεδιάλυτη η ταυτότητα του Ελληνικού πολιτισμού, του Ελληνικού τρόπου, μετά τήν περιαφή του -από και με- την ορθόδοξη χριστιανική ταυτότητα.
Οι χριστιανικές διδαχές σαρκώνουν αρχές και αξίες με οικουμενικό χαρακτήρα γιατί υπερβαίνουν τις ατομικές επιδιώξεις όχι των Ελλήνων, αλλά όλων αδιακρίτως των ανθρώπων, και γι' αυτό ενσωματώθηκαν ως κώδικας και τρόπος ζωής που χαρακτηρίζει την εποχή του πολιτισμένου δυτικού κόσμου. Οι χριστιανικές διδαχές δεν είναι πολιτική, ούτε ατομικό οπλοστάσιο επικράτησης και επιβολής.
Όλα τα υπόλοιπα, είναι πολιτικές και ανθρώπινες εξουσίες, που μπορούν να εφαρμόζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (αυταρχικό, ολοκληρωτικό, ή "δημοκρατικό"). Κι αν -πολύ μετά την εμφάνιση της χριστιανικής διδασκαλίας- διακηρύξαμε (ως δυτικές κοινωνίες) δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους, δεν το πράξαμε γιατί εμείς (ήμασταν αυτοί που) ανακαλύψαμε την αρχή της ισότητας και της ελευθερίας, αλλά γιατί είδαμε πως η ισότητα και η ελευθερία ήταν ένα πιεστικό και ασυγκράτητο πανανθρώπινο -αλλά και χριστιανικό- αίτημα, πάνω από τις εφήμερες ανθρώπινες αρχές και εξουσίες.
Οι εξουσίες του κόσμου τούτου, πάντως, ποτέ δεν σταμάτησαν να εμφορούνται από την τάση να θεοποιούν εαυτές, και οικειούμενες θεϊκή δύναμη, να ορίζουν οι ίδιες την ποσότητα της ισότητας και της ελευθερίας των ανθρώπων που διαφεντεύουν, φροντίζοντας πρωτίστως αφ'ενός για την δική τους ελευθερία και αφ'ετέρου για την έλλειψη ελέγχου και ορίων αυτής. Γι' αυτό τον λόγο, είδαμε αποικιοκρατία, Ιερά(!) Εξέταση, διεθνείς συμμαχίες επικράτησης και θωράκισης σε βάρος των άλλων, πολέμους, αυταρχικές και ολοκληρωτικές εξουσίες κλπ. Είδαμε οικονομικές "αυτοκρατορίες" να επιδιώκουν -με κάθε μέσο- την κατάκτηση και την διατήρηση της ηγεμονικής τους θέσης στον κόσμο. Με ψέμμα, και με πόλεμο, με εκμετάλλευση και με καταστροφή άλλων.
Οι πολιτικο-οικονομικές εξουσίες προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους δεν φείδονται μέσων, ούτε μεθόδων, για την διατήρηση της ηγεμονίας τους. Η χρήση από αυτές κάποιων αρχών και αξιών, είναι σαφές πως δεν γίνεται για την ειρήνη του κόσμου.
Γι' αυτόν ακριβώς, τον λόγο, και μεταποιούν τις αρχές και τις αξίες αυτές, σε ένα εκμαυλιστικά ωραίο προϊόν, προς χρήση , αλλά χωρίς περιεχόμενο, χωρίς ουσία και βάθος.
[Διαρκώς μας κατακλύζουν προσκλήσεις για να επιλέξουμε με το επιχείρημα "γιατί έτσι μας αρέσει", "γιατί μας αξίζει", ή για να αποκτήσουμε αγαθά που κυκλοφορούν στην αγορά διαβεβαιώνοντάς μας για τις καλύτερες προθέσεις της αγοράς: "εμείς για σας"(!), "για την ευτυχία σας", "διαλέξαμε πριν από σας, για σας"(!) κλπ]
Διδάσκουν απλώς, την μιμητική συμπεριφορά, κι εμείς πιθηκίζουμε τους ελεύθερους, πιθηκίζουμε τους ευρωπαίους, πιθηκίζουμε τους ανθρώπους της εποχής της επικοινωνίας, πιθηκίζουμε τους απελευθερωμένους (από τις υποχρεώσεις μας) και τους χειραφετημένους από τις κοινωνικές συμβάσεις (και ιδίως εκείνες για λογική και συνέπεια).
Έχουν τον λόγο τους που διδάσκουν την μιμητική συμπεριφορά! Επειδή, αυτή δεν απαιτεί συνειδητή κρίση του υποκειμένου. Δεν απαιτεί ευθύνη, ούτε κόπο στην κατανόηση και στην κατάκτηση του αντικειμένου. Δεν απαιτεί λογική και συνέπεια του υποκειμένου. Δεν επάγεται ατομική και προσωπική ευθύνη του: "έτσι κάνουν όλοι!", θα σου πεί ο κάθε καταναλωτής.
Μας εκπαιδεύουν στην πληροφορία, την ανοησία και την μίμηση, γιατί αλλιώς, η συνειδητή γνώση, η κρίση και επιλογή του υποκειμένου θα ήταν απορριπτική συλλήβδην για όλες αυτές τις, καταναλωτικές και αποδομητικές της προσωπικότητας και της κοινωνικής μας συνοχής, συμπεριφορές.
Με κατάλληλους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, εγκαθιδρύουν συμπεριφορές διαμόρφωσης της κυκλοφορίας των εμπορευματικών αγαθών, που η απόκτησή τους, μας υποχρεώνει σε πνευματική και συνειδησιακή αλλοτρίωση. Αλλά, και σε αποστασιοποίηση έναντι ηθικών ατοπημάτων, ή πολιτικών προταγμάτων που μας τα παρουσιάζουν ελκυστικά και ωραία, ενώ με έωλες, απαξιωτικές και προσχηματικές θέσεις εξουδετερώνουν τις κοινωνικές αντιστάσεις.
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να επιτευχθούν όλοι αυτοί οι στόχοι, δεν είναι, παρά, το σχολείο! Ένα σχολείο που δεν θα παράγει ανθρώπους ελεύθερους και ικανούς, ανθρώπους υπεύθυνους και καλλιεργημένους, αλλά ανθρώπους χωρίς γνώση, χωρίς κρίση, χωρίς ρίζες, χωρίς ιστορία, χωρίς μνήμη, χωρίς αντιστάσεις, χωρίς αρχές, χωρίς αξίες, χωρίς χαρακτήρα, χωρίς ταυτότητα, χωρίς συνέπεια. Ανθρώπους αναλώσιμους, ανταλλάξιμους, σκέτους αριθμούς, απλές περιπτώσεις, και, κυρίως, στρατευμένους στους σκοπούς, τις βουλήσεις και τις επιθυμίες της εκάστοτε οικονομικο-πολιτικής εξουσίας, δηλαδή, της συναλλαγής..
Αυτοί οι λόγοι, ανάμεσα και σε άλλους, ειδικούς, είναι οι λόγοι, που σήμερα το σχολείο ωθείται στο να παράγει
- ηθικά και πολιτιστικά αναλφάβητους ανθρώπους,
- με αλλότριες κι ανοίκειες ευαισθησίες,
- με κίνητρα ποταπά,
- με ηθική αναλγησία για τους πολιτικούς τους αντιπάλους,
- επιστήμονες που χωρίζουν την ουσία της επιστήμης από την ζωή, την ιστορία και την προοπτική του ανθρώπου,
- επιστήμονες που θεοποιούν το εγώ τους,
- Πολιτικούς που θεοποιούν τα κέρδη και την προσωπική τους απόλαυση.
- Αλαζόνες που θαρρούν, πως οι ατομικές τους απόψεις έχουν παγκόσμια ισχύ, και
- πως οι απόψεις τους αυτές είναι θέσφατα, τα οποία πρέπει να διέπουν και όλους τους άλλους ανθρώπους.
Όμως, εμείς εδώ, οι ιθαγενείς του αυτού του ευρωπαϊκού χωρίου, διδαχθήκαμε Όμηρο, Σοφοκλή, Αισχύλο κλπ. Με την ίδια θέρμη -όλοι μας- διδαχθήκαμε και δεχτήκαμε, και το Ευαγγέλιο. [Ακόμη κι εκείνοι που στο δρόμο τους το απέρριψαν]. Κι όλες αυτές οι διδαχές, μας έδωσαν τα σημερινά μας επιχειρήματα, που (επειδή πρόκειται για τις αξίες και τις αρχές που παραπάνω αναφέραμε) τα προβάλλουμε χωρίς καμμιά ντροπή, γιατί δεν είναι ιδέες και σκέψεις που τις συλλάβαμε καθώς υπνωτισμένοι διαλογιζόμασταν. Αλλά καθώς μέσα από αγώνα, στέρηση, προσπάθεια, αίμα και θυσία, προσπαθούσαμε να επιβιώσουμε στο διάβα του χρόνου. Ομολογούμε, λοιπόν, πως έχουμε ελληνική παιδεία και σαρκώνουμε τον καθόλου Ελληνικό τρόπο φέρεσθαι και ζην, και θέλουμε αυτόν τον τρόπο, να τον διδάξουμε και στα παιδιά, και στα εγγόνια μας. Και δεν μας ενοχλεί καθόλου, αν κάποιοι θέλουν να τον μιμηθούν! Αρκεί, βεβαίως, αρκεί να μην τον ακολουθούν επιλεκτικά: δηλ. μονάχα όταν απλώς συμβαίνει να συγκλίνει με τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα.
Ύστερα, από όλα τα παραπάνω, εκουσίως, και αβίαστα, θα σκύψουμε το κεφάλι, σε μια εντολή για εξουδενωτική ηθική και πνευματική μας υποδούλωση; [Γιατί, τί άλλο συνιστά η απαγόρευση της διδασκαλίας του δόγματος της πίστης μας, και η απαγόρευση της ομολογίας μας στους τίτλους των σπουδών μας;]
Ποιός θα μας αφαιρέσει το δικαίωμα αυτό; Ποιός θα μας ξεριζώσει από την Ιστορία μας; Ποιός θα μας λοβοτομήσει ώστε ηθικά και πνευματικά ανέστιοι, φυγάδες από των ριζών μας να λογιστούμε; Ποιός θα μας υποχρεώσει να υποταχτούμε σε μια τέτοια σκλαβιά και υποχώρηση; Και γιατί;
Ξανά, χαμένες ελπίδες;
* Κι αυτό, γιατί η αποδοχή και η εγκόλπωση της χριστιανικής διδασκαλίας είναι πλέον ο Ελληνικός Τρόπος!Κι όλο τούτο μαζί, είναι η Ιστορία του Ελληνισμού, άσχετα που μερικοί, συκοφαντώντας το παρελθόν, θέλουν να ξεχάσουν μεγάλο μέρος της καταγεγραμμένης Ιστορίας, και να φτιάξουν μια άλλη, δικής τους έκδοσης, ιστορία. Κι αυτό το πράττουν, ίσως, για να επιδράσουν στην διαμόρφωση ενός επερχόμενου μέλλοντος, γνωστού και συνεπώς, εύκολα χειραγωγήσιμου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου