Ευαγγελισμός- Ελληνισμός

 

Σήμερα η Εκκλησία μας γιορτάζει τον Ευαγγελισμό της Παναγίας.

Η Χριστιανωσύνη μνημονεύει τούτη  την ημέρα ως μέρα της κατά σάρκα σύλληψης του Χριστού, ως την ημέρα που ο άνθρωπος προσφέρθηκε στον Δημιουργό του, εκούσια κι ελεύθερα, για να συμβάλει στο σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου. 

Ο άνθρωπος πλάστηκε να είναι ένα με το δημιουργό του. Χωρίς αμαρτία. [Αμαρτάνω, στην Ελληνική Γλώσσα θα ειπεί σφάλλω.] Ο άνθρωπος, πλάστηκε για να προσβλέπει στον Δημιουργό του, χωρίς φόβο και χωρίς σύμπλεγμα. Σαν προς Πατέρα, φιλόστοργο, φιλάγαθο και φιλεύσπαγχνο.

Μα σαν αποχωρίστηκε από την αγάπη του Πλάστη του,  φαντάστηκε τον εαυτό του δημιουργό του δημιουργού του, μόνο και κυρίαρχο του κόσμου, ανεξέλεγκτο και απόλυτο άρχοντα των έργων και των σκέψεών του. Πλανεύτηκε όμως, γιατί, όσο κι αν όλα τούτα μπορούσε να τα εξουσιάσει μ' ένα «θέλω», τις συνέπειές τους δεν μπορούσε ούτε να τις προβλέψει, ούτε να τις σταματήσει. Σαν το νερό που βγαίνει από την πηγή, και πρέπει να κυλήσει στ' αυλάκι, στο ποτάμι, για να φύγει. Σαν την πέτρα που φεύγει από τη σφεντόνα. Σαν τη σφαίρα, που δεν γυρίζει πίσω.

Κι έτσι, έζησε εξόριστος, μακριά, από την αγάπη του Δημιουργού του, από την ειρήνη και τα αγαθά του κόσμου. Πλανήθηκε στο χρόνο, κι από τόπο σε τόπο.

Λένε, πως ο Δημιουργός, λυπήθηκε το τέκνο του, καθώς άκουγε τους στεναγμούς των βασάνων του, και χωρίς να πάψει στιγμή να πονά το πλάσμα του, το κάλεσε πάλι κοντά του.

Ήτανε τότε, που Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στην Μαρία, την κόρη των γερόντων [του Ιωακείμ και της Άννας] και της ζήτησε να δεχθεί να γίνει ο αγγελιαφόρος της επανόδου του ανθρώπου στον παράδεισο της αγάπης του δημιουργού του [«... Πνεῦμα ῞Αγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι·...»]

Εκείνη, ακούγοντάς τον, σάστισε, αλλά ολοκληρωτικά αφέθηκε [«... ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου...»], με απόλυτη εμπιστοσύνη και αφοσίωση σ' εκείνο που ο Άγγελος της είπε. Κι ετούτη η αγαθή υποταγή της ευσεβεστάτης κόρης, στη συνέργεια με τον Κύριο από την μεγάλη αγάπη που Εκείνος έχει για τα πλάσματά του, είναι η αγαθωτάτη μεσιτεία του ανθρώπου προς τον Θεό.

Λένε, πως ο Θεός περίμενε να βρεθεί η ανθρώπινη αγκαλιά, που από μόνη της, ελεύθερα, εκούσια κι αβίαστα θα δεχόταν να στεγάσει την παρουσία Του κοντά μας, και θα Του έδινε τον μανδύα της σάρκας του για να ζήσει ανάμεσά μας, σαν κι εμάς. Για να μας πάρει από το χέρι, και να ζήσει ανάμεσά μας, μια ζωή σαν τη δική μας. Και να μας δείξει πως ο δρόμος της αρετής, ταιριάζει σε (και προορίζεται για) όλα τα πλάσματά Του. Γιατί ο δρόμος της αμαρτίας είναι ο δρόμος των πολέμων, των βασάνων, των ερίδων και του θανάτου.

Ευαγγελισμός λοιπόν, είναι η μέρα που ο Δημιουργός, σαρκώνεται τη ζωή μας για να μας δείξει ο ίδιος τον δρόμο της αγάπης και της ειρήνης.

Μια μέρα σαν και τούτη, που το επαναστατημένο γένος των Ελλήνων, το δικό μας,  ζούσε σε μακραίωνη σκλαβιά, ορίστηκε να είναι η αρχή του αγώνα, για να βρεί τη λευτεριά του. Και το κατάφερε. Με μεγάλους κόπους, αγώνες, λάθη, και βάσανα.

Η μέρα τούτη έχει , για όλους μας, έντονο το θρησκευτικό συμβολισμό που ανταποκρίνεται και στο νόημα του εθνικού μας αγώνα.

Και είναι ακριβές, να γιορτάζουμε την παλιγγενεσία μας την μέρα τούτη, γιατί όλος ο υπόδουλος ελληνισμός, στη διάρκεια των τετρακοσίων χρόνων, σε τούτην την πίστη ορκίστηκε, και αποζήτησε ή τη λευτεριά του ή το θάνατο.

Στα αναγνώσματα της ημέρας διαβάζουμε για την αγάπη του Δημιουργού προς τα πλάσματά του [ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες κλπ.], και για την άφατη αγαθότητα και αρετή της Παναγίας, εξαιτίας και δια της οποίας σαρκώθηκε ο Κύριος κι έζησε σαν όμοιός μας, ανάμεσά μας. Γιατί τίποτε δεν είναι αδύνατο για τον Θεό [ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ πᾶν ρῆμα].

***********************************************  
Επιστολή Παύλου προς Εβραίους κεφ. β εδ. 11-18
 
 11 ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες· δι' ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν, 12 λέγων· ἀπαγγελῶ τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε· 13 καὶ πάλιν· ἐγὼ ἔσομαι πεποιθὼς ἐπ' αὐτῷ· καὶ πάλιν· ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός. 14 ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκε σαρκὸς καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ' ἔστι τὸν διάβολον, 15 καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας. 16 οὐ γὰρ δήπου ἀγγέλων ἐπιλαμβάνεται, ἀλλὰ σπέρματος ᾿Αβραὰμ ἐπιλαμβάνεται. 17 ὅθεν ὤφειλε κατὰ πάντα τοῖς ἀδελφοῖς ὁμοιωθῆναι, ἵνα ἐλεήμων γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς τὰ πρὸς τὸν Θεόν, εἰς τὸ ἱλάσκεσθαι τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ. 18 ἐν ᾧ γὰρ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς, δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι

Ευαγγέλιο κατά Λουκάν κεφ. α εδ. 24-38

24 Μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέρας συνέλαβεν ᾿Ελισάβετ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ περιέκρυβεν ἑαυτὴν μῆνας πέντε, 25 λέγουσα ὅτι οὕτω μοι πεποίηκεν ὁ Κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν τὸ ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις. 26 ᾿Εν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρέτ, 27 πρὸς παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρί, ᾧ ὄνομα ᾿Ιωσήφ, ἐξ οἴκου Δαυΐδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ. 28 καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν. 29 ἡ δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ, καὶ διελογίζετο ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος. 30 καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ. 31 καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν. 32 οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, 33 καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον ᾿Ιακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. 34 εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω; 35 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα ῞Αγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ. 36 καὶ ἰδοὺ ᾿Ελισάβετ ἡ συγγενής σου καὶ αὐτὴ συνειληφυῖα υἱὸν ἐν γήρει αὐτῆς, καὶ οὗτος μὴν ἕκτος ἐστὶν αὐτῇ τῇ καλουμένῃ στείρᾳ· 37 ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει  παρὰ τῷ Θεῷ πᾶν ρῆμα. 38 εἶπε δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. καὶ ἀπῆλθεν ἀπ᾿ αὐτῆς ὁ ἄγγελος