Ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ο κατάλογος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Περιλαμβάνει 50 άρθρα τα οποία συγκεντρώνουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που χαίρουν όλοι εντός της ΕΕ.
Η Ευρωπαϊκή Συνέλευση συνέταξε τον Χάρτη το 1999. Και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον επικύρωσε έναν χρόνο αργότερα. Ο Χάρτης απέκτησε πλήρη νομική ισχύ με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας την 1η Δεκεμβρίου 2009.
Στον Χάρτη αυτόν, με τα ευάριθμα άρθρα για την προστασία του προσώπου, το κατωτέρω
Άρθρο 11 - Ελευθερία έκφρασης και πληροφόρησης
ορίζει ότι:
1. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία γνώμης και την ελευθερία λήψης ή μετάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, χωρίς την ανάμειξη δημοσίων αρχών και αδιακρίτως συνόρων.
2. Η ελευθερία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και η πολυφωνία τους είναι σεβαστές.
Ύστερα από αυτά τα ολίγα, η ρήση βουλευτού ότι μόνο «Αντιεμβολιαστές, ρωσόφιλοι και ψεκασμένοι δεν συμφωνούν με την πολιτική μας» είναι έωλη, αλαζονική, διχαστική, προσβλητική, αδικοπρακτική, επι πλέον, προκαλεί διατάραξη του προεκλογικού κλίματος (στο οποίο έχουμε ήδη εισέλθει) και διαταράσσει την ήρεμη επιλογή και έκφραση της ψήφου των πολιτών, ενώ συνιστά και ανεύθυνη -λόγω θέσεως και μακράς πολιτικής θητείας- συμπεριφορά, στον αντίποδα της συμπεριφοράς που άλλως θα ώφειλε να επιδείξει ο συγκεκριμένος βουλευτής.
Η ρήση καθεαυτή ως μέθοδος απαξίωσης των διαφωνούντων, είναι έωλη (σαθρή και ανούσια), γιατί αποδίδει εξειδικευμένες αντιθέσεις των πολιτών σε κυβερνητικές πολιτικές, τις οποίες μάλιστα ούτε η ίδια η κυβέρνηση δεν τις θεωρεί πειστικές. Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι η ίδια η κυβέρνηση χρηματοδοτεί και μάλιστα με αδρές αμοιβές τους τηλεοπτικούς σταθμούς και τον έντυπο Τύπο που προβάλλουν και διαφημίζουν τις πολιτικές αυτές, προκειμένου να επιβάλει τις πολιτικές αυτές, δηλαδή είτε να πείσει τους πολίτες, είτε -τελικά-να τους εξαναγκάσει να τις δεχτούν τις θέσεις αυτές ως το μοναδικό πρόταγμα της ελληνικής κοινωνίας ως συνόλου, απαγορευομένης της διατύπωσης άλλης άποψης επί ποινή διαπόμπευσης, γελοιοποίησης κλπ. του αντιδρώντος πολίτη.
Με τους χαρακτηρισμούς αυτούς ο βουλευτής, εξεφράσθη ως από καθέδρας ως τιμητής των ελλήνων πολιτών, συλλήβδην, χωρίζοντάς τους σε δύο κατηγορίες: στους σωστούς που είναι οι ασπαζόμενοι την πολιτική ατζέντα του πρωθυπουργού και σέ όλους τους άλλους, τους άχρηστους, που διαφωνούν με την ατζέντα αυτήν!
Ο βουλευτής, παρ' όλο που έχει υπάρξει επανειλημμένως σε θέσεις πολιτικής ευθύνης και εξουσίας δεν διστάζει να μετέρχεται διχαστικά λεκτικά σχήματα. Τα οποία, τελικώς, θίγουν περισσότερο το πρόσωπό του, αλλά δεν παύουν να πληγώνουν τον κάθε πολίτη, είτε αποτελεί μέλος του κόμματός της, είτε όχι. Και τούτο διότι, ο εν λόγω βουλευτής, είναι μέλος του Κοινοβουλίου που εθέσπισε να τηρούμε στάση μακράν των ρητορικών διχασμού και μίσους.
Με την συμπεριφορά αυτή, ο βουλευτής, μας δείχνει ότι δεν τον ενδιαφέρει η τήρηση του νόμου, αλλά η δέσμευση που ο νόμος επάγει στον κάθε πολίτη, να αποτρέπεται από το να προβεί σε προσωπική του βουλευτού εξύβριση και προσβολή, και -εξαιτίας της συμπεριφοράς του αυτής-να χαρακτηρίζει αντιστοίχως προσβλητικά και συνολικά το ποιόν του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου