Αν προσπαθούσαμε να ξαναδούμε σήμερα την περίοδο του μεγάλου πολέμου και όσα ακολούθησαν, θα πρέπει να το κάνουμε για να γίνουμε όλοι καλύτεροι. Πολίτες και πολιτικοί. Απλοί άνθρωποι με μια εθνική ταυτότητα και άνθρωποι πολίτες όλου του κόσμου. Και να το κάνουμε όχι με μια μικρόψυχη πρόθεση. Να το κάνουμε για να κατανοήσουμε το φαινόμενο του φασισμού και του ναζισμού, που αιματοκύλισε την Ευρώπη. Και να ερευνήσουμε χωρίς παρωπίδες και κατάρες, και χωρίς εκ των προτέρων άφεση των αμαρτιών των φίλων και των ομοϊδεατών μας.
Οι φιλίες μεταξύ των λαών στηρίζονται μόνο στον αλληλοσεβασμό, στις κοινά αποδεκτές αξίες, στην από κοινού τήρηση αρχών και στην επιδίωξη κοινών σκοπών, σπουδαιότερος εκ των οποίων είναι η ειρηνική συνύπαρξη και η αλληλεγγύη.
Οι φιλίες μεταξύ των λαών καταστρέφονται, ή διαψεύδονται τραγικά, όταν επικδιώκεται η ικανοποίηση των ίδιων εκάστου συμφερόντων ή βλέψεων, σε βάρος του άλλου λαού.
Λέγεται, ότι τότε, ο ιταλικός λαός δεν ήθελε τον πόλεμο, ο οποίος έγινε εξαιτίας πολύ κακών και πολιτικά επιπόλαιων επιλογών, της ιταλικής ηγεσίας. Οι λαοί δεν πρέπει να συναινούν στην εδραίωση κυβερνώντων, τέτοιων, που θα προβαίνουν σε ανισόρροπες επιλογές, και μάλιστα σε βάρος του λαού τους και των κοινώς παραδεδεγμένων δικαίων. Επικίνδυνοι ηγέτες και “ανισόρροποι”, δεν είναι μόνο οι αυταρχικοί, είναι και οι αλαζονικοί, και οι καταχραστές, και οι ανεύθυνοι, και οι ψευδόμενοι, και οι ασυνεπείς και όσοι δεν υπηρετούν τα συμφέροντα του λαού της χώρας που κυβερνούν και για λογαριασμό της οποίας διαπραγματεύονται σοβαρά εθνικά και οικονομικά κ.ά. ζητήματα, με άλλες χώρες. Τί θα πούμε όμως σήμερα, όπου συνεργαζόμενοι λαοί, σε ένα κοινό σκοπό, διαφωνούν και υποβλέπουν ο ένας την ύπαρξη και την υπόσταση του άλλου; Δεν πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια σ' αυτό;
Αν ο πόλεμος που ξεκίνησε η μικρή κι αδύναμη Ελλάδα, με την αντίστασή της στον ολοκληρωτισμό του άξονα, λέγοντας εκείνο το ξεκάθαρο ΟΧΙ, σήμανε την αρχή του τέλους για τον φασισμό, τί θα πρέπει να κάνουμε εμείς σήμερα για τον πόλεμο που γίνεται - όχι με τα κλασικά όπλα, αλλά- με όπλο την οικονομία, όπου εξυφαίνονται σχέδια εξαφάνισης λαών και χωρών; Αναμφισβήτητα, πρέπει, τουλάχιστον, να στιγματίσουμε αυτές τις εχθρικές και αποτρόπαιες επιλογές και να αντισταθούμε με όλη την δύναμη της λογικής και της ψυχής μας.
Γιατί, αν θεωρήσουμε ότι ο φασισμός στην Ιταλία και ο ναζισμός στην Γερμανία ήταν η συγκυρία που χάλασε τις σχέσεις του Ελληνικού λαού με τον Ιταλικό και τον Γερμανικό, τότε, σήμερα η Ενωμένη Ευρώπη, υποτίθεται ότι αποσκοπεί στο να αποσοβήσει τις αντιπαλότητες των λαών. Αλλά όπως φαίνεται, βρέθηκε άλλος τρόπος, κι όχι ο πόλεμος με τα όπλα, για να είναι και πάλι οι λαοί της Ευρώπης χωρισμένοι, αντίπαλοι κι εχθρικοί μεταξύ τους. Κι αυτός ο εχθρός είναι η πλεονεξία με βοηθό την υστεροβουλία.
Στις μέρες μας η αδιαλλαξία και το αδίστακτο της επεκτατικής πολιτικής, το προσχηματικό της επιδεικνυομένης καλής συμπεριφοράς, η ένταση των εχθρικών βλέψεων και η απληστία των ισχυρών, η έλλειψη αξιών και αρχών, και η εμμονή των ισχυρών προς κάμψη των αντιδράσεων ενάντια στα αλαζονικά τους σχέδια, δείχνουν πως ο πόλεμος συνεχίζεται, χωρίς να έχει αλλάξει η ουσία των πραγμάτων. Τότε όπως και τώρα.
Σήμερα, δεν πολεμούμε, αρπάζουμε. Χρεώνουμε. Αλλά αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ανάλογο με εκείνο που έκαναν τα φασιστικά και ναζιστικά καθεστώτα: ότι δηλ. με βουλιμία έχει εφορμήσει επί της πεσούσης ελληνικής δρυός, πληθώρα χωρών και συμφερόντων, που τα κοινά τους ενδιαφέροντα συνίστανται στην αρπαγή των πόρων και του πλούτου του τόπου μας. Το κακό είναι ότι ότι δεν υπάρχει αντίσταση στη συμπαιγνία των αρπακτικών. Λείπει εκείνο το ευεργετικό ΟΧΙ. Για την τιμή. Αντιθέτως. "Ημείς άδομεν", ονειρευόμενοι ανάπτυξη και έξοδο στις αγορές. Ή καθόμαστε και κλαίμε την μοίρα μας, κλείνοντας τα μάτια στην δυστυχία και τα αδιέξοδα.
Σήμερα στην πατρίδα μας, τείνουμε να αποτελούμε μια “σύγχρονη πολυπολιτισμική κοινωνία”, και οι τότε (28 Οκτωβρίου 1940) αναδειχθείσες αξίες δεν είναι πια ίδιες. Εξάλλου εκείνες τις αξίες τις ανέδειξαν Έλληνες με ηρωϊσμό και αυταπάρνηση. Σήμερα η πατρίδα είναι αποκηρυγμένη, (αν και στρογγυλεύονται οι αριστερές αντιπατριωτικές κορώνες ...τώρα που τελειώνει η τετραετία της κυβέρνησης!) ενώ η αυταπάρνηση και η υπηρεσία προς την πατρίδα θεωρείται ... νοητικό ελάττωμα (είδατε προ ημερών τί συνέβη στους Ευέλπιδες, στο κέντρο της Αθήνας: ξυλοδαρμός λόγω φρονημάτων τεκμαιρομένων από το γεγονός πως φορούσαν στρατιωτική στολή! )
Αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, φασιστική και ναζιστική είναι η πλεονεξία, η επιθετικότητα, η κλοπή, η φοροδιαφυγή, όπως και ο αυταρχισμός και όλες οι ανήθικες και ανέντιμες μεθοδεύσεις. Όπως κι οι μίζες της Ζήμενς, και τα κλειστά σχολειά, και οι κλειστές επιχειρήσεις, και τα νοσοκομεία χωρίς μέσα και προσωπικό, και οι αυτοκτονίες, και η μη εφαρμογή των νόμων και η φοροδιαφυγή, και οι χαριστικοί διορισμοί ημετέρων, και οι υπάλληλοι που εμφανίζονται μόνο στη μισθοδοσία και η άβουλη πολιτική βούληση των εκάστοτε κυβερνώντων προς διόρθωση ιδίων και αλλοτρίων κρατικών ημαρτημένων, η αλαζονεία των πολιτικών, η ιδιοτελής άσκηση εξουσίας, ο αφελληνισμός των ελλήνων και των ελληνοπαίδων, ο πιθηκισμός αλλοδαπών ηθών, προτύπων και πολιτικών, η ικανοποίηση αλλοδαπών δικαίων, και κυρίως η μη εξυπηρέτηση των δικαίων και της προοπτικής του Λαού και της Χώρας.
Πώς θα μπορούσε να γίνει υπέρβαση της πικρής σελίδας της ευρωπαϊκής ιστορίας των λαών, αφού το κάθε τι, αντί να μας ενώνει, μας χωρίζει;
Και μας χωρίζει, γιατί στον αγώνα για την ελευθερία, τη δημοκρατία και τις πανανθρώπινες αξίες, δεν είμαστε όλοι μαζί.
Και πως να λησμονήσουμε εμείς, ότι οι ναζιστές εισβολείς, αφού μας σκότωσαν και κατέκαυσαν την ύπαιθρο, λεηλάτησαν την πατρίδα μας, κατέστρεψαν υποδομές, κι άδειασαν και το θησαυροφυλάκιο της χώρας; Πώς να κάνουμε την υπέρβαση αφού σήμερα, σε καιρό ειρήνης, -χρεώνοντάς μας, για να γλυτώσουν τις τράπεζές τους- μας υποχρεώνουν να εξανδραποδισθούμε, για να τους εξοφλήσουμε; Τάχα για να κρατήσουμε το λόγο μας και να τιμήσουμε την υπογραφή μας! Τάχα, πως μας βοηθάνε, για να εκσυγχρονιστούμε και να γίνουμε κι εμείς, το ίδιο "πολιτισμένοι", όπως ... αυτοί!
Εβδομήντα χρόνια μετά, πώς να δεχτούμε ότι μόνο εμείς (ευρισκόμενοι σε απόλυτη ένδεια και αδυναμία, υπερχρεωμένοι και εξαθλιωνόμενοι κάθε μέρα και περισσότερο) πρέπει να είμαστε συνεπείς, όταν οι ισχυροί, άκαμπτοι, ανάλγητοι κι ανελέητοι, ξαναζητάνε από εμάς θυσίες, και αρνούνται να πληρώσουν τα δικά τους αναγνωρισμένα χρέη απέναντί μας; Την δική τους υπογραφή, ποιός θα την τιμήσει;
Ο μεγάλος πόλεμος έκανε ώστε ο χρόνος και πάλι να μετράει από το μηδέν! Ο πολιτισμός κατέρρευσε κι η ανθρωπότητα ξαναβρίσκεται στην αρχή. Κι ο χρόνος μετράει μηδέν, για την αιωνιότητα πια. Δύσκολα μπορούμε να γυρίσουμε το ρολόϊ της Ιστορίας στον χρόνο πριν από την καταστροφή. Και δεν αρκεί μόνο η Ιστορική μνήμη, για να ξεπεραστεί το κακό. Ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος έχει προσωπική ευθύνη.
Γιατί ο κόσμος δεν αλλάζει. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Αυτοί είναι πια η μόνη μας ελπίδα. Οι άνθρωποι. Να νοιώσουν την δύναμη της δικής τους επιλογής. Να μην αφήνουν να γεννιώται μέσα τους απάνθρωπα και φονικά πάθη. Αλλά να συγκρατεί και ν' αποτρέπει από το κακό ο ένας τον άλλο, κι όλοι (αυτοί) μαζί, να στέκονται εμπόδιο σ' εκείνον που θέλει να βλάπτει τους άλλους για δική του μονάχα ωφέλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου